ME-Gids.Net

siem schreef:@hermine: ik was eigenlijk nog wel benieuwd naar de rest van je verhaal!

ik heb er verder nog over na gedacht, maar er is niet veel verandert aan mijn mening.
heb nog wel een vraagje:
wat is voor jou ondraagelijker: geestelijke pijn (icm met zelfmoordgedachtes/zwarte toekomst in vooruitzicht) OF lichaamlijke pijn?
en dan van beide het extreme

dit is echt een onderwerp waar je best wel over na moet denken, complimenten!

De rest van m'n betoog komt nog Siem, beloofd. Ik moet het zelf even geformuleerd krijgen en mijn koppie is zo mistig.

Wat je vraag betreft: Ik denk niet dat het ene draaglijker is dan het andere.

Hermine schreef:Wat je vraag betreft: Ik denk niet dat het ene draaglijker is dan het andere.

precies

ik kijk uit naar het vervolg van je betoog!

siem schreef:ik zie trouwens dat er nog iemand op Nee heeft gestemd

@diegene: wat is je motivatie?? ben ik wel benieuwd naar!

Oeps, ja, dat was ik, ik ben alleen vergeten de post erbij te plaatsen Om een lang verhaal kort te maken, Siem, jij kunt het veel beter uitleggen dan ik

Het komt er in ieder geval op neer... ik heb veel gezien, zeker in een bepaalde periode in de Hoogstraat, en ook doordat ik een tijdje als pastoraal medewerker heb kunnen fungeren (tot ik instortte ). Het blijft heftig. Maar ik ben ervan overtuigd dat het leven heilig is, en dat je wonderen nooit kunt uitsluiten, op medisch en spiritueel gebied... En dit zeg ik niet te makkelijk, ik snap wat voor moeilijke keuze het is (ik heb er vroeger een tijd over gedacht ivm zware depressie), maar ik zou er nu zelf nooit over peinzen het te doen, elke kans om langer bij je geliefden te kunnen blijven zou ik aannemen... In ieder geval, dat is mijn persoonlijke mening.

Eressea schreef:Het blijft heftig. Maar ik ben ervan overtuigd dat het leven heilig is, en dat je wonderen nooit kunt uitsluiten, op medisch en spiritueel gebied... En dit zeg ik niet te makkelijk, ik snap wat voor moeilijke keuze het is (ik heb er vroeger een tijd over gedacht ivm zware depressie), maar ik zou er nu zelf nooit over peinzen het te doen, elke kans om langer bij je geliefden te kunnen blijven zou ik aannemen... In ieder geval, dat is mijn persoonlijke mening.

wow! jij kunt er ook wel wat van!

ik stem ook ja,

Ik ben een flinke volhouden en hou niet van opgeven, maar als iemand lijdt en niet meer een normaal leven kan lijden alleen maar in leven is door machines ben ik blij dat iemand kan kiezen, want het is en blijft toch jou leven.

Ik heb ja gestemd.
De laatste tijd heb ik heel veel nagedacht over dit onderwerp.
Uiteindelijk heb ik een euthaniasieverklaring van internet geplukt via Google.
Die heb ik ondertekend en ook mijn dochter als getuige heeft haar handtekening gezet. Die heeft een exemplaar plus een copie in haar bezit.
Ook met haar man en mijn oudste kleindochter heb ik de zaak besproken.

Zelf heb ik nog een origineel en zal hiervan een fotocopie bij de huisarts afgeven.

Het probleem is dat als je door omstandigheden niet zelf meer kunt aangeven dat je euthanasie wilt dat de artsen dan alles uit de kast zullen halen om je leven te rekken. En dat wil ik voorkomen.
Mocht ik niet meer aanspreekbaar zijn als het nodig is dan is er die euthanasieverklaring die ik heb ondertekend toen ik nog over mijn volledige verstandelijke vermogens beschikte.
Ook is er een vereniging waar je lid van kan worden.

