Steeds minder energie
Geplaatst: 03 okt 2012, 00:54
Hoi,
Ik ben een jongen van 21 jaar en ik heb een afwijking aan mijn motoriek. mogelijk angst stoornis en emotioneel erg gevoelig en autisme en daarnaast sinds zon 8 maanden vermoeidheidsklachten.
Ik was als kind altijd vrij energiek, als ik naar bed werd gestuurd kon ik pas op een veel later tijdstip slapen en was ik toch de volgende ochtend fit op school. kon spelen (hoewel ik niet kan fietsen door mijn beperking) en alles ging goed . zo ging het door tot op de middelbare , school werd langzaam aan zwaarder zeker toen ik op het mbo (administratie) kwam en stage ging lopen , 40 uur werken ging niet dat was duidelijk . ze zeggen dat het met autisme sommige dingen meer energie kosten, ik liep met veel moeite 32 uur stage. echter na een ochtend goed uitslapen voelde ik me weer beter en kon ik van mijn weekend genieten. na mijn stage ging het echter weer beter , ik heb daarna geen werk kunnen vinden vooral door de vooroordelen door werkgevers over autisme , gratis of goedkoop (bijv 200 euro per maand voor 32 uur per week werk) wouden. ze me graag hebben maar niet tegen een gewoon salaris daar begonnen ze niet aan. dus dat werd niks omdat ik gewoon het zelfde startsalaris wil als een gelijkwaardige collega of teminste het minimumloon per uur. intussen al 200 sollicitaties verder, ik krijg wel een Wajong-uitkering voor autisme en motoriek , ik heb geen solliciatieplicht maar mocht wel werk gaan zoeken op mijn eigen tempo en werd aan het begin daar nog bij ondersteunt bij een re-intragratie bureau wat niks hielp . zeker omdat ik geen 40 uur kon werken is het in de administratie een moeilijke opgave een baan te vinden , en door mijn motoriek kon ik weinig ander werk aan. Door dat ik geen werk had had ik veel energie , was volop bezig met werk zoeken, actief privéleven en het gevoel daarnaast een baan aan te kunnen van 24/32 uur. Ik verveel mij ook niet zonder werk , natuurlijk is het vervelend om werkloos te zijn maar dan meer om de financiele situatie ( afhankelijk zijn van een uitkering) maar niet omdat ik mij verveelde .Soms had ik periodes met veel privé stress dan had ik iets minder energie maar na zon periode ging het weer beter. In februari had ik weer een stress periode , contact met mijn ouders liep op te klippen en vrij snel daarna een korte relatie die stuk liep door schoonouders die ook gewelddadig waren ( tegen mij is geen geweld gebruik maar tegen haar wel en ben bedreigd). daarna ging de stress weg , maar de vermoeidheid bleef . soms kon ik het huishouden niet meer opbrengen . ik werd moe wakker , soms ging het weer een periode beter en dan was het weer mis zonder aanwijsbare oorzaak . privéleven was nog vol te houden maar het het nam een aanzienlijk hoger percentage van mijn energie in. echter wordt het langzaam heviger ik heb steeds vaker slechte periodes met veel vermoeidheid, kan weinig stress meer verdragen en als ik nu een stress periode heb dan kom ik er erna meestal nog slechter uit. Ik heb het gevoel steeds vaker tegen mijn lichaam te moeten vechten ,wordt vaker moe wakker ik moet nu zelfs al mijn privéleven aanpassen. soms eerder weg dan gepland of een rustiger activiteit doen dan eerst , ging ik eerst met een vriend door de stad lopen dan is het nu vaak een klein stukje lopen en verder ergens een terrasje pakken of bij die vriend thuis zitten en soms dus zelfs de noodzaak om af te zeggen of eerder weg te gaan
ik voel de vermoeidheid ook overal in mijn hoofd , mijn spieren heb een concentratie van 0,0 als ik moe ben , ik vergeet veel meer dingen , heb sneller aanvullende klachten zoals keelpijn of buikpijn. heb het gevoel een vaste baan niet aan te kunnen op het moment.
