ME-Gids.Net

marlène schreef:Het effect van de LDN zakt snel in omdat je lichaam went aan het nieuw aantal aangemaakte receptoren. Dat is het moment om de dosis te verhogen. Eigenlijk was je op de goede weg.

Rilatin en LDN gaan helemaal niet samen omdat je met LDN opbouwt wat Ritalin afbreekt.

.

O, dus de werking van ldn berust op het feit dat ldn nieuwe receptoren aanmaakt? Dat heb ik niet begrepen uit alle lappen tekst die ik erover las. Het is wel goed nieuws... ik heb namelijk ook sinds kort een serotonineprobleem, misschien wel door de ritalin. Ik neem aan dat de receptoren die ldn aanmaakt voor alle neurotransmitters werken?

Weet je ook zeker dat ritalin receptoren stuk maakt? Dat zou helemaal een goede reden zijn om er een alternatief voor te vinden.

Ik stuur je een pbtje

startdust schreef:overgens hetgeen wat je vertelde over de gewening van LDN en Rita dat heb ik ook.. eerst paar weken goed en na 2 weken zakte het weg.. ik kan er nog steeds geen verklaring voor geven ik heb het met meer dingen gehad

Ik heb dat ook met andere middelen en mon dieu, wat is dat ontmoedigend. Alsof mijn lichaam stopt met het aanmaken van een stof die het krijgt toegediend, wat ik op zich nog wel logisch vind. Maar als ik een grote hoeveelheid van die stof neem, werkt het vaak al snel ook niet meer. Alsof mijn lichaam dan de benodigde dosis niet meer opneemt. Ik heb dat ook bij carnitine bijvoorbeeld, en bij tryptofaan.

Ik vraag me af of het niet verstandiger is dit soort supplementen onregelmatiger in te nemen, zodat mijn lichaam er niet aan went. Zoiets wordt ook aangeraden bij isoprinosine; zolang je het onregelmatig neemt zou het effect blijven hebben, maar als er regelmaat in zit, al snel niet meer.

Dat is een vraag voor een nieuw topic.

Lastig!!

Awel, dat gevoel heb ik ook al dikwijls gehad, se!
Je begint aan iets en het gaat heel goed, en na 2 dagen is het effekt verdwenen.

Maar bij LDN is het toch nog iets anders, volgens mij, dat moet je echt zien op lange termijn. Dat euforische gevoel dat ik int begin had bij de LDN is bij mij ook weg, maar toch gaat het me nog steeds veel b eter dan pakweg 3 maanden geleden. Je lichaam moet ook de kans krijgen om te herstellen.

De eerste dag met LDN voelde ik me vreemd, net alsof de tijd niet klopte
ik had ook helemaal geen honger en dat is zeker vreemd voor mij
Dat effect duurde maar 1 dag
Toch zie ik gelukkig veel lange termijnverbeteringen
Ik denk ook dat het hierom gaat: wat kan LDN op lange termijn voor je doen

Alsof mijn lichaam stopt met het aanmaken van een stof die het krijgt toegediend,

Bij LDN maak je opnieuw receptoren aan die er van nature nog hadden moeten zijn. Wegens bepaalde redenen worden die afgebroken. Een neurologische ziekte bijvoorbeeld. Maar er zijn er nog anderen uiteraard.

Bekijk het plaatje gerust wat ruimer en de ontmoediging maakt plaats voor begrip.

karolien schreef:Awel, dat gevoel heb ik ook al dikwijls gehad, se!
Je begint aan iets en het gaat heel goed, en na 2 dagen is het effekt verdwenen.

Ik heb dit ook wel een paar keer meegemaakt. Ik denk echter dat het placebo-effect hier ook een belangrijke rol in heeft gespeeld

Tja, Danev, waarom heb ik het dan bij sommige dingen heel erg en bij sommige dingen voel ik helemaal niks...

karolien schreef:Tja, Danev, waarom heb ik het dan bij sommige dingen heel erg en bij sommige dingen voel ik helemaal niks...

Dat denk ik ook Karolien ik heb hetzelfde namelijk

karolien schreef:Maar bij LDN is het toch nog iets anders, volgens mij, dat moet je echt zien op lange termijn. Dat euforische gevoel dat ik int begin had bij de LDN is bij mij ook weg, maar toch gaat het me nog steeds veel b eter dan pakweg 3 maanden geleden. Je lichaam moet ook de kans krijgen om te herstellen.

