"Ik denk dat ik deze ziekte nodig had" (14-03-08)

[Zuiderzon]

Heb een artikel geplaatst in de database met als titel "Ik denk dat ik deze ziekte nodig had"
Bron: Reformatorisch Dagblad, 14-03-2008

Graag jullie meningen...

[MacM]

Tja, ik herken mezelf iig niet in haar verhaal. Ik vrees dat ik ook uren huiswerk heb gedaan, maar dan in mijn hele schoolcarriere, hihi. Ik zou ook niet weten waarom iemand niet gelukkig kan zijn in een rolstoel en ik heb ook nooit gedaan alsof er niks aan de hand was. Het was bij mij juist mijn omgeving die vond dat ik meer moest doen, want dan ging het wel over (dat zal bij meer mensen hier wel bekend voorkomen).


Of ze CVS heeft of niet, het lijkt me een typje dat zichzelf constant voorbijloopt. Ik denk dat je dan idd baat kan hebben bij gedragstherapie.

[zonaanbidster]

Nou ik ben blij voor haar, dat het haar helpt.
Herken ik mijn eigen ME in deze psychische denkwijze, wereldbeeld en dan de onontkoombare behandelingsaanpak; nee.
Ik heb nooit zo gekeken als zij blijkbaar deed.
Ben gewoon ziek geworden, lichamelijk en niet geestelijk.
Jammer is alleen, dat berichten als deze overal geplaatst worden in media met het woord CVS erbij. Werkt lekker stigmatiserend mijns inziens.
Helaas.

[Zuiderzon]

Jammer is alleen, dat berichten als deze overal geplaatst worden in media met het woord CVS erbij. Werkt lekker stigmatiserend mijns inziens.
Helaas.

Precies...herken me ook niet in dit verhaal...maar weet wel dat net dit leeft onder wat modale mensen denken wat CVS is...of wat door de media naar buiten gebracht wordt. Vandaar dat ik even deze discussie uitlok

vandaar ook weer een bericht onder blok gezondheid algemeen en voorkeur gegeven om het niet in de spotlight te zetten op de homepage

[Arjen]

[Gast]

Op zich ervaren mensen wel vaker dat ze door hun ziekte stilgezet worden en dan tot andere levenskeuzes komen; m.n. kankerpatienten hoor je dit nog wel eens zeggen.
Het is alleen jammer dat het in dit artikel in zo'n context geplaatst is, dat het lijkt of ze door een verkeerde levensstijl CV(S) heeft gekregen (waar dan het stickertje ME/CVS opgeplakt wordt) en daar door een klinische CGT-behandeling weer van opgeknapt is. Een erg simpele en onjuiste voorstelling van zaken, die het belang van de ME/CVS-patienten helaas niet dient, maar wel weer koren op de molen van de publieke opinie zal zijn.

Miek

[Skyfox85]

Dit is gewoon de mening van een individu.
Ik heb zelf ook zat andere ellende mee gemaakt en ik weet dat er genoeg mensen zijn die dat ook hebben gehad, uiteindelijk leer je er wel veel van. Maar met alle respect, dit meisje is nog maar 16... als je volwassen word dan zijn er genoeg nieuwe problemen waar je tegen aanloopt en dan barst de 'strijd' weer in alle hevigheid los...
Maar je probeert je er weer doorheen te knokken zoals altijd.
Zoals ze het beschrijft lijkt het of CVS alleen maar konstant vermoeid zijn is zonder alle andere klachten... waar heel veel 'gewone' mensen niets van afweten.

Rik

[annac]

Ja,

HALLELUJA, LOF ZIJ DEN HEERE

Positivisme, het nieuwe Evangelie

Geloven doe je in de kerk, moskee of op een ander matje thuis of je voegt je bij Jomanda......

Ieder individu leert van zijn of haar ervaringen, maar om daar nu persee ziek voor te moeten worden/ zijn geweest????

[Arjen]

Annac:) thankx prachtig is het andere matje:))
Arjen

[heikenie]

Ik vraag me af wie dit meisje begeleid heeft bij het schrijven van deze tekst. Hier schuilt wel een hele nest addertjes onder het gras.
" Kinderen met cvs staan positiever in het leven dan gezonde leeftijdsgenootjes" Danku God dat je dit op mijn weg bracht

" maar ik kan het nu accepteren, ik denk zelfs dat ik deze ziekte nodig heb ":roll: en " Ik zie zoveel oppervlakkigheid rondom mij!!"

Dus maar liver ziek en met verwondering in het leven staan Eerlijk gezegd zou ik, jong zijnd, weten wat kiezen


" In dit revalidatiecentrum leer ik respect te hebben voor het leven en voor mijn medemens " En ik die dacht dat je daar naartoe ging om fysiek gerevalideerd te worden Zo klinkt het meer als een bezinningsoord waar je leert gelukkig te zijn met het leed dat op je weg gegooid wordt.

