Folium lijkt goed. En B6 en ijzer ook testen zegt de Stichting, dacht ik?
Ik stop ermee voor vandaag, welterusten en rustig aan hoor.
Extreme pijn (zeer vergrote) lymfeklieren
Moderator: Moderators
Holyshit. Wat is dat een poepinternist!
Verhoogd cortisol wijst op Syndroom van Cushing, volgende staat op wiki:
- Gewichtstoename! Vorig jaar een gewichtstoename gehad, 5 kilo onverklaarbaar. Ik heb ondergewicht en het is bijna onmogelijk om aan te komen. Was er blij mee. (Ben het nu weer kwijt...)
- Bindweefsel! Connectie met mijn HMS, kan de gewrichtsklachten verklaren!
De LDH is te laag, verhoogd wijst op hartklachten. Dus ik denk dat daar niks mis mee is.
Maar jeetje die verhoogte cortisol is ook heel duidelijk, wat maf zeg dat dat ook gemist is.
Verhoogd cortisol wijst op Syndroom van Cushing, volgende staat op wiki:
- Breekt eiwitten af, B12 reageert op eiwitten?Cortisol remt onder meer ontstekingsreacties, en veroorzaakt een stijging van de hoeveelheid glucose in het bloed (hyperglykemie). Het lichaam reageert op het te hoge glucosegehalte door het hormoon insuline te produceren. Het langdurig verhoogde cortisol en de langdurig verhoogde insuline zorgen samen voor een abnormale verdeling van het lichaamsvet. Ook leidt een continu verhoogde productie van insuline uiteindelijk vaak tot suikerziekte (diabetes mellitus). Het verhoogde cortisol zorgt ook voor de afbraak van eiwitten in de huid en in het haar en verzwakt zo het bindweefsel. Cortisol heeft ook een remmend effect op een ander hormoon, ADH, wat ervoor zorgt dat iemand met het syndroom veel moet plassen (polyurie).
- Gewichtstoename! Vorig jaar een gewichtstoename gehad, 5 kilo onverklaarbaar. Ik heb ondergewicht en het is bijna onmogelijk om aan te komen. Was er blij mee. (Ben het nu weer kwijt...)
- Bindweefsel! Connectie met mijn HMS, kan de gewrichtsklachten verklaren!
De LDH is te laag, verhoogd wijst op hartklachten. Dus ik denk dat daar niks mis mee is.
Maar jeetje die verhoogte cortisol is ook heel duidelijk, wat maf zeg dat dat ook gemist is.
I'm on a roll, eens de laag-normale waardes bekijken!
Hemoglobine 7.9 (7.5-10) -> Anemie, een verlaagde hoeveelheid hemoglobine, wordt vaak gevonden bij bijvoorbeeld ijzertekort.
MCH: 1.87 fmol (1.7-2.1) -> Een te lage MCH-waarde kan duiden op bloedarmoede ten gevolge van ijzergebrek.
Ferritine: 26 ug/L (20-150) -> Een verlaagd ferritinegehalte(onder 10 μg/L) wijst op een ijzertekort waardoor bloedarmoede kan ontstaan.
Alkalische fosfatase 51 U/L (<125) -> Kinderen na ernstige periode van Diarree, Gebruik van de pil
En ze hebben allemaal iets te maken met eiwitten, net zoals B12 en Syndroom van Cushing. En ik zag hypofyse langskomen, schildklier? Jottem.
GOH. Zou ik misschien een ijzertekort hebben?
Hemoglobine 7.9 (7.5-10) -> Anemie, een verlaagde hoeveelheid hemoglobine, wordt vaak gevonden bij bijvoorbeeld ijzertekort.
MCH: 1.87 fmol (1.7-2.1) -> Een te lage MCH-waarde kan duiden op bloedarmoede ten gevolge van ijzergebrek.
Ferritine: 26 ug/L (20-150) -> Een verlaagd ferritinegehalte(onder 10 μg/L) wijst op een ijzertekort waardoor bloedarmoede kan ontstaan.
Alkalische fosfatase 51 U/L (<125) -> Kinderen na ernstige periode van Diarree, Gebruik van de pil
En ze hebben allemaal iets te maken met eiwitten, net zoals B12 en Syndroom van Cushing. En ik zag hypofyse langskomen, schildklier? Jottem.
GOH. Zou ik misschien een ijzertekort hebben?
