ME-Gids.Net

Ik vroeg mij af wat voor jeugd jullie hebben gehad, en of dit ook van invloed kan zijn op de mensen die ME krijgen of juist niet.

Niet echt gelukkig moet het zijn.

ik heb een heel gelukkige jeugd gehad.
ben eigenlijk altijd heel gelukkig geweest totdat ik ziek werd.

denk niet dat ME iets te maken heeft met ongelukkige jeugd.
Psychiaters zoeken nog al eens naar een of ander trauma in de jeugdjaren of ongelukkige periodes en zeggen dan dat dat de oorzaak is.
Ik geloof daar niet in.

grtjs

ik ook niet.

Had me geen betere jeugd kunnen wensen!

Zowel door De Meirleir als in de Canadese Criteria worden omgevinsfactoren als beïnvloedende factoren vermeld.
Dit kan men louter fysiek beschouwen maar óók héél uitgebreid.

En jeugd behoort daar mijn insziens óók toe.

En "ongelukkig" of "gelukkig" word door elk individu anders geïnterpreteerd.

En mogelijk dienen op een bepaald moment professionelen geraadpleegd om jarenlang opgebouwde knopen te ontwarren.

Absoluut ongelukkige jeugd en puberteit gehad.
En de rest is ook niet veel soeps geweest helaas.

van ongelukkig zijn, trauma's, stress, omgevingsfactoren kan je mijn inziens een burn out, een depressie of bijnieruitputting krijgen maar zal nooit een hoofdoorzaak zijn in het krijgen van ME. Het zal wel heel licht meespelen maar dat is zo in eender welke ziekte denk ik.

http://www.osteopathietexel.nl/pages/se ... achten.htm

stress-immuunsysteem : wie weet wat het allemaal in gang kan zetten

We knn hier over speculeren maar zeker weten zullen we het nooit.

Ik denk dat mijn EBV-infectie + ontstoken lever waar ik in mijn kindertijd zeer moe van ben geworden wel een rol heeft gespeeld in het later ontwikkelen van ME, maar daar heb ik helaas geen bewijzen voor...

Ik geloof niet dat een gelukkige of juiste ongelukkige jeugd van invloed is op het al dan niet onwikkelen van ME, ik zie ME als een onstekingsziekte met infectieuze oorzaken en als auto-immuunziekte

Ah, ik dacht dat de 'niet echt' betekende dat je niet echt een jeugd had gehad. Daarom dus dat k die invulde mijn jeugd zelf is al gedomineerd door de ziekte, dus dat is zeker geen uitlokker geweest want ik was het al.

ik denk dat (misschien) als er iets heftigs gebeurt is in je jeugd, maar kan ook later, dat het een trigger effect kan hebben op de ziekte. meer niet denk ik.

en tuurlijk voel je je verrot, is normaal met zo een ziekte. je wil leven en er van genieten, maar alles gaat aan je voorbij. tuurlijk word je depri er van dan. als of mensen met AIDS of Kanker zo happy zijn. ik dacht het niet.

Ik zie mijn ongelukkige jeugd en onverwerkte trauma's niet als oorzaak maar het heeft tot op vandaag op bepaalde momenten/situaties nog steeds een sterke invloed op mijn gemoed en lichaam. Het is de bron van bepaalde angsten en onzekerheden, ondanks ik voor de rest wel een sterk karakter heb.

Ik heb ook een hele fijne jeugd gehad. En ik was ook zelden ziek, goed in sport, goed leren etc.

Ongelukkig nee, dolgelukkig ook niet, naja bij vlagen. Haalde en haal nog steeds enorm veel plezier uit nieuwe dingen bijleren. Maar ik heb eigenlijk ook altijd in mijn jeugd al iets het gevoel gehad dat er iets niet goed zat. Dat er heel veel langs me heen ging.

Volgens m'n moeder ben ik als peuter ook een keer enorm ziek geworden en daarna eigenlijk nooit meer het vrolijke jochie dat tegen iedereen honderduit praatte geworden dat ik daarvoor was. Op m'n behandelplan van De Meirleir staat ook iets van een darmdysbiose die ik als peuter waarschijnlijk al ontwikkeld zou hebben. Was ook een verschrikkelijk moeilijke eter als kind trouwens, nog steeds eigenlijk al ligt het dieet van Tobback me perfect.

Ik zie mijn ongelukkige jeugd en onverwerkte trauma's niet als oorzaak maar het heeft tot op vandaag op bepaalde momenten/situaties nog steeds een sterke invloed op mijn gemoed en lichaam. Het is de bron van bepaalde angsten en onzekerheden, ondanks ik voor de rest wel een sterk karakter heb.

Ik kan me helemaal vinden in deze uitspraak van Hildeke.