Omdat ik me er helemaal niet kan in vinden. Ik was namelijk vroeger altijd heel erg actief. Vraag maar aan m'n moeder. Als ukkie lag ik al in mijn wieg niet stil en stond ik te sleuren aan mijn box. En ik was altijd bezig. Ook toen ik opgroeide, vond ik het fijn om vanalles te ondernemen en was ik dus veel in beweging.
Bovendien dacht ik ook dat vroegere onderzoeken al uitwezen dat net mensen die overactief zijn ten opzichte van 'luiere mensen', meer kans maken om ME/CVS op te lopen (als uitlokkende factor dan).
Daarom maak ik hier ook even een poll op die peilt naar jullie staat van activiteit vóór je ziek werd.
Een ander punt in het artikel: dat als je non-actief blijft tijdens je ziekte, dat ook je ziekte niet ten goede komt en in stand houdt, dat kan ik nog begrijpen. Voor zover het mogelijk is, activiteit ondernemen om spieren en gewrichten soepel te houden en toch nog iets van conditie houden lijkt me ook wel OK. Beter dan zo weinig mogelijk activiteit te ondernemen in de hoop dat het dan stukken beter zal gaan.
Maar "Daarom is het belangrijk toch te gaan sporten of niet te lang thuis te blijven van het werk." daar krijg ik het van
Evenals "Volgens de Nijmeegse onderzoekers gaat ME zelden over zonder behandeling. Het meeste effect hebben cognitieve gedragstherapie en bewegingstherapie, stelt Bleijenberg."