Bij het gebruik van ldn voelde ik me de eerste dagen mentaal zoals ik me voelde voordat ik ziek was. Als ik bekende tegenkwam in de stad vond ik dat leuk en gezellig, in plaats van 'het wel leuk te vinden maar' me ook zorgen te maken of ik de prikkels wel aan kon, ik wist wat ik wilde zeggen, etc.
Ik verslechterde de maanden erna van ldn. Ik weet dat je soms door een periode van verslechtering heen moet, maar mijn lichaam lijkt dat niet meer aan te kunnen. Ik ben vaak na zo'n beginverslechtering blijven hangen in een permanente achteruitgang. Of het voor mij herstel op de lange termijn kan betekenen, weet ik dus nog niet.

Wel heel goed nieuws dat je merkt dat het veel beter met je gaat.

marlène schreef:

Alsof mijn lichaam stopt met het aanmaken van een stof die het krijgt toegediend,

Bij LDN maak je opnieuw receptoren aan die er van nature nog hadden moeten zijn. Wegens bepaalde redenen worden die afgebroken. Een neurologische ziekte bijvoorbeeld. Maar er zijn er nog anderen uiteraard.

Bekijk het plaatje gerust wat ruimer en de ontmoediging maakt plaats voor begrip.

Ik hoop het. Weet niet of ldn het antwoord is voor mij, heb het al twee keer een periode geprobeerd zonder blijvende vooruitgang. Maar omdat de verhalen erover zo positief zijn, ga ik het nog een keer proberen.

LDN is geen mirakel in een potje. We zijn al jaren ziek en een heleboel zaken zijn scheefgetrokken. Bovendien moeten we ons de vraag stellen wat de oorzaak van de ellende is.

LDN vraagt een inspanning om door de branding te varen naar rustiger water en dat gaat niet zonder slag of stoot. Dat zal ik zeker niet ontkennen. Bovendien zijn er zeker gradaties in ziekzijn die meespelen.

Tot slot is er de oorzaak van de ziekte die bij velen - als ze al bekend is - nog niet behandeld kan worden. We doen dus aan "damage control".

Toch stel ik na ruim drie maanden vast dat mijn levenskwaliteit verbeterd is ook al lig ik nog regelmatig ziek in bed. Ik win kleine percentjes. Alle beetjes helpen!

Om een voorbeeld te geven:

Regelmatig naar muziek kunnen luisteren,
sterke vermindering van dyslexie,
veel minder tintelingen in handen en voeten,
geen gevoelloze mond meer,
ik gebruik geen medicatie voor schildklier meer,
ik kan wakker blijven na 20u 's avonds,
mijn namiddagen vertoef ik niet meer systematisch in dromenland
ik kan al eens iets onverwachts doen
...

En ook hier lijkt dan toch weer langzaam een weg omhoog te zijn ingeslagen.
Iets meer energie en sneller herstel na inspanning.
Geeft moed en hoop.

Ook het team wat bij onze dochter betrokken is; arts, huisarts, diëtiste, psych, therapeut, staan open voor onderling overleg. Wat dat betreft lijkt het vechten tegen de heren medici eindelijk voorbij en staan de neuzen redelijk dezelfde kant op.
Binnenkort onderzoek naar Lyme en huisarts wil zich wat meer verdiepen in mogelijkheid voor mitochondriaal onderzoek.

Miek

karolien schreef:En het is bij mij niet alleen bij tarwe zo, maar bij alles wat met krakotten, brood... te maken heeft, of het nu volkoren is, of zuurdesem, of zelfs boekweit...

Ik reageer heel laat op je bericht, maar: koolhydraten zorgen ervoor dat serotonine vrijkomt. Daarom zijn sommige mensen 'emo-eters' en/of koolhydraatverslaafd. Als je een dip hebt, kun je door de vrijkomende serotonine (tijdelijk) flink opknappen van koolhydraten.

@ anaska

Heel terecht wat je daar vermeldt. Wat er met samengaat, is hypoglycemie.

Ik was niet zwaar koolhydraatverslaafd maar door ze te schrappen, verdween mijn hypoglycemie bijna volledig. No more cravings!

Sommigen verwijten me nu wel magerzucht maar iedereen ziet me normaal eten dus ze weten dat het probleem elders ligt.