ME-Gids.Net

Het woord laat me niet meer los. Het heeft teveel herkenning opgeroepen.
En daar schrok ik van ... want het was in hetzelfde revalidatie centrum waar ik zat te kletsen met iemand vd Niet Aangeboren Hersenaandoeningen.
(Tjee weer zoiets, eigenlijk mag ik het niet vergelijken eigenlijk wil ik dat helemaal niet)
(Helemaal omdat het blijvend letsel is voor haar vind ik het respectloos om het zomaar te vergelijken)

Maar we zaten tegenover elkaar, niet een zonnebril op willen zetten omdat dit wel nodig was maar toch lastig praat.
Helemaal als je geheugen je in de steek laat zo af en toe, je de goede woorden niet kunt vinden, alles wat er in zo'n kamertje gebeurt gonst je aan je kop. Midden in het verhaal kwijt raken wat je aan het vertellen was, of waar je eigenlijk naar toe wilde.

Zij noemde dat haar prikkelfilter kapot was. Goh wat een goed samenvattend woord. Maar wat eng al dat neurologische geneuzel bah.
Wal zat ik me later af te vragen hoe is dat opgemerkt, getoetst of getest??

Het is wel iets wat superherkenbaar is. Een kapotte prikkelfilter!

Hoe ze dat opmerken of testen... geen idee.

Het vreemdst vind ik dat hoe beter ik me voel/ ik er mee om kan gaan.....
hoe meer mij die neurologische/cognitieve happeringen mij op gaan vallen.
Die verbeteren dus niet echt mee??

Ach ja en dat getest en gezoek maar 'ns los laten... het brengt niks weten we uit de praktijk.
Toch is dat het eerst wat me weer door mijn gedachten is altijd, 't zal intrinsieke hoop zijn!

dát is heel herkenbaar imagine, de neurologische klachten lijken bij mij ook een geheel eigen leven te leiden, los van de fysieke klachten. Als ik me heel goed aan mijn dagschema hou en geen grenzen overga, dan is het fysieke redelijke onder controle.
Maar de neurologische klachten (bij mij vooral duizelingen, stotteren, woorden omdraaien) komen en gaan op een volstrekt onlogische voor mij niet te volgen manier.