ME-Gids.Net

Stelling:


Ik ontwijk nieuwe contacten omdat ik geen zin heb om uit steeds mijn situatie uit te moeten leggen of omdat ik me schaam (bijvoorbeeld doordat je niet kunt werken of studeren etc).


Mee eens of oneens?
En hoe ga je ermee om?

Discussieer mee!

Goeie stelling!

Ben benieuwd!

Inderdaad een goede stelling! Ik moest er even over nadenken.

Het echt vermijden van contacten doe ik niet, en ik vind het geen probleem om mijn situatie uit te moeten leggen. Tot nu toe gaan mensen er aardig goed mee om. Maar intensieve nieuwe vriendschappen opbouwen kan ik op dit moment niet. Een beetje met het idee van: naast mn studie kost het me nu al al mijn energie om de sociale contacten die ik nog heb enigzins goed te kunnen onderhouden.

Ik heb de afgelopen jaren contacten vermeden omdat ik gekozen had voor mijn studie, en sociale contacten zou ik in die periode niet kunnen onderhouden. Ook ben ik onzekerder geworden, omdat het een stukje gemis is en erg lang geleden is dat ik enigzins een normaal leven heb gehad.

De laatste tijd maak ik vaak nieuwe contacten, maar na een paar keer houd ik het niet vol om ze te blijven onderhouden.

Ik heb daar wel een beetje last van. Ik ben niet naar een middelbare schoolreuni gegaan uit schaamte. Ik had echt geen zin om te vertellen dat ik al zes jaar ziek was. Wat schiet ik er mee op. Laatst was ik ook op een verjaardagsfeestje van een vage kennis en zag daardoor allerlei mensen van de studentenvereniging van zes jaar geleden. Wederom durfde of had ik er geen zin in om iemand van die mensen aan te spreken. Verder ik heb ik wel gewoon een aantal mensen die ik regelmatig zien en kost dat al energie genoeg om te onderhouden. Dus het is ook zowel een kwestie van als een beetje niet durven en ook denken van maar wat heb ik eigenlijk als vermoeid persoon te bieden als er ook eenvoudigweg geen energie voor hebben voor nieuwe contacten

Ik maak op dit moment eigenlijk ook niet veel nieuwe contacten, maar niet alleen omdat ik geen zin heb om het uit te leggen (zelfs mijn goede vrienden weten nog niet precies hoe het zit, maar dat komt ook omdat ik het stempe CVS nog niet zo lang heb), maar ook omdat het me gewoon te veel energie kost. Ik ben van nature al niet zoon sociaal dier en door CVS kost het nog meer energie dan dat het vroeger al deed. Gelukkig heb ik wel een vaste groep goede vrienden die ik vaak zie.
Als ik al nieuwe contacten maak, dan zal ik ze niet meteen vertellen dat ik CVS heb, dat komt wel als de vriendschap beter wordt of als het ter sprake komt.

Het is voor mij niet direct een kwestie van schaamte maar vooral gebrek aan letterlijke energie.
Voeg daar gemiddeld ook nog eens toe dat de "gezonde mens" dit amper tot nooit echt kan snappen, ik niet elke afspraak zonder twijfel kan nakomen: namelijk biedt mijn lijf mij die ruimte om mij dan te verplaatsen.
Dit is niet prettig als je met nieuwe mensen begint.
Natuurlijk kun je uitleggen: anderzijds, altijd een "wandelende bijsluiter" zijn is niet mijn vorm in leven.
Goed topic
Arjen

ik ontwijk tegenwoordig nooit meer iets als iemand aan mij vraagt hoe ga het ,dan geef ik als antwoord het zelfde als altijd,ik ben gestopt met mensen iets uit teleggen om dat ik er zelf niets van begrijp,nu voel ik mij ook hommeles ,leg dat maar eens uit zelf mijn eigen fam begrijpen er niets van en komen bijna niet meer ,alleen buren en mijn kinderen zie ik geregelt,ik ga ook naar buiten kom ik veel bekende tegen maar soms ben ik te rot om met ze te praten,, maar dan zeg ik sorry nu even niet,,maar ontwijken nee waarom we zijn allemaal mensen ziek of niet ziek we kunnen toch voor een ander iets betekenen

