Vandaag weer tijd voor een trip naar Brussel. De laatste dagen gaat het weer heel vlot met mij, relatief gezien, dus de reis was niet zo'n grote belasting. Iets teveel zoetigheid gegeten misschien, want ik was wel ff supermisselijk bij aankomst dus daar ff 20 min op zo'n "bed" gaan liggen.
Toen ik nadien terug in de wachtzaal zat, zei ik nog tegen ons mama dat er eigenlijk wel verbazend weinig mensen blijkbaar durven te vragen of ze daar in de verpleegzaal even kunnen gaan liggen. En 5 min later een meisje/vrouw die over ons zat, plots verdwenen en kwam later ook uit de verpleegzaal terecht waar ze blijkbaar ff was gaan liggen
Anyway, hij wilde weten hoe lang ik nu al tegen de Barto bezig was (binnenkort 7 maanden), en dat was idd ook weer een punt waar er bij een hoop mensen weer wat dingen begonnen te veranderen.
Mijn grootste klachten die momenteel nog overblijven, zijn constante uitputting, apathie en lage prikkeldrempel; van de rest van de klachten waarmee ik 2,5 jaar geleden bij hem binnenwandelde, schiet er over het algemeen niet zoveel meer over tenzij concentratie/geheugenproblemen enz maar dat valt gedeeltelijk onder bovengenoemde 3 of stoort mij veel minder dan die andere, wegens wel mee te leven
De uitputting zou volgens hem sterk verbeteren zodra ik zou stoppen met de AB.
Hij zei iets van dat de patiëntengroep die in april waren begonnen (ik in juli), nu een tijdje aan een 'drug holiday' begonnen waren, 6 weken zonder AB om te zien hoe hun immuunsysteem zou reageren. Als de Barto's dan allemaal dood zouden zijn, zou na 6 weken AB-vrij, het immuunsysteem weer helemaal gekalmeerd moeten zijn op een aantal parameters oid, en als er nog teveel activiteit was zou het neem ik aan willen zeggen dat er toch nog vanalles zat.
Ik vermoed dat ik dan nog wel 1-2 rondes van 8 weken AB heb te gaan voor ik daaraan mag beginnen.
Ivm de apathie, was iets met neurotransmitters zoals oa serotonine die nog helemaal niet in balans waren. Dat had nog veel tijd nodig om weer in orde te geraken, kon als ik het mij goed herinner nog wel 2 jaren duren voor het helemaal 'goed' zou zitten zelfs al ben je van de Barto 'genezen'. (natuurlijk wel in golven op en neer, dus niet 'constant' slecht)
(Dan zei hij tussendoor nog iets ivm dat niet produceren van serotonine, dat omdat 50% (?) van de 'depressieve' patiënten niet reageert op ssri's, hun psychs die mensen eigenlijk eens zouden moeten testen op Lyme & Co - als je nauwelijks nog serotonine aan kunt maken, hebben AD die op serotonine werken natuurlijk helemaal geen invloed)
De neurotransmitters vond ik een goeie gelegenheid om iets over endorfines te vragen, door iets dat Marlène onlangs op het forum had geschreven. Hij zei vanalles en vermeldde ook het gebruik van dokters van naloxone (LDN) dat pijnklachten enz verminderde, maar eerlijk gezegd is mijn geheugen het grootste deel van deze uitleg al kwijt.
Dan ging het verder nog wat over Barto en het immuunsysteem, Th1 en vrouwen, enz, oorzaak vs aanleiding enz en zei hij toevallig ook nog iets over dr Breitschwert in Amerika. Toen werd ik weer wakker!
(Dat is namelijk die Amerikaanse veearts die mij eens per mail een aantal van zijn case studies had gemaild, die heb ik hier toen ook op het forum gepost voor de mensen die dat toen gelezen hebben. Voor zover ik het begrijp is hij toch een van de voornaamste onderzoekers op de frontlinie vs Bartonella's)
Anyway, ik vond het dus wel erg tof dat hij soms samenwerkte/uitwisselde met Breitschwert, moet bijna ook wel gezien het klein aantal vooraanstaande mensen dat zich voornamelijk met Barto schijnt bezig te houden. RedLabs en het labo van Breitschwert bleken blijkbaar ook controlestalen om hun Barto-testen te controleren, uit te wisselen.
Dan nog wat vanalles dat ik ook al ben vergeten, nog wat bloedtestjes (7 buisjes weeral
) en naar huis en meteen naar mn neef kaartspelletjes spelen, was blij dat ik om 23u thuis was na zo'n lange dag
Maar ik wou toch nog ff een kort verslagje typen, want ik vrees dat ik (over)morgen nog meer ben vergeten dan dat ik ondertussen reeds kwijt ben.
