Even een vraagje: voelen jullie je ook vaak zo schuldig omdat je zo moe bent? Dat je voor veel dingen hulp moet vragen en dat je de dingen die je eerder deed nu vaak niet meer kan.
Hoe gaan jullie hier mee om?
Ik hoop op veel reacties zodat ik hiervan kan leren...
Alvast bedankt.
Voelen jullie je ook vaak schuldig omdat je zo moe bent?
Moderator: Moderators
jammer dat jij je schuldig voelt, ik ben soms teleurgesteld, maar voel me nooit schuldig...
ik hoop voor je dat je voldoende steun krijgt van de mensen uit je omgeving, want meestal is het toch door hun (onbeholpen) reactie op onze symptomen dat we ons te kort voelen schieten...
na 6 jaar cvs weet ik voor mezelf dat ik nooit zal profiteren van mijn situatie om de hulploze uit te hangen..; dus waarom zouden we ons dan schuldig moeten voelen....
groetjes en kop op!
clannad
ik hoop voor je dat je voldoende steun krijgt van de mensen uit je omgeving, want meestal is het toch door hun (onbeholpen) reactie op onze symptomen dat we ons te kort voelen schieten...
na 6 jaar cvs weet ik voor mezelf dat ik nooit zal profiteren van mijn situatie om de hulploze uit te hangen..; dus waarom zouden we ons dan schuldig moeten voelen....
groetjes en kop op!
clannad
Hoi RW,
Ja tegen beter wetenin!!! voel ik mij met regelmaat hardstikke schuldig, en als het bijvoorbeeld echt niet anders kan, dan zet ik letterlijk elk gevoel uit en doe mee.
Maar ik vind het zoals ik ooit al eens eerder al op dit forum schreef, flink beroerd dat mijn man naast zijn werk met regelmaat kookt, boodschappen doet etc.
Dit terwijl ik de hele dag thuis ben etc, anderijds ME is een job op zichzelf die alles van je vraagt, dan kan de partner of wie ook best weer meehelpen.
Het is ook zoeken naar een weg in je hoofd/ lijf die bij jou past.
Ontwennen aan schuld.
Ik merk wel dat de schuld begint te slijten, maar het blijft gevoelig.
Maar wel over mijn grenzen heen gaan, vraagt weken tol en maakt dat ik weken amper iets kan, met als gevolg nog meer werk voor de omgeving.
Hey sterkte en weet dat schuld een negatieve energie is, een die niets toevoegt aan je welzijn.
Ja tegen beter wetenin!!! voel ik mij met regelmaat hardstikke schuldig, en als het bijvoorbeeld echt niet anders kan, dan zet ik letterlijk elk gevoel uit en doe mee.
Maar ik vind het zoals ik ooit al eens eerder al op dit forum schreef, flink beroerd dat mijn man naast zijn werk met regelmaat kookt, boodschappen doet etc.
Dit terwijl ik de hele dag thuis ben etc, anderijds ME is een job op zichzelf die alles van je vraagt, dan kan de partner of wie ook best weer meehelpen.
Het is ook zoeken naar een weg in je hoofd/ lijf die bij jou past.
Ontwennen aan schuld.
Ik merk wel dat de schuld begint te slijten, maar het blijft gevoelig.
Maar wel over mijn grenzen heen gaan, vraagt weken tol en maakt dat ik weken amper iets kan, met als gevolg nog meer werk voor de omgeving.
Hey sterkte en weet dat schuld een negatieve energie is, een die niets toevoegt aan je welzijn.
Poeh, ik ben zo'n beetje koningin van het schuldgevoel..! In het begin van CVS vertelde ik niet aan mensen dat ik moe was maar trok het uiterste uit mij om normaal over te komen... dat is inmiddels wel verminderd maar ik heb er altijd moeite mee om hulp te vragen aan bepaalde mensen.. voel mij ook schuldig omdat ik heel erg van mijn moeder afhankelijk ben en van mijn vriend...
Heb het dus zeker.. probeer het te minderen maar het komt nog erg vaak doorschemeren.
Heb het dus zeker.. probeer het te minderen maar het komt nog erg vaak doorschemeren.
Ik heb dat ook met regelmaat, als mijn vriend na het werk nog allerlei dingen moet doen in huis etc. Maar ook als ik niet mee kan doen met normale dingen, of als mensen over me praten omdat ik wel in het café zit, maar niet een normale studie kan doen etc.
Maar het is al wel minder geworden, ook mede dankzij mijn vriend. Hij leert me inzien dat het niet mijn fout is, en dat ik me gewoon echt moet aanpassen.
Maar het is al wel minder geworden, ook mede dankzij mijn vriend. Hij leert me inzien dat het niet mijn fout is, en dat ik me gewoon echt moet aanpassen.
Keep on rockin'
-
Draakje
- Actief lid
- Berichten: 184
- Lid geworden op: 15 mar 2006, 15:59
- Locatie: Leeuwarden
- Contacteer:
Voel me helaas ook regelmatig schuldig, vooral met hondjes uitlaten lukt me de laatste tijd niet dus doet mijn vriend het en dan hoor je viavia reacties van dat ik ze nooit meer uitlaat, dat ik mijn vriend dat altijd maar laat doen. 
dus doe je het af en toe ook terwijl het niet altijd lukt en kapot terug kom. 