Sinds de nieuwe ontdekking gister ben ik natuurlijk heel erg opgefokt, zelfs pijn op mijn borst 
Net de huisarts aan de telefoon gehad, en ze was dit keer wel aardig.
De zuigtabletten heeft ze inderdaad voorgeschreven om de reden die asje noemde, ze had overlegd met de apotheek en die had dat geadviseerd. Mijn moeder en ik gaan vanmiddag maar even langs de apotheek, ik denk dat ik gewoon maar het die tabletten bezig ga. Ik heb de puf niet meer om te vechten...
Verder schrok ze ook wel een beetje van de cortisol, ze zei wel dat het misschien een typfoutje kon zijn. Maar ze begreep heel goed dat ik me zorgen maakte omdat het B12 ookal gemist was. Ze ging nu overleggen met het lab, wat voor test handig is. Want die meting is natuurlijk weer te oud ondertussen. Maar ze moet kijken of haar lab ook 24-uurs testen kan doen, of dat ik dan weer terug moet naar de internist. Vanmiddag belt de assistente nog wat het plan is.
Het was dus een redelijk positief gesprek.
Maar ik weet het ondertussen allemaal niet meer... Ik heb het gevoel geen enkele arts meer te kunnen vertrouwen... En ik voel me zo dubbel. Ik zit gewoon te hopen dat de cortisol nog steeds te hoog is en dat het Cushing is. Terwijl dat een best ernstige ziekte is, een goedaardige tumor! Dat is toch belachelijk? Dat wil ik natuurlijk niet. Maar ik trek het ook niet als mijn bloed/urine straks weer magisch goed is zoals altijd, wat moet ik dan? Ik zie het echt even niet meer zitten...
Net de huisarts aan de telefoon gehad, en ze was dit keer wel aardig.
De zuigtabletten heeft ze inderdaad voorgeschreven om de reden die asje noemde, ze had overlegd met de apotheek en die had dat geadviseerd. Mijn moeder en ik gaan vanmiddag maar even langs de apotheek, ik denk dat ik gewoon maar het die tabletten bezig ga. Ik heb de puf niet meer om te vechten...
Verder schrok ze ook wel een beetje van de cortisol, ze zei wel dat het misschien een typfoutje kon zijn. Maar ze begreep heel goed dat ik me zorgen maakte omdat het B12 ookal gemist was. Ze ging nu overleggen met het lab, wat voor test handig is. Want die meting is natuurlijk weer te oud ondertussen. Maar ze moet kijken of haar lab ook 24-uurs testen kan doen, of dat ik dan weer terug moet naar de internist. Vanmiddag belt de assistente nog wat het plan is.
Het was dus een redelijk positief gesprek.
Maar ik weet het ondertussen allemaal niet meer... Ik heb het gevoel geen enkele arts meer te kunnen vertrouwen... En ik voel me zo dubbel. Ik zit gewoon te hopen dat de cortisol nog steeds te hoog is en dat het Cushing is. Terwijl dat een best ernstige ziekte is, een goedaardige tumor! Dat is toch belachelijk? Dat wil ik natuurlijk niet. Maar ik trek het ook niet als mijn bloed/urine straks weer magisch goed is zoals altijd, wat moet ik dan? Ik zie het echt even niet meer zitten...
Wat je moet?
Alles dubbel controleren. Lastig als je meer te doen hebt dan voor eigen arts te spelen. Maar wel noodzakelijk.
Mijn zoon kreeg eens een positieve heliobacter pylori uitslag. De bacterie die maagklachten veroorzaakt. Dachten wij: ha, daar valt dus iets op te winnen.
Keek ik eens goed naar het papiertje, stond er een naam van een andere patient op.......
Alles dubbel controleren. Lastig als je meer te doen hebt dan voor eigen arts te spelen. Maar wel noodzakelijk.
Mijn zoon kreeg eens een positieve heliobacter pylori uitslag. De bacterie die maagklachten veroorzaakt. Dachten wij: ha, daar valt dus iets op te winnen.
Keek ik eens goed naar het papiertje, stond er een naam van een andere patient op.......
Bedankt voor je reactie annac! Ik probeer me inderdaad niet te laten gaan, maar het blijft wel iets wat verder onderzocht moet worden.
---
Vanmiddag heb ik een afspraak bij de apotheker gemaakt. Hij was heel duidelijk, kort maar krachtig! Injecties zijn beter dan tabletten. En mijn huisarts heeft helemaal niet met hem gebeld.