" Nu sta ik heel anders in mijn geloof. God heeft voor mij een weg bestemd en die wil ik graag volgen"

Ik ben niet zo goed thuis in die kerken bij jullie maar dit zet me wel aan het denken. Hoe kerk en geloof er nog steeds in slagen om mensen tam te maken Waarom zouden wij zoeken naar betre diagnose of therapieen God kiest toch zijn mensen uit ( zij die hij meest liefheeft ) om beproevingen op hun weg te zetten die hen zullen leiden naar het eeuwige leven!

Sorry voor mijn uitval....ik heb niets tegen deze jonge vrouw maar wel tegen zij die haar op deze achterlijke manier programmeren.

[Daniel]

Ik sluit mij aan bij Rik.
Overigens jammer dat velen hier een probleem lijken te hebben met geloof. Dit is een artikel uit het Reformatorisch Dagblad, dus dan kun je zo'n verhaal verwachten.

[Eressea]

Ik ben niet zo goed thuis in die kerken bij jullie maar dit zet me wel aan het denken. Hoe kerk en geloof er nog steeds in slagen om mensen tam te maken Waarom zouden wij zoeken naar betre diagnose of therapieen God kiest toch zijn mensen uit ( zij die hij meest liefheeft ) om beproevingen op hun weg te zetten die hen zullen leiden naar het eeuwige leven!

Dat is het niet helemaal... Alleen bij hele zware stromingen, die als sektarisch kunnen worden gezien (en ik denk niet dat ze daarbij zit, want er staat een gitaar op de achtergrond ).

Wat ik denk dat ze bedoelt, is dat je ondanks alles juist ook gelukkig kunt zijn. Het christendom leert (naast uiteraard vele andere dingen) dat geluk niet voorkomt uit situatie, maar uit geloof (=relatie met God). De omstandigheden maken dan niet zoveel meer uit. En juist ook door "beproevingen" kom je ook dichter naar God, word je op je prioriteiten gewezen enz. Dat betekent niet dat ziekte goed is, integendeel, maar dat uit het slechte soms ook iets goeds kan voortkomen. Dat betekent niet dat je daarom het slechte als goed moet gaan zien, absoluut niet... Altijd blijven strijden (op lichamelijk en geestelijk niveau).

En qua wegbestemmingsgebeuren... Ieder mens heeft volgens de christelijke theologie, zijn eigen bestemming. Word vooral door omstandigheden en vrije wil ingevuld, maar door de almachtigheid van God is dat voor Hem bekend (oke, een van de ingewikkeldste theoriën in a nutshell...). Wat het eigenlijk betekent, is dat ze nu ontdekt heeft dat God een doel met haar leven heeft, ondanks of juist misschien dankzij haar ziekte. Zoals ik al zei, dat maakt ziekte niet goed, maar er kan iets goeds uit voortkomen.

Maar goed, even over het artikel... Heerlijk naïef. Ik denk dat ze zich soms een beetje nadelig uitdrukt... En dat het vrees ik ook in de aard ligt van het RD om het af te doen als nepziekte (onder het mom van: dokters zijn heilig). En ik hoop van harte dat ze niet terugvalt... ik herken dit positieve gebeuren wel een beetje van mijn revalidatie-tijd (was toen 15 en even overmoedig). En kijk waar ik nu ben

[carla]

het zal ongetwijfeld fijn zijn als je met tegenslag op iemand kunt vertrouwen, god of wie dan ook.
ik persoonlijk geloof niet in een god die je opzadelt met een ziekte om vervolgens 'het licht' te zien.
nee dus

[Alie]

ik geloof er wel in
het geeft mij de kracht om door te gaan
maar ook ik denk wel eens als hij bestaat
waarom laat hij dat allemaal gebeuren

[heikenie]

Neem van mij aan dat ik alle respect heb voor mensen die steun halen uit hun geloof. Wat ik moeilijker vind is wanneer ziekte een lotsbestemming en als van God komend bestempeld wordt.

Moeilijk had ik het vroeger ook met mensen die me vanuit hun geloof dachten te moeten aanraden van hulp te vragen van hierboven, je gaat je dan bijna schuldig voelen wanneer je dat niet kan.

Ik doe het nu al jaren zo: Ik zeg dat ik hun geloof respecteer maar dat dat voor mij niet zo werkt maar dat ik hun dankbaar ben voor hun gebeden. Dit werkt voor mij en de druk op mij is daardoor ook afgenomen.

Liefs

Heike