ME-Gids.Net

Tje... hoe kom je aan deze quote bella?
Ik lees dat hedges een kritische journalist is die weg is gegaan bij the NY times.

Hoi Lulu,

Ach, ik ben iemand die nog kritisch denkt..
ook al wordt me dat niet altijd in dank afgenomen

Groetjes Bella

bellatordelux schreef:Ach, ik ben iemand die nog kritisch denkt..
ook al wordt me dat niet altijd in dank afgenomen

Hier op het forum gelukkig wél hoor!

De afbeelding van bella zegt wel hoe het wel is; je kunt binnen elke beroepsgroep fikse misstanden vinden èn we leven in een tijd dat die ook zo'n beetje allemaal naar boven komen.

Lu, om het dan (idg) af te doen als 'het is geen wetenschap' ed is niet reëel, en doet heel veel te kort aan alles wat wel goed is en aan alle onderzoekers en artsen die zich wel correct gedragen. Zulke uitspraken komen normaal gesproken alleen van onwetenden en getraumatiseerden. Nou was ik dat eerder ook erg, ik ben een levend voorbeeld van hoe verschrikkelijk het kan gaan als je ME hebt (of andere 'moeilijke' ziekten). Aangezien jij bepaald geen onwetende bent, herken ik wel dat 't voortkomt uit trauma. Maar als je dergelijke gedachten gaat koesteren, ben je alleen maar slechter af; je voedt het trauma er mee en verlaagt jezelf tot een onwetende. En als je ze openbaart, reageer ik. Ik heb m'n gedachten ooit ook ernstig moeten bijstellen, dat was een deel van m'n herstel wb het trauma. En hoe minder je dergelijke gedachten hebt/voedt, hoe sterker je blijft (en leuker, ook voor jezelf).

Het constateren van misstanden is goed en nodig, hoe meer, hoe beter. Tot daar zijn we het allemaal wel eens met elkaar. Maar het kind met het badwater weggooien is destructief.

Normaal zou ik het met je eens zijn asje, maar dat kan ik niet.
Waar het om gaat is dat binnen groepen bepaalde denkbeelden kunnen postvatten. En het denkbeeld wat binnen de medische wereld hoofdzakelijk heeft postgevat tav ME moge duidelijk zijn. En dat zijn "ze", de doorsnee arts waar de meesten van ons mee te maken krijgen.
Dit wordt uitgedragen tot in de opleidingen, waar mensen die anders zijn "vreemd" worden genoemd etc.. Het gaat om de groepsgedachte en -benadering, met daarbij een steeds grotere dreiging tav degenen die andersdenkend zijn. En met Speight wil ik graag zeggen dat dit niet verbeterd momenteel, integendeel.

De anderen zijn uitzonderingen, die kan je lastig "ze" noemen, Speight, DML, visser, Stepherd, Klimas. Gemêleerd gezelschapje eenlingen. Het zullen er heus wel meer zijn, maar hun stem wordt nauwelijks gehoord. De macht van het geld en de regelgeving is in deze tijden te groot, de verrechtsing heeft ook hier zijn werk gedaan.

Ik ben met je eens dat te zwart-wit denken niet helpend is bij trauma, helaas ben ik te veel ingewijd en ingelezen om te weten hoe de medische wereld met onze problematiek omgaat; niet goed.

Maar nu heb je het puur over ME, dat is al héél anders. Vertel mij niet dat men 'niet goed' omgaat met ME, dat is wel een héél open deur (en bagatellisatie, dat hoeft nou ook weer niet). Helaas, zoals al gezegd, ben ik ook nog een heel goed voorbeeld van hoe het mis gaat (en ik heb geen zin om mijn ellendeverhaal te vertellen).

En met deze héél foute houding heeft iedereen te maken als de dokter het ff niet weet, dankzij het psychosomatisch denken. En vóórdat dat bestond was het gewoon 'gek'.

Andersdenkenden zijn trouwens niet het probleem lijkt me, het zijn de heel goèddenkenden die het moeilijk hebben, altijd. Want boven het gemiddelde, 'onveilig' voor velen.

Nu, combineer dit met mijn inzichten over de prevalentie van dit ziektebeeld ook onder andere benamingen, als veroorzaker van andere ontregelingen, de chronische lage rugpijnen, de pds-ers, en degenen die als gewoon "moe" bestempeld worden, de misgediagnosticeerden in de psychiatrie.
Dit is een zeer grote groep aan mensen, richting de 3% van de bevolking, waarbij mogelijk dezelfde pathofysiologieen een rol spelen. Dit is dus een groot percentage van de dokters- en specialistenbezoekers, en waarschijnlijk het leeuwendeel van de mensen met chronische aandoeningen. Het is geen kleine minderheid die over het hoofd gezien wordt, maar het stelselmatig ontkennen van die olifant die voor je neus staat.

Elke nieuwe ontdekking doorloopt drie stadia.

Eerst wordt de ontdekker belachelijk gemaakt.
Dan wordt de ontdekker sterk tegengewerkt.
En uiteindelijk wordt de ontdekking als een doodgewoon verschijnsel beschouwd.

Prof. Dr. Michael Maes

Helaas zitten we (nog) niet in fase 3 ....

Groetjes Bella

Tuurlijk gaat het om meer dan ME, mijn idee, het psychosomatisch denken ...

Yep.
Maar ik heb wat positief nieuws, schrijf ik binnenkort op mijn blogje, nu wat kort in energie.

*nieuwsgierig*