ME-Gids.Net

Wie kent dit ook,

dat het net is alsof er een sluier over het gevoelsleven ligt, waardoor belevenissen niet meer (zo intens) als voor ME beleefd worden?

Een duidelijke scheidslijn dus van vóór en na uitbreken van de ME.

Ik heb juist het omgekeerde, dat ik moet zorgen dat ik niet in de uitersten schiet (blij, eufoor, boos, verdrietig).
Ik moet mezelf afremmen waardoor ik niet meer aan dezelfde dingen plezier kan beleven. Hield vroeger veel van dans en muziek, nuja dans gaat niet meer, maar muziek ook niet, ivm oren, vermoeidheid en omdat het emotioneel te belastend is.

Ook moet ik zorgen niet teveel sentiment op te rakelen ik mezelf... ook zijn de emoties bijna digitaal, het is niet een mooi continuüm van het ene naar het andere stadium, maar een abrupte overgang. moet mezelf daarbinnen dus kalm houden en sturing blijven geven. en als ik muziek luister, zorgen dat ik het beperk. Als ik aan mijn zoon denk en ik schiet vol, snel gedachten afleiden.

maar dat is niet hetzelfde als vervlakking denk ik...

Ik reageerde net in het andere topic maar het is idd ingewikkelder; je levensgevoel verandert, wordt minder prettig (is geen vervlakking maar 't wordt onprettiger, een onbestemd licht naar gevoel), maar je emoties versterken.

Ik herken zowel wat annac zegt als de woorden van lulu en asje.

Bijvoorbeeld vreugde kan ik niet meer op dezelfde manier beleven, zowel fysiek als emotioneel.
Anderzijds voel ik blijheid, angst en boosheid veel intenser, veel korter.

Je ook dat korte is herkenbaar. Ik kan soms suïcidaal down en verdrietig zijn, eindeloos, vreselijk, vaak gekoppeld aan PEM. Maar nu weet ik dat de remedie is rusten en voorbij laten gaan. Het duurt dan vaak niet langer dan een dag...

Het gekke is dat ik ook momenten heb dat ik me heel plezierig voel, als ik in balans ben, iets kleins heb gedaan en kan rusten. Dan denk ik, oh, wat is de kamer mooi, of wat ruikt de lucht lekker.

Het is alsof mijn gevoel zwart-wit is, onder een te felle lamp staat, en ik moeite moet doen om nog wat kleurnuances aante geven. Vooral in het begin had ik er veel last van, het voelde als mezelf kwijt zijn. Ik moest er erg aan wennen, was er ook bang voor omdat ik niet wist hoe ik zou reageren in situaties. Nu is dit wel wat gewend en redelijk te managen (behalve als ik weer "last" heb van mijn ervaringen in medisch NL, dan loopt defrustratie hoog op). Moet 't wel in de gaten houden.

ik heb in het andere topic gereageerd,
herken vooral de intensiteit en heftigheid van emoties die de anderen hier beschrijven..
De vevlakking lijkt meer op brainfog....of depressie....lees daar meer bij GEZOCHT...

@Annac,

Betekent structureel minder energie automatisch ook structureel minder intens ?

Omdat ik fysiek en geestelijk minder aankan maak ik minder intens fijne en mooie momenten mee, ik kan geen impulsieve acties meer ondernemen door mijn invaliditeit...

Ik heb het gevoel dat ik niet meer midden in het leven sta als voor mijn ontstane invaliditeit dus in die zin moet ik je gelijk geven, echter wat @Lulu schrijft is voor mij ook 100% herkenbaar dus ja..

En wat als de zenuwen chronisch ontstoken blijken te zijn heeft dat bijvoorbeeld invloed op het gevoel of op de zintuigen?

vgzm

==En wat als de zenuwen chronisch ontstoken blijken te zijn heeft dat bijvoorbeeld invloed op het gevoel of op de zintuigen?==


Precies, zoiets bedoel IK nou ook.

alleen is dat niet te diagnostiseren toch?

Via MRI

of als hypothese aannemelijk te maken door talloos beschreven gevallen?

De anamnese vormt nog steeds een belangrijk bestanddeel binnen de medische wetenschap.

@Annac,

Ik weet niet of je van de ziekte krankzinnig kunt worden, maar het gaat niet goed met mij.

Doe maar rustig aan vgzm, je hebt even veel te verstouwen en bent emotioneel. Eindelijk gehoord door de HA! Laat 't maar lekker bezinken.

@Annac,

Bedoel jij met het gevoel ook de prive momenten ?

@annac Natuurlijk heeft 't een fysieke basis, het gaat om psycho-neurologische klachten, ook wb emotie.

@Annac,

Hoe verklaar jij dat ik en ik geloof ook @Sonja Silva (aanzienlijk) minder chronische (neuropathische?) spierpijn klachten in de zon en warmte ervaren...?

Heeft bovenstaande dan iets met de zenuwen te maken, mijn gevoel zegt van wel...
In een warme doche of bad heb ik ook minder pijn...mmm...