Ten einde raad
Geplaatst: 15 sep 2016, 12:11
Beste mensen,
Ik ben een 55 jarige man en heb altijd zware lichamelijke arbeid gedaan en volop gesport.
Kortom ik ben aldoor behoorlijk actief geweest.
C.a. 10 jaar terug begon ik met problemen met de schildklier en kreeg hiervoor Thyrax van de specialist.
In die zelfde periode had ik ook heel veel last van bonken op de borst en werd op een avond hiervoor met spoed naar het ziekenhuis te Hoorn gebracht.
Conclusie van de cardioloog: Atrium fibrilleren en ook daar medicatie voor gekregen.
Vreemde was dat ondanks de medicatie voor het Atrium fibrilleren het gebonk regelmatig terug kwam.
Ook de soms zware vermoeidheid die door het schildklierprobleem zou komen verminderde met de Thyrax helaas amper.
Inmiddels verhuist naar Alkmaar en daar naar de specialist (Cardioloog).
Zijn conclusie was na diverse malen een holterkastje gehad te hebben gedragen dat ik geen Atrium fibrilleren had en acuut moest stoppen met de betreffende medicatie.
Wat het bonken dan wel was wist hij niet.
Wederom door de medische molen, ook in verband met de vermoeidheid.
De uitslag was volgens de specialist duidelijk: een te kort aan vitamine B12.
Wekelijks spuiten halen om dit te kort aan te vullen en elk half jaar controle.
Bij de eerste controle bleek het B12 gehalte nu veel te hoog en moest minderen van eens per week naar eens per maand en na een half jaar weer controleren.
Ook toen bleek het B12 gehalte nog veel te hoog en moest minderen naar eens per 3 maanden.
En je raad het al: na 6 maanden controle.
Wederom B12 te hoog dus nu maar geheel stoppen met spuiten en 3 maanden later controle.
De B12 waarde was nu precies goed.
Ondanks alle onderzoeken en medicatie bleef de vermoeidheid die op de meest onmogelijke momenten opdook aanwezig evenals het bonken op de borst.
Wat me wel opviel is dat ik in de loop der maanden veel vaker naar het toilet moest (soms wel elk uur) om te plassen.
Goed uitplassen ging/gaat vaak niet en dus naar de Uroloog op verdenking van problemen met de prostaat.
Onderzoek gehad en met de prostaat bleek niets aan de hand te zijn.
Zijn advies: blaastraining (wat overigens niets heeft uitgehaald).
Mee leren leven dan maar was mijn gedachtegang.
De maanden verstrijken en volgens mijn vrouw begin ik vergeetachtig te worden (korte termijngeheugen) zelf heb ik daar geen erg in al komt het wel steeds vaker voor dat ik b.v. naar de schuur loop om iets te pakken en in de schuur sta te denken : wat wilde ik nou pakken?
10 maanden terug zijn we (mijn vrouw en ik) op sport gegaan en rustig gaan sporten om de conditie wat op peil te houden.
In het begin van de training op de hometrainer en lekker fietsen gedurende een half uurtje op weerstand 3.
Daarna op de loopband ( 6km/uur)maar na 3 minuten al verkramping en krachtsverlies in beide onderbenen.
Ook de keren daarna (zonder op de hometrainer gezeten te hebben) de verkramping en krachtsverlies.
Afspraak gemaakt bij de huisarts omdat bij de laatste keer niet alleen de onderbenen (rechts meer dan links) ook de bovenbenen niet echt meer wilden.
Huisarts dacht aan “etalagebenen” dus een afspraak voor een Dopler onderzoek.
De dame die het onderzoek deed kwam tot de conclusie dat er niets loos was en dus weer terug naar de huisarts.
Dan zou het volgens de huisarts wel eens uit de rug kunnen komen (hernia).
In het ziekenhuis te Alkmaar een MRI gehad en van de neuroloog de uitslag:
Alleen leeftijd gerelateerde slijtage maar zeker geen hernia, dus ga maar weer naar de huisarts.
In de afgelopen 2 jaar al diverse malen aan de huisarts aangegeven dat ik steeds meer achteruit ga en dat het misschien wel aan de spieren (spieraandoening) zou zijn.
De laatste keer bij de huisarts (4 weken terug) kwam hij zelf tot de conclusie dat ik hard achteruit ging en verwees me weer terug naar de neuroloog waar ik op 6 oktober terecht kan.
Volgens de huisarts kan het geen spieraandoening zijn want dan zou je geen pijn moeten ervaren maar onder andere koude voeten moeten hebben (heb ik ook vaak) en alleen spierzwakte moeten ervaren.
Even mijn klachten op een rijtje:
Verkramping (ook in rust) in de onderbenen (24/7)
Na lichte inspanning zeer moe en vaak een paar dagen nodig om bij te trekken.
Kortademig bij inspanning.
Licht in het hoofd (soms)
Soms duizelingen.
Fybromyalgie
Soms (terugkerend) gevoel van koorts maar geen temperatuursverhoging.
Kan slecht tegen koude (onder de 19 graden heb ik het al echt koud) en tegen warmte
Hoofdpijnen (word afgedaan als migraine maar medicatie helpt niet)
Slechter wordend zicht (wazig zien) met name als ik me die dag (licht) ingespannen heb.
Veel slapen maar niet uitgerust wakker worden.
Heel veel plassen (minstens elk uur, ook ‘s nachts)
Heeft iemand suggesties/tips of antwoorden want op deze manier hoeft het niet echt meer van mij.