Ik ben met mijn klachten pas geleden , misschien veel te laat naar de dokter gestapt. omdat ik ook een tijd niet toe wou geven aan die vermoeidheid en ontkende dat het een probleem vormt in mijn leven. had zoiets van het gaat wel weer over .de huisarts deed bloed onderzoek en daar kwam niks uit nu denkt hij dat mijn klachten psychisch zijn omdat ik in dezelfde periode ook voor mijn vermoedde angststoornis/emotionele gevoeligheid bij de dokter ben geweest. Echter als ik geen last heb van emoties of angsten dan gaan de vermoeidheid klachten gewoon door. de angsten en en emoties heb ik al jaren (ondanks dat ik er ook nu pas voor naar de dokter ben geweet) en de vermoeidheid slechts sinds februari. De vermoeidheid is voor mij ook te omschrijven als een nieuwe vermoeidheid dus het voelt anders dan toen ik daarvoor soms moe was . een vriendin van mij heeft al CVS en behoorlijk heftig en ik begin dus steeds meer te herkennen en dat heeft zij ook tegen mij gezegd. ook voldoe ik aan erg veel punten die bij CVS horen . voor mijn gevoel heb ik nog 1/3e van de energie dan een jaar geleden
Ik heb dus geen enkel idee waar je je op CVS kan laten onderzoeken aangezien de huisarts niet echt mee lijkt te willen werken en sommige mensen in mijn omgeving denken dat ik mij maar aanstel of dingen zoals van je moet dan maar eerder naar bed terwijl dat niet helpt. ik heb ook veel schaamte voor mijn vermoeidheid en zie mijn toekomst erg onzeker , lukt het ooit nog om te werken , blijft het erger worden , is het misschien toch iets anders?. en dat ik 40 uur al niet aankon op mijn stage was dat misschien al een voorteken i.p.v dat het door autisme kwam?
Ik ben een jongen van 21 jaar en ik heb een afwijking aan mijn motoriek. mogelijk angst stoornis en emotioneel erg gevoelig en autisme en daarnaast sinds zon 8 maanden vermoeidheidsklachten.
Ik was als kind altijd vrij energiek, als ik naar bed werd gestuurd kon ik pas op een veel later tijdstip slapen en was ik toch de volgende ochtend fit op school. kon spelen (hoewel ik niet kan fietsen door mijn beperking) en alles ging goed . zo ging het door tot op de middelbare , school werd langzaam aan zwaarder zeker toen ik op het mbo (administratie) kwam en stage ging lopen , 40 uur werken ging niet dat was duidelijk . ze zeggen dat het met autisme sommige dingen meer energie kosten, ik liep met veel moeite 32 uur stage. echter na een ochtend goed uitslapen voelde ik me weer beter en kon ik van mijn weekend genieten. na mijn stage ging het echter weer beter , ik heb daarna geen werk kunnen vinden vooral door de vooroordelen door werkgevers over autisme , gratis of goedkoop (bijv 200 euro per maand voor 32 uur per week werk) wouden. ze me graag hebben maar niet tegen een gewoon salaris daar begonnen ze niet aan. dus dat werd niks omdat ik gewoon het zelfde startsalaris wil als een gelijkwaardige collega of teminste het minimumloon per uur. intussen al 200 sollicitaties verder, ik krijg wel een Wajong-uitkering voor autisme en motoriek , ik heb geen solliciatieplicht maar mocht wel werk gaan zoeken op mijn eigen tempo en werd aan het begin daar nog bij ondersteunt bij een re-intragratie bureau wat niks hielp . zeker omdat ik geen 40 uur kon werken is het in de administratie een moeilijke opgave een baan te vinden , en door mijn motoriek kon ik weinig ander werk aan. Door dat ik geen werk had had ik veel energie , was volop bezig met werk zoeken, actief privéleven en het gevoel daarnaast een baan aan