Vervolgens naar de huisarts (assistente) gegaan:
- Dat ik een recept voor injecties wilde, omdat die beter waren volgens de apotheker en alle andere info die ik tegenkom.
- Of ze al wat wist van de cortisol.
- Ze ging overleggen
Vervolgens belde ze me terug:
- Cortisol word weer bepaald met een standaard bloedmeting
- "De huisarts had vanmorgen al tegen je gezegd dat ze tabletten beter vind dan injecties en ze wilt injecties ook helemaal niet aan jou voorschrijven." Exact dit op een heel heel nare toon.
- Gezegd dat MIJN apotheker vond dat injecties beter waren en ik ook en dat ik niet weet met wie ze gebeld heeft maar niet met mijn apotheker!
- Huisarts zou dan gaan bellen met de apotheker
Maar het is duidelijk dat ze me niet de juiste behandeling wilt geven. En als ik injecties voor elkaar krijg dan zal ze uiteraard ook niet de juiste dosis aanhouden dus krijg ik daar gezijk mee. En allejezus wat een toon kreeg ik...
Ik zorg ervoor dat ik komende week een nieuwe huisarts heb.
Edit:
Huisarts belde met hangende pootjes op dat de apotheker inderdaad voor injecties was. Ik krijg nu 10 wekenlang 1x per week en ik heb gelijk een afspraak gemaakt voor de eerste, maandagochtend om 09.20. Morgen haal ik de ampullen op bij de apotheek, waarschijnlijk zitten er meerdere in dus als mijn moeder er voor open staat maak ik er voor nu zelf 2x per week van. Daar denk ik nog even over na, ben nu te kapot en opgefokt...
---
Vanmiddag heb ik een afspraak bij de apotheker gemaakt. Hij was heel duidelijk, kort maar krachtig! Injecties zijn beter dan tabletten. En mijn huisarts heeft helemaal niet met hem gebeld.
Vervolgens naar de huisarts (assistente) gegaan:
- Dat ik een recept voor injecties wilde, omdat die beter waren volgens de apotheker en alle andere info die ik tegenkom.
- Of ze al wat wist van de cortisol.
- Ze ging overleggen
Vervolgens belde ze me terug:
- Cortisol word weer bepaald met een standaard bloedmeting
- "De huisarts had vanmorgen al tegen je gezegd dat ze tabletten beter vind dan injecties en ze wilt injecties ook helemaal niet aan jou voorschrijven." Exact dit op een heel heel nare toon.
- Gezegd dat MIJN apotheker vond dat injecties beter waren en ik ook en dat ik niet weet met wie ze gebeld heeft maar niet met mijn apotheker!
- Huisarts zou dan gaan bellen met de apotheker
Maar het is duidelijk dat ze me niet de juiste behandeling wilt geven. En als ik injecties voor elkaar krijg dan zal ze uiteraard ook niet de juiste dosis aanhouden dus krijg ik daar gezijk mee. En allejezus wat een toon kreeg ik...
Ik zorg ervoor dat ik komende week een nieuwe huisarts heb.
Edit:
Huisarts belde met hangende pootjes op dat de apotheker inderdaad voor injecties was. Ik krijg nu 10 wekenlang 1x per week en ik heb gelijk een afspraak gemaakt voor de eerste, maandagochtend om 09.20. Morgen haal ik de ampullen op bij de apotheek, waarschijnlijk zitten er meerdere in dus als mijn moeder er voor open staat maak ik er voor nu zelf 2x per week van. Daar denk ik nog even over na, ben nu te kapot en opgefokt...
volgens mij vergeten die lui soms dat zij voor ons werken en niet andersom, en dit is nog terwijl er een (voorheen gemist!) tekort is, kan je nagaan wat voor toontjes er soms wordt opgezet bij geen afwijkingen, denk dat iedereen van ons wel eens is afgesnauwd or erger 
en leuk is dat gelijk hebben en het ook krijgen he
en leuk is dat gelijk hebben en het ook krijgen he
"Ik kan toch niets doen. Ik ben arts." Emile Keuter
Dat eerste lukt beter bij een ME -arts*... En ja, dat ken ik! En is ook logisch, erkenning + dan gebeurt er tenminste ergens wat aan.Ik heb het gevoel geen enkele arts meer te kunnen vertrouwen... En ik voel me zo dubbel. Ik zit gewoon te hopen dat de cortisol nog...
