ME-Gids.Net

Stelling:

Mijn ziekte staat mijn geluk niet in de weg.

Eens of oneens? Onderbouw eens?

oneens!
zou graag meer kunnen doen qua op werkgebied(ni dak nog zou moeten gaan werken), maar tenminste toch mijn huishouden zou kunnen doen, en misschien ook nog wa vrijwilligerswerk of zo. En mijn hobbys nog zou kunnen uitvoeren, zou dan veel gelukkiger zijn!
groetjes jenny

ik ben het ook oneens
ook al ben ik meer dan veertig jaar getrouwd
ik ben niet gelukkig met deze situatie
liefs alie

Ik ben het ermee eens. Natuurlijk baal ik er regelmatig van dat ik niet zelf het huishouden kan doen, of een normale studie, of niet mee uit kan gaan etc.
Toch vind ik niet dat het mijn geluk in de weg staat.
Ik heb een fijne vriend, lieve familie, leuke kennissen, leuk baantje..
Ik weet dat er dingen zijn die ik niet kan, hoe graag ik ze ook wil. Maar dit heb ik inmiddels geaccepteerd en dat laat ik zeker niet mijn geluk in de weg staan. Dat zijn slechts momenten waarop ik me ongelukkig voel, ik weiger om mijn 'algehele geluk' in het leven in de weg te laten staan door mijn ziekte! Ik ben gaan genieten van andere (en kleinere) dingen, meer dan focussen op wat ik niet meer kan.

Mee eens.
Net als Marloes baal ik ook wel eens, maar ik geniet van goede periodes en kleine en grote dingetjes (leuke vogeltjes in de tuin, mijn konijntjes, neefje en nichtjes, hobby's, interesses) en denk maar dat het altijd nog erger kan.

Ik heb moeite met deze vraagstelling.
Vandaar dat ik reageer.

Ten eerste is het begrip " geluk" een breed begrip.
Het geluksgevoel is voor iedereen anders.
De 1 is gelukkig als ie een luciferdoosje op zijn neus zet, de ander is gelukkig als diegene een huis koopt. Ik noem maar wat.

Als je nog vrij veel kan, zoals Marloes.
Jij functioneert voor 90%, dan kan je doelen stellen en dan kan je op die manier weer gelukkig zijn.


Er zijn verschillende gradaties wat betreft ME/CVS.
Dus voor iedereen heeft het een andere betekenis of diegene zich gelukkig voelt of niet.
Als je helemaal geen doelen kunt stellen, kun je daar ongelukkig van worden.
Maar misschien zijn er juist wel mensen die daar gelukkig van worden.
Tis maar net hoe je het bekijkt.

Er zijn ook wel gezonde mensen waar het geluk bij in de weg staat.

Je vraagt toch ook niet aan iemand midden in een depressie,
staat jou depressie jou geluk in de weg?

Ik zeg altijd maar zo: beter gelukkig hier dan ongelukkig op Bali.

zoals jullie weten ben ik al bijna 33 jaar ziek
ik kon toen wel van de kleine dingetjes genieten bijvoorbeeld mijn kinderen die toen nog klein waren, maar ik werd o zo verdrietig als mijn kinderen vroegen waarom kunnen we dit niet
omdat mama ziek is .kinderen begrepen er niets van, daarom zei ik. het staat mijn geluk in de weg
ik kon niet met mijn kinderen doen wat nu jonge ouders met hun kids doen
ik heb na zoveel jaren daar nog steeds moeite mee
het grootste gedeelte was ik ziek
en kon niets wat anderen kunnen dat is wel terug kijken
maar nu ik ouder word merk ik, wat hebben we aan ons leven gehad zowel voor henk als voor mij
mijn kinderen hebben het nu goed en hebben een leuk leven
maar kinderen willen ze niet
ik vraag mij steeds af is dat het gevolg
alie

Lijda, ik functioneer geen 90% hoor. En dat ik doelen kan stellen en dús gelukkig kan zijn, dat vind ik onzin. Natuurlijk besef ik dat ik een paar uur kan werken en studeren, en dat ik daar blij mee 'moet zijn' omdat anderen minder kunnen.

Maar dat ik dáárom gelukkig kan zijn, en anderen niet, nee dat is echt niet waar.
Ook toen ik nog veel minder kon, zou ik hier hebben geantwoord dat het mijn geluk niet in de weg staat. Ik bekijk het leven positief (en dat ben ik juist sinds mijn ziekte gaan doen, daarvoor was ik echt een half-leeg type ipv half-vol) en daar haal ik veel goede dingen uit.

Maar op zich heb je wel gelijk op het punt 'wat is geluk'.
Ik denk dat het inderdaad minstens net zo veel met de algehele instelling van iemand te maken heeft (ben je een wat vrolijker type of wat zwaarder op de hand etc) dan met je ziekte.
Het kan er wel door veranderen of evolueren, maar het zal nooit tegenovergesteld worden denk ik.

Marloes schreef: ik functioneer geen 90% hoor

Ik dacht dat ik dat een keer ergens had gelezen.

Ook toen ik nog veel minder kon, zou ik hier hebben geantwoord dat het mijn geluk niet in de weg staat.

Dat ligt er natuurlijk aan hoelang je iets minder kon.
Omdat je weer vooruit kon kijken. Als er dat op een gegeven moment niet meer inzit, waar moet je dan nog geluk zoeken.
Als je al geen krant meer kunt lezen, blijft er toch weinig over.