te kunnen van 24/32 uur. Ik verveel mij ook niet zonder werk , natuurlijk is het vervelend om werkloos te zijn maar dan meer om de financiele situatie ( afhankelijk zijn van een uitkering) maar niet omdat ik mij verveelde .Soms had ik periodes met veel privé stress dan had ik iets minder energie maar na zon periode ging het weer beter. In februari had ik weer een stress periode , contact met mijn ouders liep op te klippen en vrij snel daarna een korte relatie die stuk liep door schoonouders die ook gewelddadig waren ( tegen mij is geen geweld gebruik maar tegen haar wel en ben bedreigd). daarna ging de stress weg , maar de vermoeidheid bleef . soms kon ik het huishouden niet meer opbrengen . ik werd moe wakker , soms ging het weer een periode beter en dan was het weer mis zonder aanwijsbare oorzaak . privéleven was nog vol te houden maar het het nam een aanzienlijk hoger percentage van mijn energie in. echter wordt het langzaam heviger ik heb steeds vaker slechte periodes met veel vermoeidheid, kan weinig stress meer verdragen en als ik nu een stress periode heb dan kom ik er erna meestal nog slechter uit. Ik heb het gevoel steeds vaker tegen mijn lichaam te moeten vechten ,wordt vaker moe wakker ik moet nu zelfs al mijn privéleven aanpassen. soms eerder weg dan gepland of een rustiger activiteit doen dan eerst , ging ik eerst met een vriend door de stad lopen dan is het nu vaak een klein stukje lopen en verder ergens een terrasje pakken of bij die vriend thuis zitten en soms dus zelfs de noodzaak om af te zeggen of eerder weg te gaan
ik voel de vermoeidheid ook overal in mijn hoofd , mijn spieren heb een concentratie van 0,0 als ik moe ben , ik vergeet veel meer dingen , heb sneller aanvullende klachten zoals keelpijn of buikpijn. heb het gevoel een vaste baan niet aan te kunnen op het moment.
Ik ben met mijn klachten pas geleden , misschien veel te laat naar de dokter gestapt. omdat ik ook een tijd niet toe wou geven aan die vermoeidheid en ontkende dat het een probleem vormt in mijn leven. had zoiets van het gaat wel weer over .de huisarts deed bloed onderzoek en daar kwam niks uit nu denkt hij dat mijn klachten psychisch zijn omdat ik in dezelfde periode ook voor mijn vermoedde angststoornis/emotionele gevoeligheid bij de dokter ben geweest. Echter als ik geen last heb van emoties of angsten dan gaan de vermoeidheid klachten gewoon door. de angsten en en emoties heb ik al jaren (ondanks dat ik er ook nu pas voor naar de dokter ben geweet) en de vermoeidheid slechts sinds februari. De vermoeidheid is voor mij ook te omschrijven als een nieuwe vermoeidheid dus het voelt anders dan toen ik daarvoor soms moe was . een vriendin van mij heeft al CVS en behoorlijk heftig en ik begin dus steeds meer te herkennen en dat heeft zij ook tegen mij gezegd. ook voldoe ik aan erg veel punten die bij CVS horen . voor mijn gevoel heb ik nog 1/3e van de energie dan een jaar geleden
Ik heb dus geen enkel idee waar je je op CVS kan laten onderzoeken aangezien de huisarts niet echt mee lijkt te willen werken en sommige mensen in mijn omgeving denken dat ik mij maar aanstel of dingen zoals van je moet dan maar eerder naar bed terwijl dat niet helpt. ik heb ook veel schaamte voor mijn vermoeidheid en zie mijn toekomst erg onzeker , lukt het ooit nog om te werken , blijft het erger worden , is het misschien toch iets anders?. en dat ik 40 uur al niet aankon op mijn stage was dat misschien al een voorteken i.p.v dat het door autisme kwam?
