ME-Gids.Net

Ik herinner me uit mijn jeugd dat ik nogal snel wagenziek was,
kermismolens e.d. waren ook niks voor mij, bevende handen,
stress die steeds op mijn benen sloeg,
algemene problemen met het evenwicht, misselijk, ijl in het hoofd.

Allemaal iets dat nu nog opduikt,

Wie van de aanwezigen herkent dit nog ?

Hey Mehans,

Ik herken het volledig.
Zelfs even op de schommel spelen was niks voor mij.
Alles wat bewoog op het speelplein, maakte me meteen heel erg duizelig en misselijk en het spelen was meteen voorbij.
Ook trein, boot, bus, auto, ... steeds hetzelfde verhaal... En eigenlijk heb ik het nog steeds -> Zelfs in mijn rolstoel moet de weg mooi effen liggen en de 'chauffeur' niet te zot of vlug bewegen.

grtz

Ik ook.

Aan de andere kant, mijn vader ook, en hij is een sterke, gezonde man

Ik had vroeger nergens last van vooral op mijn surfplank kon het mij niet hard genoeg gaan. En ook met voetballen en bmx'en haas ik nergens last van.

Ik was vroeger ook een heel gezond kind. Wel soms een beetje wagenziek, maar volgens mij zijn er vrij veel kinderen die dat hebben.

Het schijnt idd vrij normaal te zijn, want het evenwichtsorgaan is zich dan nog volop aan het ontwikkelen. In de puberteit zou het moeten stabiliseren. Ik heb dat zelf duidelijk gemerkt: ik was voor mijn 10/11de jaar altijd wagenziek, maar daarna kreeg ik zelfs een soort achtbaan-verslaving, ik kon makkelijk 10 ritjes achter elkaar en deed dat ongeveer wekelijks!

Rond mn 20ste kon ik het weer totaal niet verdragen, wel merk ik dat het samenhangt met het verloop van de ziekte: in slechte periodes hoef ik weinig te doen om wagenziek te worden.

Opvallend vind ik wel dat ik altijd al, dus ook als kind totaal niet lang op mijn benen kon staan: ik viel vaak (bijna) flauw als ik ergens in de rij moest staan en was heel vaak duizelig.

Opvallend vind ik wel dat ik altijd al, dus ook als kind totaal niet lang op mijn benen kon staan: ik viel vaak (bijna) flauw als ik ergens in de rij moest staan en was heel vaak duizelig.

Dat had ik ook Malu.
Ik moest als kind bv. bij het aanschuiven aan de kassa's altijd onderaan op de kar gaan zitten. Werd heel duizelig, misselijk en lijkbleek...
Als puber werd het nog erger. Stilstaan was erg moeilijk. Ik moest altijd blijven rondstappen, bewegen.
Als jongvolwassene durfde ik nog steeds nauwelijks alleen een winkel binnen...

Ik ben er mee opgegroeid en heb het eigenlijk altijd als 'normaal' ervaren, maar dat is het eigenlijk niet...

Bedankt aan de admin. om mijn titel aan te passen.

chika schreef:
Ik ben er mee opgegroeid en heb het eigenlijk als 'normaal' ervaren, ...

Ik heb dezelfde ervaring,

Dat lang rechtstaan heb ik ook wel kan ik echt niet tegen, al lang voordat ik extreem ziek was ook al niet... ik ga (en ging) altijd overal gewoon op de grond zitten, mensen vinden dat bizar (:P ze zullen de grond vies vinden zeker) maar ik zit liever op de vloer van een bus als er geen plaats is, dan recht te staan. Of op het trottoir als ik op de bus moet wachten enz.

Kan mij nu ff niet goed herinneren hoe lang al, maar toch al wel zo'n jaar of 10.



Dit lijkt mij trouwens ook wel met slechte doorbloeding te maken hebben/het uitzetten van bloedvaten (waardoor bloed naar beneden zakt)/eventueel laag bloedvolume bij sommigen.

De oorzaak kan ietsje anders zijn van patiënt tot patiënt, maar het resultaat is iig slechte bleodtoevoer naar het hoofd omdat het allemaal 'beneden' zit, en als je dan moet stilstaan heb je ook niet die beweging die je bloed iets harder laat pompen.
Dus weinig bloed richting hersens

Het is genoeg bekend dat veel ME-ers zich beter voelen als ze rustig wandelen/bewegen, dan in volledige stilstand. Ikzelf kan mij ook beter concentreren & gesprekken voeren met mensen als ik stap dan als ik stilsta.

Zelfs even op de schommel spelen was niks voor mij.
Alles wat bewoog op het speelplein, maakte me meteen heel erg duizelig en misselijk en het spelen was meteen voorbij.

Wat frappant als je zoiets leest. Dat had ik vroeger ook maar was het helemaal vergeten. Mij krijg je nooit op een shommel, wipplank, in een rollercoaster en de keer dat ik op een zeilbooit heb gezeten, vergeten ze hier nooit meer! Ik heb urenlang overgegeven tot het schuim uit mijn mond kwam.

@Marlène
Ik was het ook enigszins vergeten tot dit topic opdook... Maar kheb het altijd zo geweten, dus stond daar ook niet bij stil denk ik.

de keer dat ik op een zeilbooit heb gezeten, vergeten ze hier nooit meer! Ik heb urenlang overgegeven tot het schuim uit mijn mond kwam.

Ocharme meid
Mijn laatste boottochtje staat ook nog heel goed in ons geheugen gegrift...
Overgeven deed ik niet... Doe ik echt heeeeeel zelden (Enkel bij voedselvergiftigingen infeite) maar ik was echt ZO misselijk dat ik er grijs en groen uitsloeg, voelde me dood-en-dood-ziek, ... Nooit krijgen ze mij nog de zee op.

Nooit krijgen ze mij nog de zee op

Zo, dan zitten we in hetzelfde schuitje.

Mooi met onze beide voetjes aan land!

Tss, landrotten!

LOL