ME-Gids.Net

Waarom is het zo lastig om hulp te vragen? Komen er vrienden een nieuwe bank van de Ikea brengen (in bouwpakket) en nemen ze de oude mee, die wilden ze zelf namelijk hebben (dus dit was de deal). Sta je met elkaar bij de auto omdat de oude bank er net in is gelegd en dan durf je niet te vragen of ze de nieuwe even in elkaar kunnen zetten. Ze vragen: lukt het zo? op een manier dat je je stom voelt als je 'nee' zegt. Dus zeg je sociaal gewenst 'ja' en hoop je dat we voorstellen even te helpen, maar dat gebeurt niet. Dan ga je weer naar binnen en denk je: hoe krijg ik nu ooit die bank in elkaar. Dan zit jij met het probleem. Waarom doe ik dit?

Das ook iets dat je moet leren, he.
Nu sta je er al bij stil, das het begin, de volgende stap is het toch te durven vragen...
soms moet je gewoon wat egoistisch zijn, en gewoon doen!!!

Inderdaad... het is net zoals nee-zeggen, dat is ook heel moeilijk in het begin (feestje? iemand wilt op bezoek komen? als dat niet uitkomt of het gaat niet zo goed, nee!zeggen... ik haat het ook maar het moet )

Dit komt zowat op hetzelfde neer.
Langst de ene kant is het mss inderdaad omdat het sociaal gewenst is altijd ja te zeggen en positief te doen - maar langst den andere kant heeft het ook soms wel iets weg van, eigenlijk zou ik willen dat ik het allemaal nog kon, en ga je dan meer hooi op je vork willen nemen als eigenlijk goed is.
Of is het een soort van schaamte tegenover je zwakheid...

Je prioriteiten stellen ipv politiek correct doen, is een van de belangrijkste lessen die ik door het ziek-zijn heb geleerd.

je hebt helemaal gelijk diederik. Het is voor mij meer van 'ik zou het gewoon allemaal zelf willen kunnen' en je wilt niet zwak zijn.
Ik zit duidelijk nog steeds in de leerfase wat betreft nee zeggen en hulp vragen.

Maar ik heb al geleerd. Ik heb die vrienden alsnog gevraagd vandaag. En ze kwamen. Nu staat de bank Met z'n drieen zijn we er ook nog een uur mee bezig geweest. Pffff meer dan genoeg voor vandaag.

Ik vind dat voorbeeld helemaal niet sterk. Je hebt het over vrienden, ik neem aan dat ze weten dat je ME hebt. Ik had al van te voren gevraagd of ze hem niet alleen brachten, maar ook hielpen in elkaar zetten.

Vragen wordt pas moeilijk als je iets tien keer vragen, als je echt elke keer er dezelfde personen eraan aan herinneren moet dat je het niet zelf/alleen kan.

Ik ben niet zo sociaal. Ik omzeil dit soort problematiek. Ik had de bank door Ikea zelf laten bezorgen en in elkaar laten zetten. Dat kan namelijk ook, je betaalt er wel voor. Hoef je je ook niet schuldig of lullig te voelen.

Hulp vragen pfffff, ik denk dat de neeste ME patienten daar moeite mee hebben.
Ik wel, ook omdat er al zoveel vrienden en kennissen om je heen weg gevallen zijn.
Je wilt niet steeds zeggen dat je moe ben, ik wou dat daar ook eens een ander woord voor was.
Wat ik tegenwoordig wel zeg is, ik sta vandaag op een laag pitje.
Of het is bijtank dag voor me, me bezine staat wat laag.
Wat ik ook probeer is om het af te spreken van te voren of ze me kunnen helpen.
Ik probeer het dan wat luchtig te houden, het blijft lastig.
Lukt het niet dan maar niet dat ben ik onderhand wel gewend.
Dan doe ik er zelf maar wat langer over of ik lig de volgende dagen weer bij te tanken omdat ik het dan zelf heb gedaan.
Geld om dingen te laten bezorgen heb ik niet, dus ik ben afhankelijk van anderen.

Ik moet wel zeggen dat ik 2 vriendinnen heb, die eens boos op mij waren omdat ik ze niet om hulp had gevraagd, dus die kant is er ook.
Dat zijn de mensen die echt om je geven.

