hoi Jazzie,
Helemaal gelijk qua psychiater, maar in de praktijk is het in mijn ervaring: 1 is zij kiezen gemiddeld voor diagnostiek en hen behandeling qua psychiatrie, 2 zij zijn gemiddeld ook nog keer een persoon die de patient maar weinig ziet, vaak ook nog de assistenten in opleiding, die door de vaak letterlijk tekort aan psychiaters moeten worden opgeleid/ gecoached 3 de verpleegkundige is dan dus de enige dagelijkse en directe waarnemer.
Hoe vaak, hoe veel ik wel niet vroeg waarom men niet simpel bloeddruk, temp of pols etc waarnam/ opnam bij een zieke patient: daar dacht men niet aan, en was ook niet belangrijk.
In mijn oude instituut had je voor de somatiek, een somatische arts.
Veel oude instituten werken/ werkten zo.
Behalve de patient is de psychiatrie een desillussie voor mij geworden: zeker de goeden nagelaten, dat moet ook gezegd.
Verder heeft HBO V zijn intrede ook binnen de psychiatrie gedaan, die zijn dus somatisch sterker onderlegd.
Qua psychologen ben ik zelf nu ook verbaasd, wordt hierin niets aan de werking van neurologie en afwijkingen/ psychiatrie uitgelegd! ?
Jazzie absoluut niet persoonlijk

maar ineens denk ik: vandaar dat ik hen vaak "zo onnozel vind/ zweverig en naief in elk vertrouwen" opnieuw generaliserend en de goeden weer in al respect.
Mijn zwager is ook psycholoog en zo intens naief en levend in enkel psyche, ik denk altijd man ga eerst eens aarden, en die is dan actief hulpverlener
Nou ja ik wijd af, het is ergernis door onmacht, een die gevreest en bewaarheid wordt; ten koste van een mens: dat mag gewoon niet.
En het meeste raakt mij, dat deze jonge vrouw voortdurend is ontkent in een schrijnende en pijnlijke hulpvraag, nieren: dat doet echt pijn, dat krimt zo, dat doodswens snel aanwezig is zonder hulp.
Groet
Arjen
