ME-Gids.Net

Ik vraag mij af hoe jullie zijn ingesteld?
Positief of negatief?

En hoe gaan mensen met jullie om?

Hoi Blossom,

Ik heb in 2009 gehoord dat ik fibromyalgie heb en 2 maanden terug ook ME/CVS. In eerste instantie was ik verschrikkelijk verdrietig en boos. Maar mede dankzij mijn vriend en lieve familie ben ik toch wel positief. Ik weet nu eindelijk wat ik heb en nu kan ik gericht gaan zoeken naar middelen die me kunnen helpen. Ik kan nu ook proberen mijn leven anders in te richten en een goede balans zoeken tussen werk, prive en actief zijn. Ik had bijvoorbeeld afgelopen zaterdag een etentje en dan weet ik gewoon dat ik zaterdag overdag de hele dag moet rusten en zondag ook.

Ik heb vorige week al mijn vrienden en familie een mail gestuurd en uitgelegd wat ik heb, hoe ik me voel en dat ik het soms moeilijk vind om "nee" te zeggen. Op deze mail is heel erg positief gereageerd en ik heb het idee dat iedereen nu beter snapt wat ik mankeer omdat ik het uitgebreid op papier heb gezet. Ik raad je dit zeker aan.

Succes!

Anja

zolang er geen druk op m'n schouder ligt ben ik erg positief. Maar zodra ik bepaalde verplichtingen heb slaat dat helemaal om, zelde als ik te moe word. Aan het einde van de dag ben ik ook altijd geïrriteerd, gelukkig veranderd dat weer als ik even geslapen heb.

Ik ben van nature negatief en fatalistisch ingesteld. Toch probeer ik er gewoon wat van te maken.
Creatief binnen mijn beperking noem ik dat.

Over het algemeen positief, op de mindere dagen na dan.
Verder sluit ik me volledig aan bij san-34.

Bij mij hangt het positief/negatief zijn meestal direct samen met hoe ik me lichamelijk voel. Na een goede nacht van minimaal 8 uur, in combinatie met een goede middagdut van ongeveer een uur kan ik me in goede tijden redelijk voelen (voor mijn doen dan!).

Dan zie ik mijn leven best positief in, al leef ik wel bij de dag. Als ik periodes minder goed slaap wordt ik onzeker, bang voor de toekomst, pessimistisch, enz. Zodra ik té moe word krijg ik dat. Dat gebeurt vaak hoor, als ik geen middagdut kan doen ben ik 's avonds al zo uitgeput dat ik het al niet meer zo zie zitten allemaal...

Ook kan ik niet goed tegen onder druk staan. Dan kan ik ook wat paniekerig zijn.

VOlgens mij ben je dat ook aan jezelf verplicht om er wat van te maken.
Maar behandelen mensen je ook anders?

san-34 schreef:zolang er geen druk op m'n schouder ligt ben ik erg positief. Maar zodra ik bepaalde verplichtingen heb slaat dat helemaal om, zelde als ik te moe word. Aan het einde van de dag ben ik ook altijd geïrriteerd, gelukkig veranderd dat weer als ik even geslapen heb.

Je omschrijft precies mij .

Ik denk dat ik een van de grootste optimisten ben die er bestaat.
Altijd geweest en doorheen de tijd en gebeurtenissen gebleven.
Kom ik een berg tegen dan denk ik niet:
hoe ga ik er omheen, of hoe raak ik erover.
Ik denk:
waar staat de spade zodat ik die berg kleinkrijg.
Zo is het met alles, en altijd gebleven.
Ik heb NOOIT in de twee jaar zoektocht naar een diagnose
een negatieve reactie gehad van een dokter, kennis, familielid.
Misschien omdat ik meermaals met ernstige zaken werd opgenomen in het ziekenhuis en er dus duidelijk aanwijsbaar iets mis was?
TOT ik de diagnose op papier had en een arts vroeg naar hulp...
toen zat het allemaal ineens tussen mijn oren.
Het is ook de eerste keer dat ik even (max een dag) onderuitgehaald voelde.
Maar nu ga ik op zoek naar een oplossing.
Geen berg is te hoog dus dat kleine cvs ook niet!

Nymf schreef:Bij mij hangt het positief/negatief zijn meestal direct samen met hoe ik me lichamelijk voel. Na een goede nacht van minimaal 8 uur, in combinatie met een goede middagdut van ongeveer een uur kan ik me in goede tijden redelijk voelen (voor mijn doen dan!).

Dan zie ik mijn leven best positief in, al leef ik wel bij de dag. Als ik periodes minder goed slaap wordt ik onzeker, bang voor de toekomst, pessimistisch, enz. Zodra ik té moe word krijg ik dat. Dat gebeurt vaak hoor, als ik geen middagdut kan doen ben ik 's avonds al zo uitgeput dat ik het al niet meer zo zie zitten allemaal...

Ook kan ik niet goed tegen onder druk staan. Dan kan ik ook wat paniekerig zijn.

Ik wist niet dat ik de helft van een 1-eiige tweeling was.......

Zolang ik mijn eigen ding kan doen, op tijd kan rusten en mijn tijd in kan delen ben ik positief. Zodra er net als bij jullie druk op de ketel komt,of onverwachte dingen zich aandienen schiet ik in paniek en ben ik soms wel negatief. Ga ik echt te ver over mijn grenzen kan ik van vermoeidheid vaak alleen nog maar huilen en plat liggen. Ja dat zijn de negatieve dagen.... Gelukkig heb ik die op het moment ff niet

Positief.
Gelukkig kan ik altijd wel ergens van genieten. Het glas is bij mij altijd halfvol ipv halfleeg. Deze positiviteit heeft mij ook op de been gehouden.
Natuurlijk heb ik wel eens moeilijke momenten, maar gelukkig is dat niet zo vaak.

Het is ook wel een valkuil, je denkt vaak dat je dingen wel kunt doen en stort hierna dan in. Na 14 jaar ga ik hier nu wat beter mee om.

moon72 schreef:

Nymf schreef:Bij mij hangt het positief/negatief zijn meestal direct samen met hoe ik me lichamelijk voel. Na een goede nacht van minimaal 8 uur, in combinatie met een goede middagdut van ongeveer een uur kan ik me in goede tijden redelijk voelen (voor mijn doen dan!).

Dan zie ik mijn leven best positief in, al leef ik wel bij de dag. Als ik periodes minder goed slaap wordt ik onzeker, bang voor de toekomst, pessimistisch, enz. Zodra ik té moe word krijg ik dat. Dat gebeurt vaak hoor, als ik geen middagdut kan doen ben ik 's avonds al zo uitgeput dat ik het al niet meer zo zie zitten allemaal...

Ook kan ik niet goed tegen onder druk staan. Dan kan ik ook wat paniekerig zijn.

Ik wist niet dat ik de helft van een 1-eiige tweeling was.......

Dat wist ik ook niet! Leuk!

JannekeB schreef:Zolang ik mijn eigen ding kan doen, op tijd kan rusten en mijn tijd in kan delen ben ik positief. Zodra er net als bij jullie druk op de ketel komt,of onverwachte dingen zich aandienen schiet ik in paniek en ben ik soms wel negatief. Ga ik echt te ver over mijn grenzen kan ik van vermoeidheid vaak alleen nog maar huilen

Komt mij bekend voor..

Geloven mensen je wel of heb je ook vaak te maken met ongeloof

Ik heb nu gelukkig alleen maar mensen om me heen die me steunen en me respecteren als het even niet gaat.
Het is ook jaren anders geweest Deed ik niks anders dan mezelf wegcijferen, en maar doorgaan.... en maar verdedigen.....