ME-Gids.Net

Tip 1: Zorgen dat je benen in een hoek van 90° zitten en niet veel minder want dan ga je echt pijn aan je bekken krijgen na enkele uren.

Tip 2: Doe platte schoenen aan en geen hakken. Anders gaan je beenspieren sneller pijn doen.

Meeste rolstoelen hebben voetsteunen die je kan afnemen. Dat neemt minder plaats in als deze in de auto moet.

tip 3: al lijkt het lekker weer, neem iets warms mee en doe gesloten schoenen aan. Je zit
stil en wordt koud tot op het bot.
tip 4: luchtgeveerde banden als het kan ook voor. Scheelt blauwe plekken.
tip 5: spreek goed af met je duwer wanneer je effe los wil rijden. Scheelt een hoop irritatie.

Bij de leenstoelen van de thuiszorg heb je niet zoveel keuze. Zij hebben voornamelijk standaardstoelen voor incidenteel gebruik. Je kunt voor je eigen gemak een kussentje voor onder je bips of in je rug meenemen.

Veel succes en caviaplezier!

Vlindertie

Ik ga heel gek doen: ik ga morgen een opvouwbare scoot kopen! Mijn vriend helemaal verbaasd Maar ik ben het zó zat om me zo #@$ te voelen als ik ergens naar toe ben geweest....
Met een scoot kan ik ook alleen ergens naar toe dat trekt me wel. Zal wel even wennen zijn maar ik zie het (inmiddels) helemaal zitten.

You Go, Girl!!!!
Vrijheid onder handbereik.
Ben trots op je.

XXX Vlindertie

Na een kort proefritje was ik al om We zijn meteen wezen shoppen hahaha. Ik ben nu wel moe maar niet leeggelopen moe. Jee dat ken ik niet meer!! Hele aparte ervaring.....
Waar we wel ff aan moeten wennen is het bekijks dat je hebt.

Vandaag weer naar de thuiszorgwinkel voor de rolstoel. Heb besloten dat ik hem dinsdag al op ga halen zodat ik eraan kan wennen voor ik hem zaterdag ga gebruiken. De week na het cavia-evenement denk ik toch niet dat ik hem veel ga gebruiken. Blijf het geen fijn ding vinden, maar goed, als het me een plezier dagje kan geven. Nu alleen nog uitvinden hoe ik het meeste mee kan nemen want ik moet een hoop caviaspullen meenemen.

Ik ga ook maar overstag... om toch maar mee te kunnen met mijn gezin en energie te sparen.
Niet weer in te storten na die tijd!

En een keer weer winkelen dat wil ik zoooo graag.
Ooit moest ik oefenen voor mijn opleiding, om te voelen en ervaren hoe het is om in een rolstoel te zitten...
Nu is ie nodig..BAH!

Ik kan het alleen maar toejuichen!! Ben zó blij dat ik de (grote) stap heb gezet!!! Het was een hele aparte gewaarwording dat ik niet compleet leeggelopen was na het winkelcentrum!! Ook wel weer confronterend dus ergens..... Want zo erg is het dus met me gesteld....

Precies grote stap... in acceptatie maar ook.. in achteruitgang!

Ik heb nog niks vervelends meegemaakt maar die blikken van voorbij stormende bejaarden met rollator......

Ach ja... wij zeggen hier wel tegen elkaar dat het goed is van onszelf, toch
Aangezien dit ook niet te begrijpen valt, moeten we dat ook niet verwachten natuurlijk.

Wat wel grappig is dat mij toch weer opvalt dat voor het gevoel die stap niet zo groot is en vooral logisch om energie te besparen..
Maar hoeveel begrip de mensen dicht naast mij het wel zien en zodoende begrijpen zo schrikken ze van het woord alleen al.

Mijn vriend was bezorgd, bang dat ik er van achter uit zou gaan. Ik heb hem uitgelegd wat bewegingsintollerantie is en dat dat de reden is dat ik na elke (kleine) inspanning zo leegelopen ben, toen snapte hij het.
Na het ritje van zaterdag is hij ook helemaal om. We moeten nog wel wennen hoor, je staat ongewild in de belangstelling.

Ik heb ook sinds verleden week een inklapbare traveller scoot gekocht, ook ik ben om, meteen gaan winkelen was inderdaad raar om na het winkelen niet total los te zijn.
Het was ook wennen maar aangezien ik hondje erbij had ging veel aandacht naar hem
Het is inderdaad heel dubbel fijn maar ook zo van is dit echt nodig.....

Hmm, vandaag de rolstoel opgehaald en wat in huis erin gereden. Maar is het normaal dat je zo enorm wagenziek erin wordt?

Komende zaterdag willen mijn zussen met de dochters naar Beverwijk om te gaan winkelen. Mijn dochter werd dol enthousiast toen ze het hoorde en wilt ook graag mee. Ik ben er nog nooit geweest dus ik wil eigenlijk ook mee. Maar hoe doe je dat als je nog niet eens de straat kan uitlopen. Ik zat te denken om een rolstoel voor deze ene dag te regelen.

Ik heb het hierover gehad met mijn oudste zus die in de verpleging werkt. Zij heeft begrip voor mijn situatie. Ik heb haar verteld dat ik dolgraag mee zou willen en dat ik er aan dacht om een rolstoel te lenen bij de thuiszorg. Dit vond zij een goed idee. Ze bood aan om dit voor mij te regelen.

Mijn gevoel is erg dubbel. Aan de ene kant weet ik dat dit de enige optie is om een dagje uit te gaan, aan de andere kant de schaamte omdat je niet verlamd ben en toch in een rolstoel zit, en het onbegrip van de andere familieleden.

Een tijd terug was er een evenement in de binnenstad waar de zussen naar toe wilden gaan en mij ook hebben uitgenodigd. Dat was in een periode dat ik amper kon lopen. Ik heb toen geopperd dat een rolstoel wel handig zou zijn omdat ik anders niet mee kon. Ik kreeg meteen negatieve opmerkingen van - doe effe normaal, je bent geen invalide, wat zullen de mensen wel niet denken- etc. Wat er dus in resulteerde dat zij wel gewoon gingen en ik niet, terwijl een dagje uit me zeer goed gedaan zou hebben.

Maar ik ga een zaterdag, met de rolstoel. Ik heb er nog niets van gezegd, dat zien ze die dag wel. Het doet me heel veel pijn dat ze het niet begrijpen. Ik krijg bij hen echt het kl.... gevoel dat ik me gewoon aanstel. Ik hoop dat het mijn stemming niet gaat bederven want ik kijk echt uit naar een dagje uit...
Weer even het gevoel ervaren dat je deelneemt aan het leven...