ME-Gids.Net

Ik heb ook zo het nodige meegemaakt met artsen ed, weet precies waar je over praat hoor.

Eigenlijk begrijp ik niet hoe jij voor je beroep goedgekeurd kon worden met zo'n brak lijf.

ME hè. Gebeurt natuurlijk met veel meer mensen.

semma schreef:Eigenlijk begrijp ik niet hoe jij voor je beroep goedgekeurd kon worden met zo'n brak lijf.

Ik had ergens op het forum gelezen dat als je je schoenveters nog kunt strikken er mogelijkheden zijn...

semma schreef:Eigenlijk begrijp ik niet hoe jij voor je beroep goedgekeurd kon worden met zo'n brak lijf.

Ik kwam uit de WAO, ik had een omgekeerd dag/nachtritme.
Dus was het voor mij eenvoudig een beroep te kiezen wat ook mijn passie is, met honden werken, en 's avonds en 's nachts werken.
Keuring heb ik nooit gehad voor dit werk.

Verder heel simpel.
Ik ben hard voor mezelf. Ik heb een hoge pijngrens.
Ik ga door tot ik er bij neer val.
Omdat er altijd is gezegd dat het tussen mijn oren zit, ben ik altijd maar door gegaan.
Ik ben altijd over mijn grenzen gegaan, ik luisterde niet naar mijn lichaam.
Met heel veel pijnstillers: 10 x ibuprofen 400 en 10 x paracetamol 500 per dag hield ik me op de been.
Als ik een vrije dag had dan gebruikte ik Indometacine 50mg en Indometacine 75mg, ik kon hiermee niet autorijden.
Ik heb later van mijn huisarts Ibuprofen 600mg en Paracetamol 1000mg voor geschreven gekregen. Meestal houdt ik me nu op 3x daags en heel soms 4x.
Groot masker op.
Gevolg ook hiervan is, is dat ik mijn grenzen niet meer weet.

Tot het sinds de laatste 2 jaren het erger en erger werd, en ik vaker achter elkaar zieker werd. Dan weer dit, dan weer dat.

Toen ben ik verder gaan zoeken.

Wat de fysiotherapeut van het VCL al tegen mij zei, ik heb al die tijd roofbouw op mijn lichaam gepleegd waardoor ik nu in deze toestand zit.
En dat ik het nu ook heel langzaam moet opbouwen.