Pagina 6 van 10

Geplaatst: 18 okt 2010, 22:44
door niessie
Dank je wel Kit....het is goed zo :wink:
Bedankt voor je extra energie kan ik wel gebruiken :wink:

Lieve groeten Niessie

Geplaatst: 19 okt 2010, 10:15
door vlindertie
Gelukkig dat we allemaal nog mondig genoeg zijn om onze meningen te ventileren. Echter gaat dit compleet off-topic en wordt het belangrijke punt dat Marlène aantipte zo compleet overwoekerd.

En als ex-depressieve vrouw met meerdere suïcidale pogingen, jaren meerdaagse therapie maar zonder AD te slikken daaruit te zijn gekropen weet ik echt wel waar ik het over heb. Maar daar gaat het nu niet over.

Voor ME/CVS is geen genezing bekend, en AD zijn geen genezende medicijnen, dus waar hebben we het over?

Dit was voor dit topic mijn laatste bijdrage. Ik denk dat er voor de poll genoeg stemmen zijn en dat we een eventuele discussie over AD en depressies elders moeten voortzetten.

Liefs, lindertie

Geplaatst: 19 okt 2010, 12:50
door marlène
Vlindertie, soms leidt een vraag tot een andere discussie :)
Dat werkt ook zo met creativiteit. Je begint met een kleur, je mengt er een andere bij en plots ontstaat er een andere kleur!

Laat degenen die hun mening en ervaring omtrent anti-depressiva willen meedelen, dat vooral nog doen.

Gezien het "aantal gelezen" deze topic krijgt, vermoed ik dat er meer mensen meelezen, dan ze zich via het forum kenbaar willen maken.

Ik nodig heb dan ook uit om ook hun stem nog uit te brengen. Het is anoniem en maakt de resultaten of antidepressiva ME/CVS en fibromyalgie "genezen" nog duidelijker.

Ik geloof dat we een duidelijk signaal kunnen geven aan de medische wereld door te zeggen dat

1) AD helpen bij diegenen die er zélf om vragen - en dus psychische ondersteuning nodig hebben

2) AD geen kant en klare oplossing is om een immuunziekte als ME/CVS te genezen.

Geplaatst: 19 okt 2010, 12:57
door cansada
Dat zou anders wel geweldig zijn als AD dé oplossing is om ME/CVS te genezen. Maar ik zie het als een symtoombestrijdings/onderdrukkingsmiddel.

Geplaatst: 19 okt 2010, 13:09
door niessie
Ik ben het helemaal met jullie eens meiden!!!!!

Geplaatst: 19 okt 2010, 14:01
door senna
Ik begrijp het pleidooi van kit helemaal.
De herkenbare hevige reactie hier t.o.v. AD komt van mensen die zich in het psychische hoekje geduwd voelen.
Willen we niet allemaal zo graag bewijzen dat het niet tussen onze oortjes zit ?
Mijn nichtje, ervaringsdeskundige betreffende depressie ziet het zo :
depressie is een ernstige ziekte, zonder therapie en medicatie red ik het niet.
Vaak balanceert ze nog op een dun koordje dus ik heb veel respect voor mensen die hier eerlijk voor uit komen.
Dat mensen met ME/CVS door allerlei factoren ook in een depressie belanden begrijpen wij allemaal.
Maar dat AD ons niet zal genezen, ja dat snappen we ook.
Ik krijg nog regelamatig de vraag : heb je geen burnout of een depressie :x !

Geplaatst: 19 okt 2010, 14:04
door niessie
Ik begrijp de reactie van Kit ook :wink:

Geplaatst: 19 okt 2010, 18:48
door marijke
Ik heb naast CVS ook fibromyalgie en neem dagelijks 60 mg cymbalta . Dat is een AD dat ook gebruikt wordt voor neuropatische pijn (zoals bij mij )en ook soms bij blaasproblemen.
Mijn arts zei mij dat de pijn na enkele maanden onder controle kon zijn en bij mij is dat effectief zo .Vroeger nam ik dagelijks oxycontin (morfine) en na een jaar cymbalta is dat stopgezet en heb ik sinds een tweetal jaren bijna geen pijn meer.Dit voorjaar
heb ik een zware pijnopstoot gehad en toen moest ik de cymbalta verdubbelen en na 6 weken kom ik terug verminderen naar mijn gewone dosis zonder problemen .Ik ben helemaal niet depressief maar aangezien cymbalta voor mij zo goed helpt tegen de pijn neem ik het zeker verder . De eerste weken was ik ook heel misselijk en ziek ervan maar mijn arts verzekerde me dat het na een tweetal weken zo overgaan en dat was ook zo. Zolang het mij helpt neem ik het zeker verder.