Positief ingesteld zegt natuurlijk ook niets over geluk.
Dan kun je nog zo positief zijn, dan kan geluk in de weg staan of erger nog, je worden ontnomen.

Hier laat ik het bij.

Wat is geluk??
Ik vind dat een moeilijk begrip.
Ik kan intens genieten van een roodborstje dat op een tak blijft zitten zodat ik het goed kan bekijken.
Als ik een roofvogel herken in zijn vlucht.
Als Bonny het duidelijk zo naar haar zin heeft in het park.
Als het me gelukt is om toch weer een stukje orde in de tuin te scheppen.
Als het me gelukt is om toch die trap opl te lopen al voelt het of mijn spieren uit elkaar scheuren.
Dat de kinderen en kleinkinderen gezond zijn en het goed hebben.

Als dat geluk is, dan ben ik een gelukkig mens!!!

Toen ik ziek werd ging mijn leven -en daarmee de dingen waar ik geluk uit haalde- totaal op de schop.
Dus moest ik leren om op een volledig andere manier gelukkig te worden.
Dat is wel gelukt, maar dat heb ik volgens mij vooral te danken aan het feit dat ik niet tot de zwaarste categorie CVS patiënten behoor. Daardoor heb ik in de loop der jaren toch een vrij 'normaal' leven op kunnen bouwen, al lijkt het in de verste verte niet op het leven dat ik gehad zou hebben als ik gezond was gebleven.

Dus ja, je ziekte doorkruist wel je geluk, maar een mens gaat door zijn veerkracht al gauw via een andere weg op zoek naar nieuw geluk.

Gezondheid dat is het grootste geluk.

Lijda schreef: Dat ligt er natuurlijk aan hoelang je iets minder kon.
Omdat je weer vooruit kon kijken. Als er dat op een gegeven moment niet meer inzit, waar moet je dan nog geluk zoeken.

Ik voel me een beetje aangevallen door je Lijda.
Jij kent mijn situatie niet, maar oordeelt wel over mij.
Ik had geen uitzicht op verbetering, het was geen terugslag waar ik het over had, maar het begin van de ziekte. Ik werd van de ene op de andere dag doodziek en ben toen bijna een jaar lang bedlegerig geweest. Kon níks zelf, niet rechtop zitten tijdens het eten, niet alleen naar de wc lopen, niet douchen.

Laten we hier niet gaan oordelen over hoe ziek of niet andere mensen zijn en of dat hun geluk in de weg staat. Dat kun je alleen zelf ervaren. Ik zeg persoonlijk gewoon dat het mijn geluk niet in de weg staat. Nu niet, nu ik zoals Jazzie het zo mooi zegt een redelijk 'normaal' leven heb hoewel het er heel anders had uitgezien als ik gezond was gebleven, en toen ook niet, ook toen werd ik er gelukkig van dat vriendinnen een half uur naar mij toe kwamen fietsen om een kwartiertje thee met me te drinken (langer hield ik niet vol) en als de hond bij me kwam liggen, of een vogeltje voor het raam langs vloog, of ik een regenboog zag.

lieve mensen,
maak geen ruzie hé, we zijn allen mensen met gebreken (iedere mens trouwens), maar de ene al wa meer dan de andere, en de ene functioneert beter dan de ander, ik probeer ermee te leven, al is het soms héél moeilijk, en ga ook eens proberen om wat optimistiser te zijn(was een optimist voor mijn ziekte, nu wa minder, maar ga eraan werken).
lieve groetjes jenny

Het was zeker niet mijn bedoeling om aan te vallen.
En oordelen hoe ziek iemand is doe ik ook niet.
Hetzelfe geldt bij de ene voelt het ziek zijn anders dan bij de ander, daar kunnen we ook niet over oordelen.
Dit zou dan wel mijn eerste keer zijn naar iemand toe.

Lijda schreef:
Dat ligt er natuurlijk aan hoelang je iets minder kon.
Omdat je weer vooruit kon kijken.
Als er dat op een gegeven moment niet meer inzit, waar moet je dan nog geluk zoeken.
Als je al geen krant meer kunt lezen, blijft er toch weinig over.

Bovenstaande is mijn eigen situatie die ik schets.
Het enige persoonlijke wat ik eruit haal is wat ik schrijf:
Omdat je weer vooruit kon kijken.
(dat zat erbij mij ff ni in, gezien ik steeds verder achteruit ging)
Ook dat is niet als persoonlijke aanval bedoelt.
En nu lees ik dan ook dat je schrijft dat je gelukkig werd als iemand thee kwam drinken toen je zo ziek was.

Maar omdat je weer vooruit kon kijken, kun je ook betrekken op mijn situatie: Als je steeds verder achteruit gaat, waar moet je dan nog geluk zoeken. Als het uitzichtloos lijkt.

Ik had eigenlijk ook niet op dit bericht moeten reageren. Gezien ik er al moeite mee had. Helaas heb ik dat wel gedaan.
Want dan krijg je idd situaties als deze, waar iemand zich pesoonlijk aangevallen voelt en dat was zeker niet mijn bedoeling

Hopelijk is het duidelijk zo. Dus geen persoonlijke aanval.
Als grietje of marietje op dat moment wat had geschreven had ik waarschijnlijk ook zo gereageerd. Puur om het feit i.v.m de stelling.

Daarom is geluksgevoel ook bij iedereen anders. Gelukkig maar.