Mijn levenskwalteit is goed. Ik ben erg gelukkig.
Ook voor mij is het leven zwaar hoor. Ik heb wel geen kinderen, maar wel paarden. De bedoeling was om zelf te kunnen rijden. Helaas staan ze vaker stil of rijden er verzorgsters op. Máár ik heb m'n paarden nog. Ik kan met ze kroelen en soms ook rijden. Voor hen sta ik smorgens op om te voeren. Er zijn dagen dat de normale verzorging me zwaar liggen, maar ach ik heb ze nog steeds. Na slechte dagen, komen er elke x weer goede dagen. Met paarden kun je iig je dag zelf beter indelen,in tegenstelling tot kinderen, maar ik wil gewoon benadrukken dat alles wat ik nog heb, mij zeer gelukkig maakt. Wat ik niet heb, hoop ik in de toekomst nog weer te krijgen. Ik blijf daarvoor "vechten" (mezelf trainen) Hopelijk kan ik straks weer wat werken, want thuis met een uitkering is ook niet wat ik graag wil. Mijn vriend die me steunt mij ook erg en dat scheelt natuurlijk.Ben hem ook erg dankbaar. Toch is een relatie ook iets waar je aan moet blijven werken.
Vergeleken vroeger heb ik veel ingeleverd, maar ik heb nog zo veel. Daar kijk ik liever naar.
Wel "grappig" is dat mijn moeder m'n een poosje geleden zei dat ze door haar gezondheid, ook minder met mij kon doen dat ze had gewild. Ik heb dat helemaal niet zo ervaren of gemerkt. Kun je na gaan
Elk huisje heeft z'n kruisje en er zijn ook kinderen die hun ouders minder zien, omdat de ouders vaak werken. Er zijn ook kinderen die minder spullen krijgen, omdat de ouders minder geld hebben. Er zijn ook mensen die geen kinderen kunnen krijgen...
Je kunt je leven laten beinvloeden met dingen die je niet heb en kunt doen, maar ook met de dingen die je wel heb.
Misschien lijk ik erg optimistisch, maar natuurlijk kan ik soms ook ff lekker klagen, hartje luchten. En dan kan ik weer verder, net als gezonde mensen.
