Au pair - het ultieme hulpmiddel voor een CVS-moeder
Geplaatst: 28 dec 2010, 19:12
De kogel is door de kerk;
Ik heb een au pair besteld; iemand die mijn taken als huishoudster / kok / chauffeur / kindertrainer van mij zal overnemen.
Net niet mijn taak als bijslaap voor mijn vriend overnemen, zeg maar.
Van nu af ben ik er alleen voor het sier, en als ik kan, ga ik een beetje werken.
Het is wel een sprong in het diepe; het huis moet aangepast worden; een leven met nog iemand in huis die de weg wijsgemaakt moet worden, terwijl ik al zo weinig aankan. Dit zijn lastige kwesties.
Maar ik ben ik alleen; ik heb geen familie in de buurt; de kids zijn niet van mijn vriend; mijn vriend is bij vlagen lief, maar helaas is hij een man. (sowwy jongens . . ).
Het werd te erg toen de kids elkaar aanvlogen en ik totaal niet in staat was om op te staan om ze uit elkaar te halen. Regelmatig te kids sturen naar de super om een diepvries pizza te halen, is bijna een gewoonte geworden waarbij geen vraagtekens worden gesteld; dit terwijl ik altijd een zeer streng beleid tegen prefab etenswaren heb gevoerd.
Ik heb al een jaar lang het huis niet opgeruimd; en de schoonmaakster is lief - maar kan niet meer doen dan wat ze nu doet. Alles ligt in stapels overal.
Ik raak in de war als ik moet opruimen - dan sta ik daar met een onduidelijk speelgoed in mijn hand, en een half uur later, ben ik erbij gaan zitten - maar ik weet nog steeds niet wat ik met het speelgoed moet doen.
Dus - via een zeer vage internet site in contact gekomen met 3 verschillende vrouwen, die alle 3 even geschikt leken.
Uiteindelijk heb ik gekozen voor een Roemeense vrouw; een lerares. De crisis is daar zo erg dat de salarissen van leerkrachten met 40% zijn verlaagd (zeg maar naar 350E per maand). En ze wil graag haar studerende kinderen kunnen ondersteunen. Dus -
Ik ben erg benieuwd wat het gaat opleveren; maar leven zoals we hier het laatste jaar hebben geleefd kan echt niet; het was bij de beesten af.
Vriendlief begon te werken in het buitenland, hij dacht dat ik wel heel snel bovenop zou komen! in ieder geval - was hij totaal blind voor de situatie, terwijl ik steeds achteruit ging. Inkomen viel weg.
En ik was boos/hopeloos/teleurgesteld/kwaad/wanhopig maar vooral heel erg moe.
Dus - ik hoop nu het leven zo te kunnen organiseren dat ik niets hoef te doen - allee er toe te zien dat de kids goed gaan.
En dat ik beter word.
Ik ga ook een vriendin van mij vragen om eens per 2 weken mij te helpen met mijn administratie. Alleen lukt het niet (zie geval speelgoed).
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _
I ain't going nowhere !
Ik heb een au pair besteld; iemand die mijn taken als huishoudster / kok / chauffeur / kindertrainer van mij zal overnemen.
Net niet mijn taak als bijslaap voor mijn vriend overnemen, zeg maar.
Van nu af ben ik er alleen voor het sier, en als ik kan, ga ik een beetje werken.
Het is wel een sprong in het diepe; het huis moet aangepast worden; een leven met nog iemand in huis die de weg wijsgemaakt moet worden, terwijl ik al zo weinig aankan. Dit zijn lastige kwesties.
Maar ik ben ik alleen; ik heb geen familie in de buurt; de kids zijn niet van mijn vriend; mijn vriend is bij vlagen lief, maar helaas is hij een man. (sowwy jongens . . ).
Het werd te erg toen de kids elkaar aanvlogen en ik totaal niet in staat was om op te staan om ze uit elkaar te halen. Regelmatig te kids sturen naar de super om een diepvries pizza te halen, is bijna een gewoonte geworden waarbij geen vraagtekens worden gesteld; dit terwijl ik altijd een zeer streng beleid tegen prefab etenswaren heb gevoerd.
Ik heb al een jaar lang het huis niet opgeruimd; en de schoonmaakster is lief - maar kan niet meer doen dan wat ze nu doet. Alles ligt in stapels overal.
Ik raak in de war als ik moet opruimen - dan sta ik daar met een onduidelijk speelgoed in mijn hand, en een half uur later, ben ik erbij gaan zitten - maar ik weet nog steeds niet wat ik met het speelgoed moet doen.
Dus - via een zeer vage internet site in contact gekomen met 3 verschillende vrouwen, die alle 3 even geschikt leken.
Uiteindelijk heb ik gekozen voor een Roemeense vrouw; een lerares. De crisis is daar zo erg dat de salarissen van leerkrachten met 40% zijn verlaagd (zeg maar naar 350E per maand). En ze wil graag haar studerende kinderen kunnen ondersteunen. Dus -
Ik ben erg benieuwd wat het gaat opleveren; maar leven zoals we hier het laatste jaar hebben geleefd kan echt niet; het was bij de beesten af.
Vriendlief begon te werken in het buitenland, hij dacht dat ik wel heel snel bovenop zou komen! in ieder geval - was hij totaal blind voor de situatie, terwijl ik steeds achteruit ging. Inkomen viel weg.
En ik was boos/hopeloos/teleurgesteld/kwaad/wanhopig maar vooral heel erg moe.
Dus - ik hoop nu het leven zo te kunnen organiseren dat ik niets hoef te doen - allee er toe te zien dat de kids goed gaan.
En dat ik beter word.
Ik ga ook een vriendin van mij vragen om eens per 2 weken mij te helpen met mijn administratie. Alleen lukt het niet (zie geval speelgoed).
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _
I ain't going nowhere !