herkenbaar: Etalagebenen / Aderverkalking?

[mehans]

Klachten

Pijn bij het lopen is het belangrijkste verschijnsel van claudicatio intermittens. De plaats waar de pijn optreedt zegt iets over de plaats van de vernauwing in de bloedvaten. De vernauwing in het bloedvat zit altijd boven het niveau waar de pijn optreedt. Treedt bij het lopen pijn op in de bilstreek en het bovenbeen, dan zit de vernauwing in de hierboven gelegen bekkenslagader (arteria iliaca). Krijgt u bij het lopen pijn in de kuit, dan zit de vernauwing in de slagader in het bovenbeen (arteria femoralis). Bij een vernauwing in een van de drie onderbeensslagaders zit de pijn in de voet. Door de pijn kunt u beperkt zijn in uw dagelijkse activiteiten, dat kan zijn op het werk, bij huishoudelijke activiteiten of tijdens sporten.
Andere klachten van een vernauwing kunnen zijn: koude voeten, verlies van haar op de benen, verdikte teennagels (vaak met schimmelinfectie) en vertraagde nagelgroei. Als gevolg van een slechtere doorbloeding kan uw been bleek worden wanneer u het optilt en kan het rood verkleuren wanneer u het been laat hangen.
In een verder gevorderd stadium van vaatvernauwing of zelfs afsluiting van de beenslagaders kan het tekort aan bloed in uw been ook al in rust optreden zonder dat de spieren actief zijn. Dan heeft u zelfs s nachts in bed pijn. Ook kunnen wonden aan de benen slecht genezen of zelfs spontaan ontstaan.


Wat zijn etalagebenen ?

Er is bij u een afwijking in één van de slagaders naar of in de benen vastgesteld. Deze afwijking is het gevolg van de afzetting van vet in de wand van de slagader en van verkalking van de wand van de slagader. Meestal leidt slagaderverkalking (atherosclerose) tot vernauwing of zelfs totale afsluiting van de slagader. Kijk voor meer informatie in de folder “ “ Arterieel Vaatlijden “
De beenspieren hebben bij inspanning (lopen, rennen, traplopen) veel meer bloed en zuurstof nodig dan in rust. Vernauwing of afsluiting van een slagader naar of in de benen heeft tot gevolg dat er minder bloed door kan stromen. Hierdoor schiet de bloedtoevoer en daarmee de zuurstofvoorziening van de benen te kort. Bij een gebrek aan zuurstof ontstaat verzuring van de spieren, die een krampende pijn veroorzaakt. Het gevolg daarvan kan zijn dat u na een stukje lopen pijn krijgt in de kuit. Na korte tijd rusten zakt de pijn af en kunt u weer een stukje verder lopen. Dit heet claudicatio intermittens oftewel etalagebenen, omdat het stoppen met lopen de indruk wekt dat u in etalages kijkt.

[verlorengezondheidman]

@Mehans,

Klinkt me wel bekend qua klachten; kan dit ook een (logisch) gevolg van ME zijn?

I.v.m. een gedwongen inactieve levensstijl door die pijnlijke invaliderende progressieve ME-klachten denk ik dat je hier sowieso meer kans op hebt.

Het lijkt mij gewoon niet gezond voor o.a. de (slag)aders om heel de dag te liggen en/of zeer beperkt te bewegen de doorbloeding komt dan gewoon niet op orde, misschien dat ik het daarom ook altijd maar koud heb en het wordt steeds erger...


Pijn in mijn benen, kuiten, handen, vingerkootjes, tenen en voeten is progressief van aard en telkens op dezelfde plekken soms komen er weer nieuwe pijnplekken bij...

[mehans]

Wat mij betreft zou mijn inspanningsintolerantie en chronische pijn van mijn benen
(ook armen /handen) hierdoor kunnen verklaard worden.

Ik ga hier in ieder geval gericht onderzoek laten op doen.

Telkens krijg ik meer bevestiging dat ME een verzameling is van meerdere aandoeningen, waarvan voornoemde er mogelijk één is.

Die progressiviteit zou best mogelijk zijn, door het verder dichtslibben.

[mehans]

miss

[Molletje]

Ik heb al een hele tijd last van mijn rechter knie. Ik zou een "huisvrouwen knie" hebben. Oftewel mijn knieschijf zou scheef staan.
Ik was toen doorverwezen naar een fysiotherapeut en moest oefeningen doen om een bepaalde spier te trainen, maar het punt is die spier is getraind.

Nu doe ik geen behandeling meer bij hem ivm met de diagnose ME/CVS en dat ik in behandeling ging bij het VMC.

Nu heb ik nog meer last van mijn knie, maar nu straalt de pijn uit naar mijn onderbeen en naar mijn bovenbeen tot aan mijn bil toe.
Mijn been doet zeer en brandt vanaf mijn knie. Ik weet soms niet hoe ik zitten of liggen moet. Traplopen gaat heel erg moeilijk.
Even heb ik gedacht aan trombose, maar mijn been is niet dik en niet rood.
Ook heb ik geen koude voeten. Wat ik vroeger veel had.

Mijn linkerbeen en knie beginnen nu ook, alleen heb ik in mijn linkerbeen meer last van spasme, spiertrillingen.
Deze been heb ik vroeger (20 jaar terug) verlamd gehad, althans mijn voet. Deze hebben we weer op gang kunnen krijgen, alleen heb ik een stuk aan de zijkant van mijn onderbeen geen gevoel meer. Tevens heb ik na een operatie trombose in dat been gehad.

Zou dit er mee te maken kunnen hebben met bovenstaande?

Gr. M.

[verlorengezondheidman]

@Mehans,

Heb jij ook zo'n last van de (stijve?) (onder)rug?

[verlorengezondheidman]

@Mehans,

Sinds mijn ME heb ik ook last van pijn en stijfheid in mijn enkels, welke (afgeknelde) spier / ader(s) zou hiervoor verantwoordelijk kunnen zijn volgens jou?

[mehans]

@Mehans,

Heb jij ook zo'n last van de (stijve?) (onder)rug?

Je zou me 's morgens uit bed moeten zien kruipen,

en dan duurt het nog een halve dag eer ik ietwat in gang geraak.

Ik heb geen enkele medische kennis en kan dus niet op je andere vraag antwoorden .

Ik probeer enkel mijn nuchter verstand te gebruiken in het oppikken van relevante info.