ME-Gids.Net

Omdat ME, net als kanker, een chronische ziekte betreft leek me volgende artikelen wel interessant.

http://extra.volkskrant.nl/opinie/artik ... _helpen%3F

http://extra.volkskrant.nl/opinie/artik ... hoe_dan%3F

Het blijft de gemoederen maar bezig houden, hoe je 'God' over eigen lichaam kunt zijn en vooral de beperkingen hierin.

Met optimisme kan je jezelf ook rechtstreeks in de prak rijden, nl. door niet meer naar je lichaam te luisteren. Mijn ervaring.

Tweede ervaring, als je over een bepaalde ziektegrens gaat, en dat noem ik de death zone, dan houdt het lichaam alle energie voor zichzelf: hart laten kloppen en ademen.

Alles functioneert dan op automatische piloot en dan is het wachten tot het beter wordt of tot het licht uitgaat.

Derde ervaring: ik erger me blauw aan het feit dat mensen - met de beste bedoelingen uiteraard - zich opwinden bij mijn fysieke vooruitgang zoals lezen of een stukje autorijden.

Alsof ik meer mens ben als ik iets doe dan wanneer ik een hele dag op het bed doodziek in bed lag en één keer per dag alleen eruit kroop om me naar het toilet te begeven of mijn bord proberen leeg te eten. Dat was nochtans een grotere inspanning.

De positieve instelling komt vanzelf zodra dat lijf terug begint te functioneren. Daarom is het van belang omgeven te worden door liefdevolle mensen zonder misplaatste emotionaliteit noch peptalk.

Zo wordt die dramatische periode eentje waar je goede vrienden aan overhoudt.

Begrijp me goed, Marlene, ik heb een broertje dood aan wollig gebazel hoe je met Positivisme, de nieuwe Godsdienst, kunt genezen als je je daartoe bekeert.

Wellicht heb ik mijn cynisme niet voldoende duidelijk gemaakt. Bij deze dus! Want ook ik erger me blauw met jou.

Sterkte tegen de spoken!

De artikelen zijn echt goed. Ik ben zoiezo niet zozeer voor dat positivisme, omdat ik het zie als iets dat de maatschappij verzint om de controle te houden. Waar het weer op neer komt: je hebt het aan jezelf te danken als je niet beter wordt. Op deze manier houdt men de illusie in stand dat je alles ten goede kunt keren als je maar graag genoeg wil en doorzet. Ik wil het psychische aspect ook niet buitensluiten, maar volgens mij wordt het echt een veel te grote rol gegeven, en deze artikelen bevestigen dat ook inderdaad.

Eén van mijn verzameling quotes (niet dat ik een pessimist ben, maar ik vond m wel goed): "Pessimism is great, you're either right or pleasantly suprised" (Pessimisme is fantastisch, je hebt of gelijk, of je wordt blij verrast)