K.O
Geplaatst: 31 mar 2011, 10:52
Ja hoor, het is weer zover. Ben weer knock out gegaan.
Het is mij al vaak overkomen, maar ik blijf het een eng ding vinden.
Hebben jullie er ervaring mee?
Wat er bij mij gebeurd: Als ik over mijn grenzen heen zit, krijg ik op 'n gegeven moment bovenin mijn neus een drukkend gevoel. Daarna zak ik weg. Tenminste.. volgens mij hoor ik wel wat er zich om mij heen afspeelt, maar ik heb totaal niet de macht om er op te reageren. Ik hoor dat mijn vriend mij roept, vraagt om wakker te worden..Later hoor ik dan dat íe pijnprikkels heeft gegeven, maar die voel ik niet.
Na een poosje kom ik vanzelf weer bij mijn positieven. Doodop en motorisch gestoord. Lopen wil alleen met hulp. Voetje voor voetje omdat ik links wel kan verzetten, maar rechts geen kracht heb. (terwijl ik rechts ben..). 't Evenwicht is verstoord, maar gelukkig is mijn gevoel voor humor wel aanwezig!
Slapen, slapen en nog eens slapen is daarna het beste medicijn. En; erg oppassen omdat 'n volgende aanval altijd op de loer ligt.
In mijn betere periodes heb ik hier absoluut geen last van, het is voor mij echt een teken dat ik 30 stappen terug moet doen. Niet dat ik de laatste tijd bijzonder veel heb gedaan, hoewel er op dit moment voldoende persoonlijke ellende speelt waar maar geen einde aan lijkt te komen. Maar goed, dat terzijde, want het gaat mij over 't knock out gaan. Ik lees graag jullie ervaringen en hoop stiekem op wat inzicht; wat gebeurd er toch in mijn lijf?
Het is mij al vaak overkomen, maar ik blijf het een eng ding vinden.
Hebben jullie er ervaring mee?
Wat er bij mij gebeurd: Als ik over mijn grenzen heen zit, krijg ik op 'n gegeven moment bovenin mijn neus een drukkend gevoel. Daarna zak ik weg. Tenminste.. volgens mij hoor ik wel wat er zich om mij heen afspeelt, maar ik heb totaal niet de macht om er op te reageren. Ik hoor dat mijn vriend mij roept, vraagt om wakker te worden..Later hoor ik dan dat íe pijnprikkels heeft gegeven, maar die voel ik niet.
Na een poosje kom ik vanzelf weer bij mijn positieven. Doodop en motorisch gestoord. Lopen wil alleen met hulp. Voetje voor voetje omdat ik links wel kan verzetten, maar rechts geen kracht heb. (terwijl ik rechts ben..). 't Evenwicht is verstoord, maar gelukkig is mijn gevoel voor humor wel aanwezig!
Slapen, slapen en nog eens slapen is daarna het beste medicijn. En; erg oppassen omdat 'n volgende aanval altijd op de loer ligt.
In mijn betere periodes heb ik hier absoluut geen last van, het is voor mij echt een teken dat ik 30 stappen terug moet doen. Niet dat ik de laatste tijd bijzonder veel heb gedaan, hoewel er op dit moment voldoende persoonlijke ellende speelt waar maar geen einde aan lijkt te komen. Maar goed, dat terzijde, want het gaat mij over 't knock out gaan. Ik lees graag jullie ervaringen en hoop stiekem op wat inzicht; wat gebeurd er toch in mijn lijf?