ME-Gids.Net

Herkennen jullie dat of ben ik nou "gek"? Ik kan (subtiele) aanwijzingen niet meer oppikken, of ik denk niet aan de gevolgen. Voorbeeld: ik wilde de kat aan zijn touwtje buiten zetten terwijl mijn vriend daar aan het werken was.
Hij zei: "Zou je die kat wel buiten zetten?" Daarmee bedoelde hij te zeggen dat ik hem binnen moest houden maar die boodschap kwam niet aan..... ik kon ook niet doordenken dat de kat inderdaad in de weg zou lopen dus ik zet dat beest gewoon buiten. Tja toen waren de rapen gaar!

Oh ja zeer bekend. Ik kon laatst mijn mobiel niet vinden en toen belde ik met de tel van mijn vriend mijn mobiele nummer. Toen ik mijn mobiel weer had zei ik: heb jij me net gebeld?

Hoe dom kun je zijn. Soms kan ik gewoon echt niet nadenken.

Ja hoor. En dan kiezen of je er om moet huilen of lachen, dat laatste dan maar! Mijn kinderen kijken me inmiddels niet meer zo verbaast aan als een paar maand geleden, als ik iets onbegrijpelijks doe of uitkraam.

Probeer nu uit alle macht een leuk voorval naar boven te halen, maar dat lukt ook niet. Soms heb ik mijn mond al open om iets te zeggen, heb alle aandacht, en dan komt er niets ... misschien maar beter ook

JannekeBoZ schreef:Herkennen jullie dat of ben ik nou "gek"? Ik kan (subtiele) aanwijzingen niet meer oppikken, of ik denk niet aan de gevolgen. Voorbeeld: ik wilde de kat aan zijn touwtje buiten zetten terwijl mijn vriend daar aan het werken was.
Hij zei: "Zou je die kat wel buiten zetten?" Daarmee bedoelde hij te zeggen dat ik hem binnen moest houden maar die boodschap kwam niet aan..... ik kon ook niet doordenken dat de kat inderdaad in de weg zou lopen dus ik zet dat beest gewoon buiten. Tja toen waren de rapen gaar!

Zeg maar tegen je vriend dat ik wou dat ik een kat had die me in de weg liep. Had ik tenminste overdag iemand om mee op de bank te liggen of tegen te praten, zonder dat ie zich zou beklagen over mijn miscommunicatie *grijns*

Hoi hoi,

Heel herkenbaar!!! Ik vergeet zo vaak of er dringen dingen niet tot me door ... en dan lach ik er indd maar om, maar van binnen doet dat best zeer.

Mijn vriend kon er helaas niet om lachen, die was pisnijdig.... Hij ziet dat ook niet door de cvs komen.

Kan je het hem dan ook niet duidelijk maken dat je bepaalde verbanden en connecties echt niet ziet, of dat het echt niet tot je doordringt? Ik heb ook wel eens dat ik het extra moet benadrukken dat ik er (helaas) niks aan kan doen, maar het is wel belangrijk dat met name je vriend je wel gaat begrijpen daarin. En met een stukje zelfhumor van jou en uitleg moet je toch wel een heel eind komen hoop ik.

Herkenbaar. Wij lachen er meestal ook wel om, mij kunnen ze gerust 3 x vragen wat heb je nou gezegd en dan herhaal ik het weer net zo fout !!! Vooral op dagen dat ik nog meer moe ben als anders............

Ik kan ook makkelijk herhalingen bekijken op tv, het meeste herinner ik me niet of ik ben/was ondertussen in slaap gevallen

Heel herkenbaar ik ben echt vaak een mutsie hoor!
Ik kan me ook niet goed concentreren en vaak gaat iets mijn ene oor in en de andere oor net zo snel er weer uit echt belachelijk!
Ik kan ook steeds naar herhalingen kijken hoor

Hij is er te rationeel voor, kan zich werkelijk niet voorstellen dat ik dat niet meer kan vatten. Hij heeft er duidelijk moeite mee dat ik ben veranderd in verschillende opzichten, maar vooral qua (mis)communicatie. Praten is bij ons een veldslag geworden.

Zeker heel herkenbaar, heb t dagelijks.

Sja, hier kijken we mekaar wel eens aan ,tis net alsof je op de toren van Babel staat of zo.

Ook gaan dingen soms te snel.Eergisteren was wel lachen.Ik liep nogal te kleppen naar de wc
's nachts en Chris had niet in de gaten dat ik weer weg was.Kom ik de kamer in (2 uur in de nacht) ,zegt ie "wie ben jij ?" ....grrmmblll mompelsnurkkkkkk....

Duh... raar mens.

Maar tot nu toe krijgen er vooralsnog geen ruzie over zolang we niet 15 keer in een rondje gaan

JannekBoz, ik vind het erg jammer dat je vriend het niet kan begrijpen.
Het is ook wel moeilijk te begrijpen, maar hij zou er toch op kunnen vertrouwen dat je dit soort dingen niet express doet. Lastig. Ik hoop dat hij inmiddels weer een beetje is bijgedraaid?

De ruzie van gisteravond is (weer) met een sisser afgelopen.
We kunnen sinds mijn ziek zijn niet met elkaar maar ook niet zonder elkaar.
Hij zegt heel stellig dat hij zijn manier van denken niet kan veranderen, en dat hij het niet meer weet. Hij doet niks meer dan afwachten tot hij het licht ziet of dat het over gaat. Tja of we daar beter van worden betwijfel ik Ik zei hem dan ook dat hij moest accepteren dat dit er bij hoort. Nou dat kan hij dus niet.......

Klinkt niet zo leuk, maar wel erg herkenbaar. Zo gaat het bij ons ook. Zelfs na twee jaar nog steeds. Ik word er alleen maar meer moe van aan de verwachting van de ander te moeten voldoen en het levert nog stress op ook. Jammer he. Dat het zo moet. Jou onderschrift past er wel goed bij. suc6