Geplaatst: 19 okt 2010, 20:45
door tunderspook
ik neem AD maart helpt niet. Ik mag er niet mee stoppen omdat ik ook een trauma te verwerken heb...ik neem cymbalta

Geplaatst: 19 okt 2010, 21:50
door marlène
@ Marijke

Dank dat je je ervaring meedeelt. Heel boeiende insteek voor vele pijnpatienten hier.

Wat bedoel je met neuropatische pijn? Waar bevindt die zich zoal? Hoe herken je zo'n pijn?
Welke soort specialist begeleidt je hierin?

Groeten

Marlene

Geplaatst: 19 okt 2010, 22:04
door niessie
Ik heb jarenlang Cymbalta geslikt(was toen net te verkrijgen) maar het heeft mij totaal niet geholpen met de verminderingen van de pijnen die ik heb helaas.......heb ook op een vrij hoge dosis gezeten zonder effect

Ik kreeg het wel voorgeschreven door een psychiater

Geplaatst: 19 okt 2010, 22:17
door marijke
neuropatische pijn is pijn in de zenuwbanen meestal door beschadiging van de zenuwbanen.Dat kan heel uitgebreid zijn over het hele lichaam waarbij iedere aanraking pijn doet en aanvoelt alsof je helemaal onder de blauwe plekken zit.Zo (is )het bij mij toch daarbij soms ook een raar prikkelend gevoel in de armen had ik met precies het gevoel dat mijn zenuwen zich opkrulden is heel moeilijk uit te leggen.
Ik ga niet meer naar een specialist maar wordt heel goed opgevolgd door mijn huisarts die heel goed naar mijn klachten luistert en daarvoor telkens een aangepaste behandeling zoekt. Hij gaat nooit klachten afschuiven op "normaal bij CVS of fibro " maar altijd op zoek gaan naar de best mogelijke behandeling om mijn klachten te verminderen .
IK heb dan ook een heel groot vertrouwen in hem omdat hij ook wel uitleg heeft over de bijwerkingen van de medicatie en voorstellen doet om er zo min mogelijk last van te hebben.

groeten ,Marijke

Geplaatst: 19 okt 2010, 23:01
door niessie
Marijke dan heb je echt een kanjer van een arts :wink:
Ik vind het voor jou heel fijn dat je wel baat hebt bij de Cymbalta

Geplaatst: 30 okt 2010, 19:34
door tassie78
Hallo allemaal,

Ik heb zo'n 2 jaar lexapro voorgeschreven gehad en had niet het idee dat het me hielp, in begin werd alleen maar erger was net een zombie, daarna was alles gewoon zoals het daarvoor ook was, ik baalde er enorm van omdat het erg lang duurde om af te bouwen, in eerste instantie wilde ik het ook absoluut niet in gaan nemen, maar op een gegeven moment wil je alles wel proberen om enigzins een beetje van je klachten af te kunnen komen! Denk dat het gewoon erg verschilt per persoon en de klachten, ieder lichaam is immers anders!

Geplaatst: 30 okt 2010, 20:43
door joni
Goede samenvatting Marlene. Hierbij mijn verhaal:

* AD (seroxat) voorgeschreven gekregen van de huisarts tegen de ME klachten, want 'het zal wel een gemaskeerde depressie zijn'. En ik voelde me inderdaad ook altijd wel wat down. Die down-stemming kwam door de ME (weet ik nu), en de AD hielp mij daar goed tegen. En zoals door velen al aangegeven: niet tegen de rest van de klachten

* Toen de diagnose ME: maarrrrr de bedrijfsarts had een idee: wellicht had ik al die klachten omdat ik al zo lang (9 jr) AD gebruikte. Advies: ermee stoppen! Tja en aangezien je alles probeert om je wat beter te voelen... gestopt. Ging overigens goed dat stoppen.

* Toen ging het (ik denk door de behandeling van DML) lichamelijk steeds slechter en slechter met mij, tot ik het geestelijk ook echt niet meer trok! En dan bedoel ik ook echt niet meer! Maar daar weten ook velen van jullie over mee te praten. En toen ben ik dus weer aan de AD (wederom seroxat) gegaan.

Conclusie: voorlopig blijf ik nog aan de AD. Dit heb ik nodig om mijn slechte lichamelijke conditie te kunnen bolwerken. Ik merk ook gewoon dat als ik betere dagen heb, ik me ook veel minder depri voel. Enne, zo'n zware depressie kan me gestolen worden, dat is pas echt klo (te). Vooral om dat naast je ME te hebben.
Stel dat ik me ooit weer wat beter voel, of e.e.a. beter heb geaccepteerd?? in iedergeval bedoel ik: echt wat beter in mijn vel ook: dan ga ik het natuurlijk weer afbouwen. Hoe minder medicijnen hoe beter, lijkt me.