Ik ben een 55 jarige man en heb altijd zware lichamelijke arbeid gedaan en volop gesport.
Kortom ik ben aldoor behoorlijk actief geweest.
C.a. 10 jaar terug begon ik met problemen met de schildklier en kreeg hiervoor Thyrax van de specialist.
In die zelfde periode had ik ook heel veel last van bonken op de borst en werd op een avond hiervoor met spoed naar het ziekenhuis te Hoorn gebracht.
Conclusie van de cardioloog: Atrium fibrilleren en ook daar medicatie voor gekregen.
Vreemde was dat ondanks de medicatie voor het Atrium fibrilleren het gebonk regelmatig terug kwam.
Ook de soms zware vermoeidheid die door het schildklierprobleem zou komen verminderde met de Thyrax helaas amper.
Inmiddels verhuist naar Alkmaar en daar naar de specialist (Cardioloog).
Zijn conclusie was na diverse malen een holterkastje gehad te hebben gedragen dat ik geen Atrium fibrilleren had en acuut moest stoppen met de betreffende medicatie.
Wat het bonken dan wel was wist hij niet.
Wederom door de medische molen, ook in verband met de vermoeidheid.
De uitslag was volgens de specialist duidelijk: een te kort aan vitamine B12.
Wekelijks spuiten halen om dit te kort aan te vullen en elk half jaar controle.
Bij de eerste controle bleek het B12 gehalte nu veel te hoog en moest minderen van eens per week naar eens per maand en na een half jaar weer controleren.
Ook toen bleek het B12 gehalte nog veel te hoog en moest minderen naar eens per 3 maanden.
En je raad het al: na 6 maanden controle.
Wederom B12 te hoog dus nu maar geheel stoppen met spuiten en 3 maanden later controle.
De B12 waarde was nu precies goed.
Ondanks alle onderzoeken en medicatie bleef de vermoeidheid die op de meest onmogelijke momenten opdook aanwezig evenals het bonken op de borst.
Wat me wel opviel is dat ik in de loop der maanden veel vaker naar het toilet moest (soms wel elk uur) om te plassen.
Goed uitplassen ging/gaat vaak niet en dus naar de Uroloog op verdenking van problemen met de prostaat.
Onderzoek gehad en met de prostaat bleek niets aan de hand te zijn.
Zijn advies: blaastraining (wat overigens niets heeft uitgehaald).
Mee leren leven dan maar was mijn gedachtegang.
De maanden verstrijken en volgens mijn vrouw begin ik vergeetachtig te worden (korte termijngeheugen) zelf heb ik daar geen erg in al komt het wel steeds vaker voor dat ik b.v. naar de schuur loop om iets te pakken en in de schuur sta te denken : wat wilde ik nou pakken?
10 maanden terug zijn we (mijn vrouw en ik) op sport gegaan en rustig gaan sporten om de conditie wat op peil te houden.
In het begin van de training op de hometrainer en lekker fietsen gedurende een half uurtje op weerstand 3.
Daarna op de loopband ( 6km/uur)maar na 3 minuten al verkramping en krachtsverlies in beide onderbenen.
Ook de keren daarna (zonder op de hometrainer gezeten te hebben) de verkramping en krachtsverlies.
Afspraak gemaakt bij de huisarts omdat bij de laatste keer niet alleen de onderbenen (rechts meer dan links) ook de bovenbenen niet echt meer wilden.
Huisarts dacht aan “etalagebenen” dus een afspraak voor een Dopler onderzoek.
De dame die het onderzoek deed kwam tot de conclusie dat er niets loos was en dus weer terug naar de huisarts.
Dan zou het volgens de huisarts wel eens uit de rug kunnen komen (hernia).
In het ziekenhuis te Alkmaar een MRI gehad en van de neuroloog de uitslag:
Alleen leeftijd gerelateerde slijtage maar zeker geen hernia, dus ga maar weer naar de huisarts.
In de afgelopen 2 jaar al diverse malen aan de huisarts aangegeven dat ik steeds meer achteruit ga en dat het misschien wel aan de spieren (spieraandoening) zou zijn.
De laatste keer bij de huisarts (4 weken terug) kwam hij zelf tot de conclusie dat ik hard achteruit ging en verwees me weer terug naar de neuroloog waar ik op 6 oktober terecht kan.
Volgens de huisarts kan het geen spieraandoening zijn want dan zou je geen pijn moeten ervaren maar onder andere koude voeten moeten hebben (heb ik ook vaak) en alleen spierzwakte moeten ervaren.
Even mijn klachten op een rijtje:
Verkramping (ook in rust) in de onderbenen (24/7)
Na lichte inspanning zeer moe en vaak een paar dagen nodig om bij te trekken.
Kortademig bij inspanning.
Licht in het hoofd (soms)
Soms duizelingen.
Fybromyalgie
Soms (terugkerend) gevoel van koorts maar geen temperatuursverhoging.
Kan slecht tegen koude (onder de 19 graden heb ik het al echt koud) en tegen warmte
Hoofdpijnen (word afgedaan als migraine maar medicatie helpt niet)
Slechter wordend zicht (wazig zien) met name als ik me die dag (licht) ingespannen heb.
Veel slapen maar niet uitgerust wakker worden.
Heel veel plassen (minstens elk uur, ook ‘s nachts)
Heeft iemand suggesties/tips of antwoorden want op deze manier hoeft het niet echt meer van mij.