ME-Gids.Net

Ik ben hier al eventjes niet meer geweest maar ik voel me momenteel echt vreselijk. Ik doe niets anders dan hele dagen slapen. Ik krijg mezelf gewoon niet vooruit, niet alleen lichamelijk maar ook niet meer mentaal. Ik slaap liever de dag uit dan dat ik word geconfronteerd met mijn vermoeidheid. Het is me allemaal ff teveel. Herkent nog iemand dat?

Ik slaap niet de hele dag maar verder herken ik me wel in jou. Ben de afgelopen twee weken nogal ziek geweest helaas inclusief zeer depressieve gevoelens. Ben de moed ook ff kwijt...

Als gevolg van die invaliderende, progressieve, niet erkende en tevens niet of nauwelijks te behandelen ME-klachten is het niet ondenkbaar dat je depressief wordt / kunt worden, helaas erg herkenbaar voor mij....

asje schreef:Ik slaap niet de hele dag maar verder herken ik me wel in jou. Ben de afgelopen twee weken nogal ziek geweest helaas inclusief zeer depressieve gevoelens. Ben de moed ook ff kwijt...

oei wat had je de voorbije weken voor?

Die depressieve gevoelens kunnen soms echt vreselijk zijn hier. Het gaat zo ver dat ik nauwelijks nog praat omdat ik het de moeite niet meer vind om nog maar eens uit te leggen hoe ik me voel.

Ik hoop dat jij je gauw weer kan beter voelen!!

[quote="verlorengezondheidman"]Als gevolg van die invaliderende, progressieve, niet erkende en tevens niet of nauwelijks te behandelen ME-klachten is het niet ondenkbaar dat je depressief wordt / kunt worden, helaas erg herkenbaar voor mij....[/quote

Ja die depressie is een ding, maar vroeger kwam ik nog uit mijn bed, ik vocht nog tegen de vermoeidheid. Ik heb nu echt het gevoel dat ik tegen de bierkaai vecht dus blijf ik maar liggen, wat me nog depressiever maakt. het is gewoon een cirkel waar ik niet uit geraak :s

Ik heb zelf ook ervaring met depressie. Enerzijds door de geringe levenskwaliteit, maar anderzijds wordt de depressie mijns inziens ook veroorzaakt door de puinzooi in je lijf, dus dan is het een symptoom van de vergiftiging zeg maar.

Tja, wat doe je eraan....proberen te genieten van de kleine dingen....maar dat is ook blabla

De klachten van depressieviteit zijn voor mij heel herkenbaar.
Heb ook tijden gehad dat ik alleen maar sliep.
Probeer nu overdag zo min mogelijk te slapen, valt soms niet mee.
Maar lig wel hele dagen op bed, probeer het iedere dag om er uit te gaan, maar de vermoeidheid en de pijn staan dat in de weg.

@gorecki
Ja herken het ook, maar ik probeer wel dingen te blijven doen. Ik kijk nog liever TV (of films/DVD's) dan ik in bed blijf liggen, want dan worden je gedachten in ieder geval afgeleid en blijf je minder hangen in negatieve gedachten.
Of probeer iets te bedenken om te doen al is het maar iets kleins zoals op Internet shoppen (je hoeft het niet per se te kopen). Zo heb ik net naaldvilten ontdekt, dat is ontzettend eenvoudig, maar wel leuk om iets mee te kunnen maken. Dus ik heb wat wol en een viltnaald besteld. Ben benieuwd. Maar het is heel persoonlijk wat je leuk vind uiteraard.
Verder misschien iets leuks proberen af te spreken met iemand, al is het niet direct, maar dat je ernaar kan uitkijken. Met iemand film kijken o.i.d.
Ik hoop dat je iets vind wat je weer even kan helpen je gedachten af te leiden, want het is allemaal al zwaar genoeg. Veel sterkte!

