ME-Gids.Net

Beste,

Ik ben benieuwd of hier mensen zijn die verhuisd zijn (of willen verhuizen maar mss nog niet kunnen) vanwege hun CVS/ME. Ik woon in het Centrum van Amsterdam, dat ging prima totdat ik ME kreeg. Vanwege ernstige vermoeidheid kan ik niet zo vaak de deur meer uit als ik zou willen. Ik ben dus veel aan thuis gebonden.

Mijn woning heeft aan beide kanten inkijk van de buren. Even rustig op de bank of op bed liggen zonder de gordijnen dicht kan dus niet. Ik mis heel erg een slaapkamer waar ik gewoon lekker op bed kan liggen als ik moe ben en dan naar buiten kan kijken met een leuk uitzicht (ik kijk dus uit op 2 andere stenen gebouwen). Ook vind ik het nog moeilijk om over straat te gaan als ik vermoeid ben in de drukke stad. In de zomer is het niet zo erg (dan zet ik m'n zonnebril op) maar in de winter vind ik het al snel te druk en chaotisch. Zeker als je zo moe bent als ik, dan heb je het liefst wat rust.

Ik zou dus graag willen verhuizen naar een rustigere buurt. Een gewone woonwijk met een tuintje of een appartementje met een prettig uitzicht en privacy en een park in de buurt met veel groen. Ik vind het vaak moeilijk om de deur uit te stappen met m'n vermoeidheid, en heb dus het idee dat m'n woning eerder tegenwerkt. Dat het gemakkelijker zou gaan als ik een rustige buurt woon. Dat als ik de deur uitga niet direct tussen de massa sta.

Wie heeft er nog meer moeite met thuis zitten in een onprettig huis, wil verhuizen of is zelfs verhuisd.

Het enige wat me eigenlijk tegenhoudt is dat in Amsterdam het meeste werk is te vinden voor deeltijders en de goede ziekenhuizen in de buurt.

Ik woonde in een flat zonder lift en woonde 3 hoog.. Wij zijn dus echt verhuisd, omdat ik niet meer de trappen op kon komen.. Heel bewust gekozen voor een huisje met tuin (met weinig zicht in de tuin) en heel bewust een huis gekocht met geen inkijk.. Veel bomen voor de ramen (zonder dat het daglicht wordt tegengehouden), dus niemand ziet mij de hele dag op de bank liggen..

Beter voel ik me niet, maar ik vind het wel heeeeerlijk om van het voorjaar weer naar buiten te kunnen (in mn tuin dan)..!

Wij willen ook verhuizen, want de buurt hier is hoe zeg ik dat, nogal luidruchtig..
kinderen opvoeden kennen ze hier niet.
wij hebben een vijver .. lekker bij zitten.. maar dat gaat niet op.. ja met oordoppen of een mp3 in mijn oor.
de ene buren gaat wel.. maar de anderen, praten niet met elkaar maar schreeuwen hysterisch.. kinderen schreeuwen dan terug.. muziek gaat hard en dan weer zacht en zo voort.
dan zegt men; dan zeg je er toch wat van... hihi..
nou mijn man is al een keer bedreigt.. en hij is geen kleintje, (sportschool en zo ) maar de buurman.. ja.. die dus ook.. en agressief als hij niet lekker in zijn vel zit..
de bedreiging is dan ook niet hij alleen, maar met zijn vriendjes,,Pubergedrag..
dus ja.. we willen hier graag weg.
wij willen een kleiner huisje met een tuintje in een niet kinderrijke omgeving... hihihi
als ik rust wil.. ga ik naar zolder...
volgend jaar krijgt mijn man een vast contract.. dus wie weet een klein huisje kopen..
verhuizen, ja.. erg vermoeiend.. hihih.. maar dan kan ik nadien hoop ik gewoon lekker in de tuin rusten.. of op de bank.. zonder buren die naar binnen kijken..
succes kerel..

Ik heb op zichzelf een niet zo slechte woning. Het is officieel geschikt voor mensen in een rolstoel gebouwd en met lift (wel scheve ogen als je al op de 1e stopt), maar verder ben ik niet zo happy. Het is behoorlijk gehorig en met veel jonge stellen die houden van bonkmuziek ben ik vaak snel overprikkeld. Heb er wel wat van gezegd en ben dus ook niet vriendjes met een deel van de flat. Ook veel inkijk van voor (door gallerij) en van achter (door schuin uitstekende balkons). Het ergste vind ik nog wel de doorgaande weg die men als prive racebaan en disco gebruikt. Als kon qua energie en geld zou ik echt wel verhuizen. Dan maar wat verder van de winkels.

Wij zijn aan het verhuizen sinds juni.
Het was ook noodzakelijk, want ik kon geen trappen meer doen.De straat waar we woonden was ook heel druk van verkeer geworden en de uitlaatgassen waren funest voor mijn man.
We hebben een heel tof appartement gevonden op een ideale ligging (niet ver van dochter en familie en centrum en toch groene omgeving).
Gelukkig had mijn man een betere periode in juni-juli en kon met de hulp van een paar mensen veel werk verzetten.
Ik heb gedaan wat ik kon, het was niet veel, maar wel teveel.
Begin augustus heb ik een lichte hartaanval gehad. Kan momenteel niet zonder zuurstof en maar een paar meter gaan.
Mijn man is deze week naar de spoed gemoeten. Hij is nu een beetje beter, maar heeft ook geen spierkracht meer.
Sinds maandag zijn we definitief uit de vorige woonst en nu moet het werk hier nog beginnen. Maar dat zal moeten wachten, eerst zien in hoever we kunnen recupereren.
Eigenlijk is het een veel te zware belasting geweest, temeer daar we allebei ME hebben.
Toch zijn we blij dat we al zover geraakt zijn.
Nu hopen op verbetering en rusten, rusten, rusten...
En voor zover het lukt, al eens genieten van onze nieuwe omgeving, want een verbetering is het toch wel!

Ik moet binnenkort mijn huis uit. Ik heb deze koopwoning tijdelijk gehuurd en heb besloten het niet te kopen. Aan de voorkant mooi uitzicht op bomen maar helaas ook een zeer drukke uitvalsweg. Vooral 's morgens een erge drukte. In de tuin zitten is niet echt prettig, aan de ene kant buren die nogal aanwezig zijn en aan de andere kant buren die me in de gaten houden....
Samen met mijn vriend zoek ik nu een rustig plekkie met het liefst een slaapkamer beneden, ik merk dat de trap me opbreekt. In de vakantie sliepen we ook beneden en dat was heerlijk. De bedoeling is dat ik nu nog 1 keer hoef te verhuizen, 3x op korte tijd zou ik niet aankunnen