Maar tegenover familie en goeie vrienden voel ik me gelukkig nooit schuldig omdat die weten dat ik er niks aan kan doen en weten ook dat ik constant over mijn grezen ga en waarschuwen daar ook voor gelukkig
dus doe je het af en toe ook terwijl het niet altijd lukt en kapot terug kom. Maar tegenover familie en goeie vrienden voel ik me gelukkig nooit schuldig omdat die weten dat ik er niks aan kan doen en weten ook dat ik constant over mijn grezen ga en waarschuwen daar ook voor gelukkig
"We lachen hard om een mop. We glimlachen zachtjes om het geluk."
Jah........ ik ook..
Ik voel me vaak schuldig, omdat ik momenteel niet vaak op school aanwezig ben, maar zo af en toe wel eens even kort ga winkelen bijvoorbeeld. Dan hoooooop ik dat ik niemand van school tegen kom, want dan gaan ze vast denken "ja ja, niet op school, maar wél in het centrum he!?" Maar dat komt, omdat het momentgebonden is. Als ik me overdag te slecht voel, ga ik niet of kort naar school. Maar het kan makkelijk zijn dat ik me 's avonds prima voel en dus even op de koopavond in het centrum langs ga. Zo kan ik af en toe ook nog eens iets leuks doen een keer....! Dat is het vreemde aan CVS, het verandert per uur! Bij mij dan... en als ik bijv vrijdag niet naar school kon..., moet ik dan persé zaterdag ook thuisblijven?? Als ik me zaterdag toevallig goed voel? Dan kan ik beter even lekker van de zon genieten, dan zie ik er misschien ook niet meer zo bleek en witjes uit...
Maar dan voel ik me dus zaterdag tóch schuldig, omdat ik de vorige dag niet op school was..... capice?
Maar ik voel me niet schuldig om hulp te vragen, vooral niet aan mijn vriend. Die helpt mij uit zichzelf al met opstaan bijv.. dat HOEF ik niet eens te vragen. En hij vindt het gek genoeg nog leuk ook! Om drinken voor me te halen, me te helpen met opstaan en dingen van boven halen enzo... Dan heeft hij het gevoel dat hij voor mij kan zorgen en dat vindt hij leuk.. Dus dat is mooi toch? Sluit perfect op elkaar aan hahahha 
xxx
Ik voel me vaak schuldig, omdat ik momenteel niet vaak op school aanwezig ben, maar zo af en toe wel eens even kort ga winkelen bijvoorbeeld. Dan hoooooop ik dat ik niemand van school tegen kom, want dan gaan ze vast denken "ja ja, niet op school, maar wél in het centrum he!?" Maar dat komt, omdat het momentgebonden is. Als ik me overdag te slecht voel, ga ik niet of kort naar school. Maar het kan makkelijk zijn dat ik me 's avonds prima voel en dus even op de koopavond in het centrum langs ga. Zo kan ik af en toe ook nog eens iets leuks doen een keer....! Dat is het vreemde aan CVS, het verandert per uur! Bij mij dan... en als ik bijv vrijdag niet naar school kon..., moet ik dan persé zaterdag ook thuisblijven?? Als ik me zaterdag toevallig goed voel? Dan kan ik beter even lekker van de zon genieten, dan zie ik er misschien ook niet meer zo bleek en witjes uit...
Maar dan voel ik me dus zaterdag tóch schuldig, omdat ik de vorige dag niet op school was..... capice?Maar ik voel me niet schuldig om hulp te vragen, vooral niet aan mijn vriend. Die helpt mij uit zichzelf al met opstaan bijv.. dat HOEF ik niet eens te vragen. En hij vindt het gek genoeg nog leuk ook! Om drinken voor me te halen, me te helpen met opstaan en dingen van boven halen enzo... Dan heeft hij het gevoel dat hij voor mij kan zorgen en dat vindt hij leuk..
Dus dat is mooi toch? Sluit perfect op elkaar aan hahahha xxx
Pfff, ik voel me ook regelmatig schuldig hoor! Vooral het laatste half jaar. Toen ik begin dit jaar nog naar school ging moesten ze me telkens halen en brengen. Nu moeten ze me naar boven dragen, dingen van boven halen, niet teveel herrie maken, me helpen met van alles enz enz. bovendien komt me zusje nu vaak op de 2e plaats en dat vind ik vreselijk! (al proberen ze dat wel wat te compenseren met extra leuke uitjes voor haar) Als toppunt begin ik zo nu en dan ook nog eens het krengetje uit te hangen omdat ik dan zo gefrustreerd ben dat ik het zelf niet kan :s Dus ja hoor, ik voel me regelmatig behoorlijk schuldig.
..Dansen moet je, mijn kind..
Jazeker dat ik dit herken!
Vooral tijdens het begin van mijn ziekte.
En door mijn ex, die mij dit gevoel mij keer op keer gaf en dus daarom nu ook mijn ex is.
