Wat is het nu...

[vilric]

Iedereen die m'n posts las weet dat ik, na meer dan 2 jaar, nog altijd worstel met het al of niet bestaan van cvs als lichamelijke ziekte.

Dagenlang kan ik erover piekeren. Enerzijds word ik behandeld door prof Lanmbrecht die het fysieke aspect zelfs niet in twijfel trekt, anderzijds heb ik m'n huisarts die cvs ziet als een duistere zone. Waarin mentale zaken de oorsprong zijn voor lichamelijke problemen.

Zojuist dacht ik aan depressie als oorzaak van cvs. Alhoewel ik me niet echt depressief voel. Soms wel, maar dat komt dan eerder door m'n frustraties, het onbegrip van het riziv en medici, het onvermogen om te gaan werken en m'n vaderfunctie in een gezin met 2 kinderen (en een vrouw natuurlijk) volledig uit te voeren, de verveling, het eentoninge, het gemis aan sociale contacten, het vervreemden van de wereld, de onmogelijkheid visies uit te wisselen,... Kan nog eventjes doorgaan zo.

Nu vroeg ik me bv af of cvs, net als depressie, een Westerse ziekte is. In landen waar de levensstandaard laag is lijken depressief, hoe raar ook, net veel minder voor te komen. Bestaat CVS in Afrika? Hebben die mensen de mogelijkheid depressief te worden of cvs te krijgen... Of worden wij, Westerlingen, slachtoffer van onze luxe. Een luxe die stress creeert. Een luxe die ons ziek maakt... Als twijfelaar vraag ik me dan ook af... is CVS een luxeziekte?

Wellicht gaan hier mensen verontwaardigd zijn. Verontwaardigd omdat ik deze vraag open en bloot op een cvs forum durf plaatsen.
Mocht ikzelf niet zwaar ziek zijn, ik zou het nooit durven...

De dag nadat ik geschrapt werd van het riziv voelde ik me ellendig. Niet alleen over het geld, maar weer die ontkenning. Ik was zo ziek die dag. Ik draaide, leek niet op de wereld, was misselijk, moe,...
Zo erg, ik was alleen thuis die dag, dat ik schrik had om te vallen. Ook kon ik niet goed ademen. En hoe meer ik eraan dacht, hoe erger het werd.

Toen m'n vrouw thuiskwam, was ze meteen in paniek. Zo had ze me nog nooit gezien. Ik belde reeds twee keer naar m'n huisarts, bleek dat hij niet kon komen. M'n vrouw belde en toen zei hij om een calmant te nemen. Pas nadat m'n vrouw in paniek naar m'n moeder belde en m'n moeder de huisarts belde kwam hij kijken. Ik bleek te hyperventilleren. Inderdaad, hij had wellicht gelijk. Een Temesta en het ging beter.

Ik vertel dit, niet om te klagen over m'n huisarts (die man had het tenslotte bij het rechte eind...) maar eerder omdat ik dit ook weer zie als een psygisch falen... Beetje stress erbij... en ik kan totaal niet meer functioneren.

Wanneer of hoe zal ik overtuigd worden over de echtheid van m'n ziekte. Niet over het feit dat ik ziek ben, dat ben ik.

Witregels tussen geplaatst, zodat het beter leesbaar is.
Louisa, moderator ME-gids.net

[cansada]

De internist die bij mij de diagnose stelde zei destijds: "een schrale troost, met u nog tienduizenden anderen". Ik hoef mijzelf niet te overtuigen over de echtheid van CVS: ook al zeg ik constant tegen mijzelf dat ik niet chronisch vermoeid ben, ik word toch constant met mijn neus op de feiten gedrukt. Toen onlangs een moeder van een klasgenootje van mijn dochter zichzelf van het leven had beroofd kwam bij mij direct de gedachte op dat ik het eigenlijk moest zijn. Want die vrouw had in mijn ogen alles: een knappe man, twee mooie dochters, een eigen huis en een goede baan!

[vilric]

Net daarom een beetje he. Waarom deed die vrouw dat? Nog zoiets dat je in ontwikkelingslanden niet zoveel ziet....
Het gaat hem eigenlijk over het bestaan van cvs als lichamelijke ziekte of als door onze maatschappij ontworpen psychische, ja zelfs luxeziekte...
Ik kan niet veel meer, dus ik twijfel niet of ik ziek ben he. Ik ben ziek, maar waardoor...?
Waarom helpt bij de ene dit en bij de andere dat? Er zit nergens een lijn in..
Die lijn hoop ik ooit te vinden. En dan pas zal ik gereed zijn om tot rust te komen en te accepteren. Nu kan ik me, ondanks m'n hele erge pijnen (neem tot 20 pijnstillers per dag van Tramadol en codeinederivaten + heeeel erg veel spierontspanners, enz)en vermoeidheid nergens bij neerleggen. Kan ik geen rust vinden, laat staan aanvaarding...
Ik wil weten waartegen ik vecht. Zeker omdat er meer non believers dan believers zijn.

[felixloena]

Even met betrekking tot de hyperventilatie. Heel veel ME-ers hebben dit als symptoom.
Ik vind het niet vreemd dat je last hebt van stress, door de ME welteverstaan en de gevolgen ervan.