wat is erger de lichamelijke moeheid of geestelijke?

[Gast]

hoi allemaal,


ik herken heel duidelijk het verschil tussen moe zijn in je hoofd of je lichaam.
door mijn energie te verdelen over de dag, en telkens te rusten gaat dat redelijk.
maar moeheid ontstaan door concentratie, of gesprek/visite is veel moeilijker te handelen voor mij.
ik word dan zo moe in mij hoofd, en tegelijkertijd in mijn lichaam.
ik woon ver van familie, en heb nu aangegeven aan sommigen om mij maar niet te bellen op mijn verjaardag!

natuurlijk mogen ze mij bellen, maar iedereen werkt en belt dus savonds!
ik ben van 18.00 tot 22.30 aan de telefoon geweest en moest toen 2 dagen bijkomen. dus heb nu uitgelegd heel graag bellen maar misschien 1 of 2 dagen eerder of later! tis toch triest eigenlijk. ik ben dan zo moe, maar word eigenlijk heel hyper, heel raar eigenlijk
eigenlijk vind ik deze vermoeidheid veel erger, is mijn lijf moe is dan lig ik in de stoel, boekje lezen-tv of zo, maar anders:helemaal uitgesschakeld.

hoe is dat bij jullie??
groetjes

[cansada]

Héél herkenbaar! Juist daarom mijd ik ook sociale contacten wat ik natuurlijk heel jammer vind. Omdat ik niet in aanmerking kom voor huishoudelijk hulp (omdat er gezegd wordt dat de kinderen ook wat kunnen doen) moet ik alles zelf doen. Als mijn partner thuis komt van zijn werk dan ben ik opgelucht dat ik eindelijk wat uit handen kan geven.

Doorgaan met ademhalen zegt mijn tandarts altijd!
Groetjes terug

[Renka]

Ik herken dat ook. Als mijn lichaam moe is, kan ik nog relativeren en makkelijker bedenken hoe ik tot rust kom. Als mijn hoofd (neurologisch??) op is, dan voel ik me vooral heel onbetrouwbaar.

Rampzalig vind ik het altijd om in de auto naar huis te moeten als mijn vriend rijdt en we zijn ergens geweest. Dan is het al heel erg op van dat bezoekje, maar de reis naar huis lijkt eindeloos. Meestal is het maar 10 min.. Het voelt dan of ieder moment het licht uit kan gaan. Iedere prikkel... bleghhh!

[marlène]

Marion

Aiaiai. Grenzen leggen is het codewoord. Waarom heb je de telefoon dan niet afgelegd?
Ze zouden heus wel hebben teruggebeld!

Trouwens boekje lezen of tv kijken zuipt glucose en energie van je hersenen. En we zijn al zo snel geestelijk vermoeid.

Hersenen verbruiken immers 20% van de zuurstof van een menselijk lichaam. Gewoon niet naar bewegende beelden kijken en in stilte leren leven, is erg goed voor ons. Dat is een zeer efficient medicijn. Niet altijd even prettig misschien maar het went wel na een tijd.

Maximaal 20 minuten lezen of tv kijken eenmaal je je beter voelt. Wissel dan af met een lichte fysieke activiteit zoals een tafel afruimen. Vervolgens voldoende rusten. Hoe dichter je bij de afgrond staat, hoe sneller je erin kan tuimelen. Dus afstand houden door rust te gunnen aan je lichaam én dus brein.

Lieve groeten,

Marlène

[felixloena]

Ik probeer lichamelijke en geestelijke inspanning af te wisselen.
Bijvoorbeeld half uurtje computeren, dan even door de tuin lopen.
Vaatwasser uitruimen, dan beetje lezen etc.

Geestelijke vermoeidheid vind ik het ergste. Als ik geestelijk moe ben kan ik niks meer. Bij lichamelijke vermoeidheid kun je nog wel lezen of zo. En de geest zorgt ervoor dat ik mezelf kan opkikkeren. Als dat er niet is, ben ik nergens.

[stargazertje]

Bij de GGZ is vertelt lichamelijke en geestelijke inspanning af te wisselen en genoeg pauzes te nemen. Leuk voornemen maar in de praktijk is het vaak niet vol te houden. (zie je mij al fietsen naar de stad daar een puzzelboekje pakken en vervolgens op een bankje een tijdje te gaan zitten?)

Ik vind de lichamelijke vermoeidheid het ergste. Ik voel me gevangen in mijn eigen lijf. Ik wil zo veel maar het gaat niet.

[marlène]

LOL Stargazertje: fietsen + puzzelboeken + zitten, je legt de lat wel hoog

Ik kijk naar de fietsende medemens, ik moedig mijn zesjarige aan zijn puzzel af te werken en zitten gaat nu sinds enkele maanden.