Ik vind het ook heel moeilijk om hulp te vragen, vooral sinds ik alleen ben merk ik hoeveel hulp je nodig hebt.
Voor sommige dingen ben ik echt afhankelijk van anderen, wat ik vreselijk vind.
Maar ik heb ook gehoord van mijn vrienden dat ze het fijn vinden als ze wat voor me kunnen doen, dus dat help wel een beetje.
Al wil ik toch zoveel als kan dingen zelf kunnen doen.

Ik vraag zowat alleen hulp aan mensen die het fijn vinden om iets voor me te doen. Die mensen waartegen je geen 'dankjewel' hoeft te zeggen. Bij mij heb je een streepje voor als ik om een gunst vraag. Dit zijn idd vnl vriendinnen.

Ik vind het al moeilijk hulp te vragen aan mijn eigen vriend Of ik vraag het, en als het me niet snel genoeg gaat doe ik het alsnog zelluf. Slim is dat niet heb ik gemerkt, het zelf doen kost meer energie dan het ff vragen!!

In Nederland is er de regionale algemene hulpdienst. Dat is georganiseerd vrijwilligerswerk. Je een intakegesprek houden om duidelijk te maken wat jij nodig hebt en wat daarvan door de AH geboden kan worden. Dat kan zowel voor langlopende als eenmalige/kortdurende hulpvragen.

Het is helaas niet hun beroep om te helpen, ze worden er niet voor betaald (zelfs niet voor vakwerk), maar ze zijn er wel voor en je hoeft je niet te schamen.

goeiemorgen,

Ik heb geen partner,
Ik heb thuishulp,die komt 1 ochtend per week,
ze doet mijn huisje en de boodschappen.
Met haar heb ik geen moeite met vragen.
Maar hulp aan mijn kinderen,en mijn vriendin vragen
blijf ik moeilijk vinden,
terwijl ze het graag doen,
en een beetje boos worden als ik het niet vraagt.
dan zeg ik ,ja maar het duurt nu al zolang.
dan zeggen ze ja,maar je kunt er niks aan doen dat je ziek bent geworden.
vroeger deed jij alles voor ons ,nu wij voor jou.
toch blijft het moeilijk

lieve groetjes
petraroos

Is het nou geen hoogmoed om de geboden en noodzakelijke hulp te blijven afwijzen?

Ook ik vind het moeilijk om hulp te vragen. Alleen als ik het echt niet kan dan vraag ik hulp.
Omdat ik dan het idee heb dat ik het echt niet kan en anders kan ik het nog wel doen maar moet ik het daarna bekopen.

Het heeft bij mij vooral te maken met het feit dat ik het moeilijk vind om toe te geven dat ik het echt niet kan. En je wil het allemaal nog zo graag zelf doen.

Tevens heeft het ook met een vorm van schuldgevoel denk ik te maken. Je voelt je continu tot last tot een ander. Ook al kan je er niets aan doen dat je ziek bent. Toch ben je afhankelijk van een ander en voor die is het soms ook wel eens ff te veel.
Bijv. Je partner, soms is hij niet meer je partner maar lijkt hij wel een ziekenverzorger. Hij klaagt niet hoor maar je gaat een relatie met iemand aan in principe op gelijkwaardig niveau.
Maar bij mij bijv. Dan moet hij me helpen met douchen, de trap op komen, van de bank af komen allemaal "kleine" dingen en hij doet het met liefde maar hij staat wel continue paraat voor je.
Ik heb dan zo iets ik ben ziek maar hij wordt er ook continue mee geconfronteerd en soms in dingen beperkt.

Even deze wat oudere draad terug wat leven proberen inblazen.

We hebben soms ook die discussie.
Dan zie ik haar iets doen waar ze duidelijk moeite mee heeft en dan zeg ik 'vraag dat dan toch!'

Waarom is het zo moeilijk om hulp te vragen?
Het is voor iemand anders heel moeilijk om te zien waar je al dan niet moeite mee hebt. Doe de dingen die je kan en vraag hulp bij de dingen waarbij je het moeilijk hebt.

Je hoeft je helemaal niet schuldig te voelen, iedereen heeft hulp nodig, dat is niets om beschaamd om te zijn.
Ik zou zelfs meer zeggen, je helpt er je partner mee.
Als ik niet weet wat je kan en wat je later zult bekopen, dan maak ik me de hele tijd zorgen. Stel me gerust en vraag hulp als het nodig is.