Wie weet er een goede psycholoog in Groningen die cvs serieus neemt en geen ja-knikker is? Jullie weten wel wat ik daarmee bedoel, hoop ik.....
Mijn zoon kan e.e.a. zelf niet meer bolwerken en kwam vanavond tot deze beslissing dat hij hulp nodig heeft. Goeie zaak, maar wie o wie?
Goede psycholoog die CVS serieus neemt in Groningen?
Moderator: Moderators
Ik heb artsen door het hele land gehad, heb niet gezocht in één bepaalde omgeving.
Natuurlijk zoekt iedereen als eerste in zijn eigen omgeving, maar het is handig om verder te gaan kijken.
Ik heb goede ervaringen in het WKZ in Utrecht (kinderziekenhuis) Daarnaast zit het UMC, wederom goede ervaringen.
Helaas kan ik geen specifiek antwoord geven.
Natuurlijk zoekt iedereen als eerste in zijn eigen omgeving, maar het is handig om verder te gaan kijken.
Ik heb goede ervaringen in het WKZ in Utrecht (kinderziekenhuis) Daarnaast zit het UMC, wederom goede ervaringen.
Helaas kan ik geen specifiek antwoord geven.
*~.my life - look at my life - what will I become.~*
Imagine 24/7 pain.. You can?t .. So don?t say you know what I?m going through
Imagine 24/7 pain.. You can?t .. So don?t say you know what I?m going through
Bedankt voor je reactie, Anika,
Ja, de kennis over cvs ligt niet overal voor het oprapen. Maar ik weet toevallig van een pietsie bekenniste fysiotherapeut, dat op de poli revalidatie van het UMCG ze af en toe cvs patienten krijgen. Nu is mijn zoon op zich mobiel en zit niet op revalidatie, noch ctg te wachten, maar ik denk toch dat we maar eens bij het Umcg aankloppen voor hulp. Ik ben er zelf net als verpleegkundige weg met vroeg pensieon, dus dit zieknhuis is mij vrij vertrouwd en kan mogelijk een zoveelste stap weer zijn om toch mijn zoon eens grondig binnenste buiten te keren.
Ja, de kennis over cvs ligt niet overal voor het oprapen. Maar ik weet toevallig van een pietsie bekenniste fysiotherapeut, dat op de poli revalidatie van het UMCG ze af en toe cvs patienten krijgen. Nu is mijn zoon op zich mobiel en zit niet op revalidatie, noch ctg te wachten, maar ik denk toch dat we maar eens bij het Umcg aankloppen voor hulp. Ik ben er zelf net als verpleegkundige weg met vroeg pensieon, dus dit zieknhuis is mij vrij vertrouwd en kan mogelijk een zoveelste stap weer zijn om toch mijn zoon eens grondig binnenste buiten te keren.
Hoi, Ik weet geen goede psycholoog in Gr. Mocht hij wat aan de fysieke kant willen doen : Ik ken iemand die fibromyalgie gehad heeft en nu levend bloed analyse in Roden doet. Zij werkt daarbij ook met vitaminen, mineralen, homeopatische middelen etc. Heeft oog voor candida etc. Soms heb je ook eerst fysiek een zetje nodig. Als het niet van toepassing is, laat het maar langs je heen gaan. Mocht je meer willen weten hoor ik het graag. Hartelijke groet van Henny
Ik ben erg huiverig voor de alternatieven en zag er in mijn verpleegkundige loopbaan alleen maar slechte dingen van. Dus we houden ons bij de regulieren met af en toe wat aanvullingen in de vorm van visoliecapsules of melatonine....
In het UMCG is een poli in oprichting voor onverklaarbare ziekten. Als mijn zoon een oproep heeft gekregen voor de afdeling Psychiatrie, nu hij het totaal niet meer ziet zitten, komen we wellicht ook daar terecht, altans, ik vraag er dan wel naar....
In het UMCG is een poli in oprichting voor onverklaarbare ziekten. Als mijn zoon een oproep heeft gekregen voor de afdeling Psychiatrie, nu hij het totaal niet meer ziet zitten, komen we wellicht ook daar terecht, altans, ik vraag er dan wel naar....
Hoi Annac, Ik heb het gevoel dat je erg op zoek bent voor je zoon. Als moeder kan ik dat ook wel begrijpen. Maar wat wil hij zelf nu precies? Soms heb je ook een tijd hangen nodig om dat wat je gaat doen werkelijk een kans te geven. Ik heb vijf jaar ME gehad en heb mijn hangperiode nodig gehad om dingen te leren waar ik nu veel plezier van heb. De centrale vraag is dus: Wat wil hij? Hartelijke groet van Henny
Hoi Annac, Dat kan ik me voorstellen. Heeft hij een idee hoe? Hebben jullie boeken over ME gelezen? Een vaag gevoel van hoe hij beter wil worden ( welke methode)ontwikkeld? Zo bedoelde ik mijn vraag. Ik vermoed dat die anders overgekomen is. En wat ook belangrijk is. Hoe wil hij leven als hij beter is. Is er iets waar hij voor gaat. En waar hij zijn werk van wil maken? Beter zijn alleen maakt niet gelukkig. Er moet meer bij. Een invulling van wat je verder wil. Zelf ben ik toen ik nog ziek was dingen gaan visualiseren hoe ik het hebben wilde. Als ik dat deed voelde ik me goed en kon ik me meer ontspannen. En verder heeft het mijn doel duidelijker gemaakt. Daardoor ben ik me minder gaan overbelasten. Als mijn energie half op was ging ik weer energie opladen in plaats van uitgeput neerstorten omdat ik te ver gegaan was. Energie opladen voelt emotioneel gezien veel beter dan verplicht moeten uitrusten. Hele hartelijke groet van Henny.