[pip]

Het totaal uitgeput en overprikkeld raken van (telefoon)gesprekken herken ik heel erg. Dat vind ik één van de naarste dingen van het ziekzijn, ik voel me daardoor erg beperkt in mijn sociale contacten. Vroeger vond ik het heel gezellig om met een vriendin te bellen, nu krijg ik het al benauwd bij het idee omdat ik daar dan vaak de rest van de dag last van heb.. Hetzelfde geldt voor sociale activiteiten. Als ik ergens op bezoek ga (wat al heel weinig lukt), moet ik daarna een week of vaak nog langer herstellen. Vrienden zie ik vaak niet vaker dan één keer per jaar. Ik probeer wel via internet tussendoor contact te houden, dat werkt voor mij nog het beste. Dan kan ik zelf bepalen wanneer ik energie heb en wanneer de energie weer op is..

Dat hypergevoel wat je beschrijft herken ik ook goed. Helaas betekent dat bij mij dat ik juist al ver over mijn grenzen ben gegaan. Ik voel dan niet meer hoe mijn lijf er aan toe is. Pas als ik dan echt rust ga nemen, zonder prikkels, voel ik hoe beroerd ik er eigenlijk aan toe ben.

[janine]

Geestelijke moeheid ervaar ik als vervelender dan Lichamelijke daar ik nu vooral last heb van het 1e. Met lichamelijke moeheid kun je nog wel redelijk wat lezen en goede gesprekken voeren. Ik kan nu wel een stukje op de fiets springen, maar een simpel telefoongesprek gaat erg moeilijk.

[nabo]

jaa ik ben het ook helemaal met janine eens!

[Gast]

hallo allemaal,

ja voor mij hetzelfde.
ik vind dus de geestelijke vermoeidheid erger.
lichamelijke activiteit kun je beter plannen
geestelijke vermoeidheid overvalt je plotseling, je bent bij iemand op bezoek, en pats ineens is het teveel...
eigenlijk geldne de de R's voor ons, zoals vroeger(weet niet of dit in belgie ook bekend is, nl
Rust, Reinheid en Regelmaat!

[stier]

Ik vind lichamelijke vermoeidheid en me ellendig voelen absoluut het ergst. Dat je wakker wordt en al moe bent, dat vind ik zo iets moeilijks. De moeheid is er vaak gewoon, ook als ik niks doe. Ik vind het ook eng soms, echt dat je denkt mijn hemel dit is toch niet meer normaal.

Geestelijk moe dat heb ik eigenlijk veel minder vaak. In mijn hoofd ben ik vaak wel energiek, maar je kunt er dus ongeveer niets mee.

Maar waar het op neer komt, is dat het allemaal niks waard is!

[Gast]

stier dat is een waarheid als een KOE!

[janine]

Ik vind lichamelijke vermoeidheid en me ellendig voelen absoluut het ergst. Dat je wakker wordt en al moe bent, dat vind ik zo iets moeilijks. De moeheid is er vaak gewoon, ook als ik niks doe. Ik vind het ook eng soms, echt dat je denkt mijn hemel dit is toch niet meer normaal.

Geestelijk moe dat heb ik eigenlijk veel minder vaak. In mijn hoofd ben ik vaak wel energiek, maar je kunt er dus ongeveer niets mee.

Maar waar het op neer komt, is dat het allemaal niks waard is!

Toch is die scheiding dan erg klein.
Ik heb geen goede dagen meer, maar wijt die klachten aan "hoofd".
Het wakker worden en alweer moe zijn, hoofdpijn, niet kunnen concentreren, lamlendig enz, schaar ik maar even onder 'hoofd".
Met deze bui is computeren of 5 minuten (al die producten, duizelig, froggy) in de albert heijn dus al teveel, terwijl ik wel heen en terug hetzij met moeite naar de albert heijn kan gaan.


Puur lichamelijk zie ik als iets dat rustig blijft zolang je maar blijft zitten of liggen, zodat je wel aandachtig kan zijn enz.

Ik snap mijzelf nu al niet meer hahaha.. volgensmij is bij iedereen de grens tussen lichamelijk/en geestelijk het gevoel weer anders. Het zit ook zo dicht op elkaar.

[nabo]

Wat ik mij afvraag, je hoort veel me-ers vaak over goede en slechte dagen, maar bij mij zie je daar eigenlijk amper verschil tussen. Alle dagen zijn eigenlijk slecht altijd een beetje het zelfde zegmaar. Geen grote schommelingen.

Hoe is dat bij jullie?