In feite kent iedereen activiteiten die hij of zij zou kunnen doen... ware het niet dat we gevangen zitten in een beschadigd lichaam.
Zo denk ik soms dat ik liever rolstoelgebruiker zou zijn bvb. Die mensen hebben ook een beschadigd lichaam, alleen zit de beschadiging daar op 1 plaats. Bij ons zie je het uiterlijk niet, maar ons hele lichaam heeft schade.
En daar wordt je jammer genoeg depressief van. En dan heb je nergens zin in. Kan niets je interesse wekken en wil je niets anders dan slapen. Da's zware depressie.
Zit ik ook in. Elke dag vechten, jezelf overtuigen dat je de reden van je depresie kent in dit heel rationeel proberen te benaderen. Jammer genoeg is dit heel erg moeilijk.
Komt daarbij dat ik, en wellicht velen onder ons, in gevecht zijn met onszelf. Denken we dikwijls in de zin van, ben ik depressief en ben ik daarom moe? Of ben ik moe en daardoor depressief. Gezond verstand zegt het laatste natuurlijk. Maar het blijft door je gedachten schemeren.
Depressie is zo erg dat je er paniekerig door kan worden. En het doet pijn. Als ik mag kiezen, kies ik voor lichamelijk lijden. Psychisch lijden is zowat het ergste wat bestaat. De zon schijnt maar toch lijkt alees somber en donker. Geluiden, prikkels van buitenaf zijn er teveel aan. Je zit opgesloten in jezelf, alsof ze je in de vergeetput smeten. Alleen zijn er wel mensen om je heen, maar je ziet of hoort ze niet meer.
Hoe eruit te geraken weet ik niet.
Ik kan je maar één raad geven. Probeer uit te maken of je werkelijk moe bent en daardoor niet meer uit bed kan of dat je depressief bent en daardoor niet meer uit bed wil.
Is het het eerste.... gewoon rusten. Je komt er vanzelf wel weer uit als je bijgeslapen bent (doe ik ook soms en helpt).
Is het het tweede... d'as moeilijker. Geef jezelf nog of dagen. Maak dan de vierde dag een weekschema. Een heel licht schema. Maar neem aktiviteiten waardoor je verplicht bent buiten te komen en liefst van al verplicht bent met mensen te spreken.
En vecht ertegen. Hou je aan dat schema, hoe moeilijk het ook is. En tracht dan heel traag op te bouwen en zet er dan minder aangename aktiviteiten tussen. Simpele zaken in het begin en hou het heel overzichtelijk. Enkel structuur zal je kunnen redden, zoniet blijf je verder afglijden en zal een opname je enige mogelijkheid zijn.
Daar zullen ze net hetzelfde doen, structuur in je leven brengen. Begint met op een vast uur naar bed te gaan en op een vast uur op te staan. Je wassen, aankleden, eten en daarna een activiteit.....
Probeer het, ben zeker dat je het kan. Mij lukt het en geloof me, ik zat diep. (gaat nog niet erg goed hoor, maar het scherpe, pijnlijke is eraf). Maar ik moet ook elke dag volhouden.... Maar besef dat het resultaat geeft.
Nog één dingetje, kijk je medicatie na en controleer of er geen zaken tussenzitten die inspelen op je psyche. Bvb Tramadol (pijnstiller, bestaat in vele vormen) geeft grote stemmingsschommelingen.
Is maar een raad, hoop dat je er iets aan hebt en vooral hoop ik dat je het doet:)

Bedankt iedereen, het is 'fijn' te weten dat ik er niet alleen voorsta. Ik heb gisteren lang bij mijn vriend kunnen uithuilen, we hebben lang gepraat. Deze morgen niet naar de les gegaan, ik wou gewoon even bij hem blijven en hem vastnemen. Daarna opgestaan, mezelf bij mekaar geraapt en nu ben ik aan het wachten tot mijn Franse les begint. Ik heb het wel vreselijk koud, zit hier weer zoals een idioot met mijn jas aan

Ik voel me leeg vanbinnen en ik probeer me nu gewoon te richten op de deadlines die ik heb voor school. Ik zit namelijk in mijn laatste master jaar en heb ontzettend veel werk. Dat komt er dan ook nog eens bij... Verstand gaat nu heel erg op nul. Ik voel me wel super moe... Het werk dat ik heb, plus die k*tziekte en dan die depressie erbovenop. Het maakt het allemaal niet simpeler. Ik verheug al naar mijn volgende dutje en zal proberen omdat pas deze avond bij het slapen te doen

Da's al een goed begin:) Sterkte he.

Zwarte gedachten werken verlammend. Proberen niet alleen te blijven en hopelijk iemand die je zinnen kan verzetten.

Genoeg depressieve gevoelens hier. Niet verwonderlijk, wel heel naar.

@gorecki Ik werd op een vreemde manier ziek, eerst lichter slapen, vreselijk wakker worden met indringende dromen, griepachtig met veel slijm, draaïngen (de kamer draaïde keihard in het rond) en die zwaar depressieve gevoelens. Normaal is het al vechten er tegen oa door een vast ritme te hebben. Dat hou ik ook aan, anders lig ik echt met stress/crisisgevoel in bed, niet te harden. Mijn omstandigheden helpen ook niet echt. Alle verschijnselen zijn nu grotendeels voorbij behalve het depressieve.

Ik hoop dat het bij jou snel wat zal verbeteren. Als het lichamelijk even kan toch opstaan al ga je niets doen...

Ik probeer nu vooral mijn lessen te volgen, beetje structuur. Maar 's avonds ben ik zo op dat ik vandaag een hele huilbui gekregen heb Mentale en fysieke vermoeidheid wisselen mekaar hier mooi af... Ik zal zo blij zijn als het weekend is! Bedankt iedereen *hug*

Je sterkte wensen zou hier ongepast zijn he:) Maar weet dat je niet alleen bent. Ik vind het in ieder geval erg moedig van je wat je allemaal doet!! Heb ik veel respect voor.