Ik hoop alleen dat het nog heel lang duurt voor ik er gebruik van moet maken.

Ik heb nee gestemd en dan heb ik het puur over mezelf. Ik kan me zo goed voorstellen dat mensen het niet meer zien zitten. Sommig lijden is ook te heftig en ondraaglijk. Toch geloof ik voor mezelf dat wijzelf niet de keuze hebben over leven en dood, maar dat God die heeft. Ik vertrouw erop dat God mij de kracht geeft om dat lijden als dat zou komen te dragen.
Besef me dat dat heel makkelijk klinkt. Weet echter uit ervaring dat dat niet zo is. En ik kan dan ook echt begrijpen dat mensen zelf een einde aan hun leven willen maken. Maar voor mij is dat een grens te ver.

Is er ook een tussenoptie? Iets als geen euthanasie, maar ook geen levensrekkende middelen zoals beademingsapparatuur e.d.
Als ik ook nog eens in coma kom door een ernstige (terminale) ziekte hoeven ze van mij niet koste wat het kost mij in leven te houden. Als ik daardoor als een kasplantje verder moet leven hoeft het van mij niet.

ja hoor, dat heet sedatie, en is wel toegestaan.
dus als je inderdaad al zeer ernstig ziek bent, kun je de afspraak maken dat je bijv geen reanimatie krijgt, en dan overlijd je ook.
dit is een passieve vorm, en euthenasie noemen men een actieve vorm, je moet dus iets toedienen om te overlijden, bij sedatie word je iets onthouden.
sedatie word ook wel veel in verpleegtehuizen gebruikt, natuurlijk ook volgens bep. strenge regels

Helaas heeft het poll die optie niet, dus blijf ik lekker stemloos in de poll.
Maar ik denk inderdaad dat ik dan voor sedatie ben.
Er zijn toch ook mensen die een kaartje in hun portemonnee hebben dat ze bij een hartaanval niet meer gereanimeerd willen worden? Dat valt dan zeker ook hier onder?

dat was laatst nog een item op televisie, ook al draag je zo'n kaartje, als er een ambulance voor je gebeld is dan helpt deze je gewoon, want dat is hun werk....

Waarom heeft iemand dan nog zo'n kaartje?!
Het is hun werk om hulp te bieden die nodig is, niet om ongewild hulp te bieden toch? Dan kunnen ze toch beter iemand gaan helpen die wel geholpen wil worden?

ja ik vind ook dat je gelijk hebt, maar dan zal de regering dit kaartje ook moeten "erkennen", we denken dat we in een democtratisch land leven mar als het erop aan komt blijkt dat je daar niet over mag beslissen.
maar....bekijk het even van de kant vd
hulpverlener, je hebt jarenlang gestudeerd en je komt in actie om iemands leven te redden, wat ook echt mogelijk is door bijv. reanimatie, en iemand heeft zo'n kaartje bij zich, denk je dan: ok deze persoon wil niet geholpen worden, dus ik ga maar weer weg, dit zijn natuurlijk ook onmenselijke situaties....

de praktijk is gewoon erg moelijk...

Wat mij ook niet handig lijkt voor hulpverleners is dat ze eerst op zoek moeten naar zo'n kaarjte. Zo van.... we verspillen kostbare tijd om iemands leven te redden om op zoek te gaan naar een kaartje of iemand wel gereanimeerd wil worden. Pas als die gevonden is kunnen ze wat doen.
Ik denk niet dat ze dat in dank wordt afgenomen. Plus dat ze daarmee kostbare minuten verspillen die je leven hadden kunnen redden.
Blijft een lastig punt.

Meestal gaat het zo niet hoor. In eerste instantie gaat men steeds levensreddend opteren (je kent tenslotte de geschiedenis niet). Nadien heeft men tijd om keuzes te maken naar verdere behandelingen en eventuele problemen. Zo is het toch bij ons op de IC