Ik heb me jarenlang voorgehouden dat nieuwe vrienden maken niet zou gaan omdat ik toch tegenval. Elke keer maar afzeggen is niet bevordelijk voor een vriendschap. Alleen op school/universiteit maakte ik vrienden, maar daar sprak ik buiten school dan ook nauwelijks mee af. De laatste maanden probeer ik daar verandering in te brengen. Mijn studie is nu lekker rustig, en dus kan ik weer wat meer energie in andere dingen steken. En ik kom er steeds meer achter dat echt waardevolle vriendschappen ook goed zijn als je af en toe rustig een middagje bij kletst ofzo.
Maar toch merk ik wel dat ik nog altijd wat terughoudend ben. Omdat ik anders te veel van mezelf ga vragen of boos op mezelf wordt omdat ik niet de energie in een vriendschap kan steken die ik er eigenlijk in wil steken.

Ik ontwijk het niet echt om nieuwe contacten te maken, maar het komt er ook niet van.. Gewoon omdat ik niemand tegenkom en vriendschappen niet goed kan onderhouden. Ik heb wel vriendschappen opgebouwd met bv de vrienden van mn vriend, maar die weten dan ook allemaal dat ik ME/CVS heb en die accepteren het gewoon, omdat ze mij niet anders kennen. Dat soort vriendschappen hoef je ook niet zelf te onderhouden, die zijn er gewoon (verjaardagen etc, avondjes uit waarbij ik soms meega en soms niet).

Ik ben zoal niet echt sociaal heel vaardig en contacten , zeker wanneer het meer dan 1-1 is kosten mij heel veel energie.

Die kostbare energie gebruik ik nu veel liever voor die relaties in mijn leven die heel belangrijk zijn. Mijn man, de kinderen en schoonkinderen en zij die mij het allerliefst zijn...mijn zes schatten van kleinkinderen

Heike

Ik zou niet weten hoe ik nieuwe contacten moet maken omdat ik nooit ergens kom, had het hier laatst ook met Paula over. Heb heel erg het gevoel dat ik toch niks aan hun leven kan toevoegen omdat ik zo weinig kan en niet alltijd mijn afspraken kan nakomen, en waar moet ik over praten?? ik doe zo weinig, dus ja ontwijk ik het eigenlijk. Heel stom want het gevoel slaat nergens op:-s

op zich ontwijk ik geen nieuwe contacten, maar ik heb wel dat ik heel erg naar lotgenoten toetrek. puur omdat je gewoon begrepen wordt en je hebt aan een half woord genoeg. ik msn ook best veel met lotgenootjes, het gaat dan ook echt niet alleen over ziek zijn maar ook heel veel leuke dingen, btje lachen met elkaar. ik vind het gewoon fijn dat je begrepen wordt. en ik vind het altijd wel leuk om nieuwe mensen te leren kennen. alleen is het vaak zo dat gezonde mensen om het zo maar ff makkelijk te zeggen je vaak niet begrijpen. dus vandaar heb ik vooral lotgenootjes in mn vriendenkring

ik vindt leuk om nieuwe mensen te lren kennen juist!
Ontrwijken dus nee.
Maar ik maak niet veel neiuwe contacten , want hoe doe je dat als je weinig kan en vooral thuis bent?

Ik ontwijk ze niet maar kom niet in de gelegenheid ze te maken. Heb genoeg aan de (weinige) kontakten die ik heb.
Ben er ook een beetje simpel van nog steeds uit te moeten leggen wat ME is en erom veroordeeld te worden. Vertel het dus vaak niet eens.
Jammer, is wel het grootste deel van mezelf. Hiermee bedoel ik dat het mijn leven heel erg beinvloed.