Het heeft ook te maken met hoe de omgeving tegen ME aankijkt,
helaas vaak met onbegrip, wantrouwen en argwaan.
Niemand zal er iets van zeggen/denken als je door bv een hernia, gebroken been oid op bed ligt of aan huis gebonden bent
waardoor je niet op..................vul maar in kunt komen of een bepaald iets niet kunt doen.
Nu denk ik , wat zonde van mijn energie! en mocht er weer eens een opmerking vallen dan hoor ik die wel, maar laat hem gemakkelijker weer los.
Het is eigenlijk verlopen als een soort verwerkings proces,en uiteindelijk nee leren zeggen ik ben te ziek en dan loslaten.
Iets anders is het verdriet waarmee je achterblijft,pijn en verdriet hebben om het niet kunnen.
Want je zou zo graag wel mee willen , leuke dingen doen, zelfs minder leuke , noodzakelijke dingen doen.
Ook het afhankelijk zijn van anderen speelt een rol, wie wil er nu afhankelijk zijn van anderen??
Dit is iets waar buitenstaanders naar mijn idee te weinig bij stilstaan.
Hoe graag zou jij Draakje, niet heerlijk met je hondjes buiten wandelen? en dan nog eens via via reacties horen dat jij dit aan een ander overlaat!
Zij zijn degene die een schuldgevoel zouden moeten hebben en zich rot moeten schamen zoiets te zeggen.!!
Je kunt denken, wat een domme mensen en helaas zijn die er erg veel.
Maar als je hen de moeite [nog] waard vindt, zou jij of je vriend hen kunnen vertellen hoe dit voor jou voelt zoiets te horen, wat het met jou doet.
sterkte meis
Vooral tijdens het begin van mijn ziekte.
En door mijn ex, die mij dit gevoel mij keer op keer gaf en dus daarom nu ook mijn ex is.
Het heeft ook te maken met hoe de omgeving tegen ME aankijkt,
helaas vaak met onbegrip, wantrouwen en argwaan.
Niemand zal er iets van zeggen/denken als je door bv een hernia, gebroken been oid op bed ligt of aan huis gebonden bent
waardoor je niet op..................vul maar in kunt komen of een bepaald iets niet kunt doen.
Nu denk ik , wat zonde van mijn energie! en mocht er weer eens een opmerking vallen dan hoor ik die wel, maar laat hem gemakkelijker weer los.
Het is eigenlijk verlopen als een soort verwerkings proces,en uiteindelijk nee leren zeggen ik ben te ziek en dan loslaten.
Iets anders is het verdriet waarmee je achterblijft,pijn en verdriet hebben om het niet kunnen.
Want je zou zo graag wel mee willen , leuke dingen doen, zelfs minder leuke , noodzakelijke dingen doen.
Ook het afhankelijk zijn van anderen speelt een rol, wie wil er nu afhankelijk zijn van anderen??
Dit is iets waar buitenstaanders naar mijn idee te weinig bij stilstaan.
Hoe graag zou jij Draakje, niet heerlijk met je hondjes buiten wandelen? en dan nog eens via via reacties horen dat jij dit aan een ander overlaat!
Zij zijn degene die een schuldgevoel zouden moeten hebben en zich rot moeten schamen zoiets te zeggen.!!
Je kunt denken, wat een domme mensen en helaas zijn die er erg veel.
Maar als je hen de moeite [nog] waard vindt, zou jij of je vriend hen kunnen vertellen hoe dit voor jou voelt zoiets te horen, wat het met jou doet.
sterkte meis
-
Guido_den_Broeder
- Gevorderd lid
- Berichten: 1203
- Lid geworden op: 16 okt 2005, 16:50
-
superwoman
- Actief lid
- Berichten: 214
- Lid geworden op: 03 mei 2006, 16:24
Mooi gezegd Guido_den_Broeder
Wat andere ookal zeggen is dat sommige dingen wel en andere dingen niet op dezelfde dag....
Wanneer ik me al een poosje niet goed voel, vind ik het heerlijk om naar een winkel toe te gaan.... hoewel ik dan vaak even moet zitten en langzaam moet lopen is het wel goed voor mij psychisch. Gezellig samen met m'n vriend er even uit.
Werken zou dan teveel concentratie vragen en teveel druk.
Dan hoop ik ook niemand tegen te komen.... Nu is het niet zo dat ik af bel en wel ga winkelen, maar de dag ervoor of erna is voor mensen al niet te begrijpen...
Wat andere ookal zeggen is dat sommige dingen wel en andere dingen niet op dezelfde dag....
Wanneer ik me al een poosje niet goed voel, vind ik het heerlijk om naar een winkel toe te gaan.... hoewel ik dan vaak even moet zitten en langzaam moet lopen is het wel goed voor mij psychisch. Gezellig samen met m'n vriend er even uit.
Werken zou dan teveel concentratie vragen en teveel druk.
Dan hoop ik ook niemand tegen te komen.... Nu is het niet zo dat ik af bel en wel ga winkelen, maar de dag ervoor of erna is voor mensen al niet te begrijpen...