Hij loopt zoals iedere cvs-er tegen zijn lichamelijke grenzen aan. Heeft plannen en ideeen te over, maar ziet alles steeds in duigen vallen. Makkelijk gezegd: je tekorten aanvaarden en het tempo van een 90-jarige volgen met zo'n leeftijd en als jongeman. Meisjes zijn veel volgzamer in zekere zin en bevattelijker voor meditatie ofzo. Maar hij kan goed met zijn gevoelens omgaan en is ook vaak vraagbaak en hulpverlenend naar zijn vrienden en vriendinnen toe, op gedaan, logisch, door zijn cvs periode, maar zelf schiet hij gewoon geen reet op en legde hij het liefst een bom onder Hoogervorst (de grote ONTKENNER van cvs) zijn stoel dan te breusten in zijn ziekte. Of slaat de hand aan zichzelf....(Dan maar liever die bom.. Snap die moslims op dat punt best, dus. Alle wegen lopen toch steeds dood....)
Ik wilde ook wel dat dat anders was, maar daar doe je nu eenmaal weinig aan.
Verder: we lopen dus al lang mee wat betreft de info overal en nergens....
Ik wilde ook wel dat dat anders was, maar daar doe je nu eenmaal weinig aan.
Verder: we lopen dus al lang mee wat betreft de info overal en nergens....
P.S.
N.a.v. een intervieuw gister met een humanistisch raadvrouw in oorlogsgebieden zou ik heel blij zijn als mijn zoon zou kunnen beginnen te accepteren "dat er problemen zijn, die niet op te lossen zijn...."
Dat zou hem als man, dacht ik zo, toch aan moeten spreken. Mannen willen altijd oplossingen voor problemen, daar zijn ze anders in dan wij, vrouwen. En in een oorlog komt men op een moment als man er toch achter, dat er onoplosbare problemen bestaan, bv het verlies of zware verwondingen van jezelf of van kameraden....
N.a.v. een intervieuw gister met een humanistisch raadvrouw in oorlogsgebieden zou ik heel blij zijn als mijn zoon zou kunnen beginnen te accepteren "dat er problemen zijn, die niet op te lossen zijn...."
Dat zou hem als man, dacht ik zo, toch aan moeten spreken. Mannen willen altijd oplossingen voor problemen, daar zijn ze anders in dan wij, vrouwen. En in een oorlog komt men op een moment als man er toch achter, dat er onoplosbare problemen bestaan, bv het verlies of zware verwondingen van jezelf of van kameraden....
-
Guido_den_Broeder
- Gevorderd lid
- Berichten: 1203
- Lid geworden op: 16 okt 2005, 16:50
Beter worden alleen lijkt me ook een goed doel opzich. Maar hoe kan je nou kiezen op wat voor manier beter te worden? ik weet helemaal geen enkele manier om beter te worden. Verder maakt iedereen in een periode van vijf jaar een karakterontwikkeling door, die hij als leerzaam ervaart, maar ik begrijp wat Henny bedoelt, na twee jaar ziekte had ik ook van he, ben toch anders tegen dingen aan gaan kijken. Mijn gezonde vrienden waren echter ook anders tegen dingen aan gaan kijken. Na vijf jaar helemaal. Je hebt eigenlijk geen ziekte nodig om anders tegen dingen aan te kijken. Ik bedoel dat ME een soort lotsbestemming is die je nodig zou hebben om een leven te leiden dat je anders nooit had kunnen leiden.
Ja, een zekere filosofische houding/zienswijze is mijn zoon sowieso al niet vreemd, maar dan nog vindt hij het moeilijk zijn situatie te accepteren zoals hij is: het duurt gewoon te lang en er dient zich in de verste verte nog geen verbetering aan.
Ik probeerde hem ook steeds te doen inzien dat elk nadeel zijn voordeel heeft, om met Kruyf te spreken (hij is een voetballiefhebber, verslaat amateurwedstrijden voor een bokkenblad), maar het werkt niet meer bij hem! En een andere grammofoonplaat heb ik niet (meer). Het liefst wil hij weer zelf voetballen....
En zijn studie a/d Open Universiteit voelt eenzaam voor hem omdat hij een groepsmens is en dus mist hij de structuur van een werkgroep o.i.d. Maar dat zijn dan ook net weer die situaties, waarbij het gaat om energie, of liever het gebrek daaraan.
Had hij al een beroep, dan kon hij er wellicht iets gemakkelijker mee omgaan.
Zijn gezonde vrienden beginnen nu pas te begrijpen, dat er inderdaad iets goed mis is met hem, maar die zijn ondertussen al wel bijna afgestudeerd en zijn hem voorbij gestreefd, en dat doet hem pijn.
Ik probeerde hem ook steeds te doen inzien dat elk nadeel zijn voordeel heeft, om met Kruyf te spreken (hij is een voetballiefhebber, verslaat amateurwedstrijden voor een bokkenblad), maar het werkt niet meer bij hem! En een andere grammofoonplaat heb ik niet (meer). Het liefst wil hij weer zelf voetballen....
En zijn studie a/d Open Universiteit voelt eenzaam voor hem omdat hij een groepsmens is en dus mist hij de structuur van een werkgroep o.i.d. Maar dat zijn dan ook net weer die situaties, waarbij het gaat om energie, of liever het gebrek daaraan.
Had hij al een beroep, dan kon hij er wellicht iets gemakkelijker mee omgaan.
Zijn gezonde vrienden beginnen nu pas te begrijpen, dat er inderdaad iets goed mis is met hem, maar die zijn ondertussen al wel bijna afgestudeerd en zijn hem voorbij gestreefd, en dat doet hem pijn.