ME-Gids.Net

Hoi allemaal,

Nu de beslissing van het uwv is gevallen en het iets beter met me gaat, is dit weer eens een mooi moment om te kijken wat ik in de toekomst wil gaan doen. Uiteraard indien mogelijk. De centrale vraag die ik daarom aan jullie wil voorleggen is:
Waar heb jij behoefte aan?

En nu niet allemaal antwoorden met 'meer energie', 'minder pijn', 'meer geld' etc. . Helaas heb ik geen geneeskunde gestudeerd, maar psychologie (en economie en wat filosofie). Ik bedoel het dus in de trant van 'wat zou ik als hulpverlener jou kunnen bieden?'.
Bijv.... Is er nog iets dat voor jou een toegevoegde waarde zou hebben of heb je prima voor elkaar zoals je het nu hebt? Wat mis je bij de huidige hulpverleners? Welke combinatie zou je in het aanbod willen zien?

Hmmm, ik krijg het niet helemaal op papier zoals ik zou willen. Toch alvast bedankt voor evt. reacties!

O ja... mijn specialisatie is zingeving (existentieel welbevinden)... dit ter info

Liefs, Karen

Huplverleners zijn ook artsen etc?

Ja, eigenlijk wel. Kon geen goede term vinden, omdat 'psycholoog' bij heel veel mensen een hele andere betekenis heeft dan wat ik bedoel. Dus in dit geval horen artsen er even niet bij. Maak het niet echt makkelijk, he ...

Maar het gaat dus om psychologen, mentaal hulpverleners, pastorale verzorgers zeg maar?

Het lijkt mij dat dat bij iedereen erg verschillend zal zijn.
Ik heb op dit moment veel baat bij huishoudelijke hulp. Die krijg ik gelukkig ook zodanig dat ik wasjes en afwas ed ook door de hulp kan laten doen. Als het dus slecht gaat, heb ik toch de rust van de wetenschap dat de boel gedaan wordt en dat het niet een torenhoge berg gaat worden die ik moet beslechten als ik me weer iets beter voel, om daarna dus weer meteen kapot te zijn.
Verder geldt voor mij dat ik de laatste paar jaar een enorme spanning heb opgebouwd en vol stress zat dus zodra er iets moest, stortte ik volledig in. Ik ben daar zelf heel bewust mee bezig maar krijg daarbij steun van een psychocoach. Hij is heel praktisch en zoekt dus voor mij handige oplossingen om met verplichtingen ed om te gaan.. Verder doe ik ook haptonomie en pilates om lekkerder in mijn vel te komen. Dat begint nu merkbaar te worden
Tsja, wat zou me verder helpen? Daarvoor heb ik een zak geld nodig die ik niet heb, maar met iets als chauffeur, tuinman, gezelschapspersoon, personaltrainer enz, dan kom ik er wel
Ik moet zeggen dat ik echt heel veel hulp heb aan die psychocoach. heel direct en praktisch. Hoe ga ik om met tegenslagen, werk, lastig kind, boodschappen doen terwijl ik te moe ben, koken idem, ruzie met vriend, etc. Ik wil altijd te veel (wie niet hier) maar ik moet leren dat niet te willen. Ik moet leren niet meer te moeten (lekker tegenstrijdig maarwel waar)
het zijn simpele dingen maar door er met iemand over te praten is het wat makkelijker dan alles zelf te moeten uitvinden.
Reintje

BEGRIP, vooral begrip!! Ik vind dat huidige hulpverleners meer op de hoogte moeten worden gebracht over "het leven met ME/CVS".
Dit vind ik een heel belangrijk punt, wanneer dit begrepen wordt, kan er ook zorg op maat geboden worden.

Ik ben het eens met Shavonne , BEGRIP, geen medelijden. Zeg ik ook steeds tegen mijn omgeving op het moment dat ik vertel wat er eigenlijk met mij aan de hand is. Mijn sessies met de psycholoog moeten nog opstarten , ik weet dus nog niet wat er op mij afkomt . Wat ik wel weet is dat het geen groepssessie is maar een persoonlijke begeleiding , daar stond ik op. Ik ben benieuwd maar ben ervan overtuigd dat dit mij zal helpen bij de aanvaarding van CVS en dat ook ik meer begrijp wat CVS met mij aanvangt .

Begrip.

gezond verstand, geen tunnelvisie en kennis bij artsen, geleerden en andere hulpverleners.

geen vooroordelen

de eigenschap te kunnen/WILLEN horen wat er gezegd wordt......

echte hulp en begrip

Het niet proberen weg te wuiven en het te licht zinnig te zien!!! En niet denken dat we met 10 sessies weer volop kunnen functioneren!

begrip, absoluut begrip en een luisterend ipv belerend of veroordelend oor.

en kennis, veel meer achtergrond kennis ipv hun eigen bekrompen terrein.

communicatie ook, tussen de verschillende soorten hulpverleners zodat er een samenhangend geheel onstaat voor hulp en ze niet allemaal verder in hun eigen hokje aanmodderen.