Cortisol te hoog en B12 te laag, dat is vooralsnog het enige heel duidelijke. Cushing is toch geen goedaardige tumor? Ik zag dat de symptomen daarbij, naast die we kennen, heel specifiek zijn, maar die heb je volgens mij niet?
* Ook alles nu zou daar beter gaan ...
Life smells...
Het is inderdaad een en al drama die artsensoof schreef:volgens mij vergeten die lui soms dat zij voor ons werken en niet andersom, en dit is nog terwijl er een (voorheen gemist!) tekort is, kan je nagaan wat voor toontjes er soms wordt opgezet bij geen afwijkingen, denk dat iedereen van ons wel eens is afgesnauwd or erger
en leuk is dat gelijk hebben en het ook krijgen he
En het is zeker fijn gelijk te krijgen, al had het liever wat minder moeite gekost 
Je hebt gelijk, al moet ik toch echt ook een goede huisarts voor ernaast...asje schreef:Dat eerste lukt beter bij een ME -arts*... En ja, dat ken ik! En is ook logisch, erkenning + dan gebeurt er tenminste ergens wat aan.plien schreef: Ik heb het gevoel geen enkele arts meer te kunnen vertrouwen... En ik voel me zo dubbel. Ik zit gewoon te hopen dat de cortisol nog...
Cortisol te hoog en B12 te laag, dat is vooralsnog het enige heel duidelijke. Cushing is toch geen goedaardige tumor? Ik zag dat de symptomen daarbij, naast die we kennen, heel specifiek zijn, maar die heb je volgens mij niet?
* Ook alles nu zou daar beter gaan ...
Klopt, tot nu toe afwijkende waardes maar nog geen duidelijkheid. Cushing kan verschillende oorzaken hebben en meestal is het een goedaardig gezwel op de hypofyse maar het hoeft niet. En ik heb een paar symptomen, dus ik verwacht ook niet dat het Cushing is hoor. Die symptomen zijn waarschijnlijk stom toeval dat ze overeen komen.
Dit vond ik:
Ik heb dus:De belangrijkste klachten naast vermoeidheid en gewichtstoename zijn:
- Slapeloosheid
- Depressie, soms afgewisseld met manische perioden
- Cognitieve problemen
- Striae
- Blauwe plekken
- Botontkalking
- Ingezakte rugwervels
- Vermoeidheid (=ME)
- Gewichtstoename
- Cognitieve problemen (=ME)
- Striae (overklaarbaar)
Botontkalking en dergelijke zou ik niet weten, maar dat lijkt me heuwl sterk. Ben nog jong!
Dus het zegt allemaal niks inderdaad.
Trouwens wat mij nog binnenschoot, als de cortisol te hoog is is het dan niet nuttig om nog uitgebreid endocrinologisch bloedonderzoek te laten doen? Als er een mis is, misschien een ander ook?
We zullen zien...
Dat is altijd maar afwachten, het is meer toeval of een arts bij iemand iets (direct) goed ziet....al moet ik toch echt ook een goede huisarts voor ernaast...
Ik zag nog meer symptomen, maar de gewichtstoename is heel specifiek, benen worden juist dunner. Heb jij dat ook? Die striae wijst er weer wel op. Wat ik nu begrijp is dat teveel cortisolaanmaak sowieso syndroom van cushing heet en dat er daarnaast de ziekte van cushing is (afhankelijk van de oorzaak). Wat ik niet zie, is dat je verder endocrinologisch onderzoek zou moeten doen, de cortisol moet verder onderzocht.
Life smells...
Klopt inderdaad. Het belangrijkste voor nu is dat ik bij een nieuwe huisarts de juiste behandeling krijg voor het B12-tekortasje schreef:Dat is altijd maar afwachten, het is meer toeval of een arts bij iemand iets (direct) goed ziet.plien schreef: ...al moet ik toch echt ook een goede huisarts voor ernaast...
Ik zag nog meer symptomen, maar de gewichtstoename is heel specifiek, benen worden juist dunner. Heb jij dat ook? Die striae wijst er weer wel op. Wat ik nu begrijp is dat teveel cortisolaanmaak sowieso syndroom van cushing heet en dat er daarnaast de ziekte van cushing is (afhankelijk van de oorzaak). Wat ik niet zie, is dat je verder endocrinologisch onderzoek zou moeten doen, de cortisol moet verder onderzocht.
Over een jaar ga ik (hopelijk) uit huis dus dan zal ik weer een ander moeten zoeken, dus zolang diegene zich fatsoenlijk kan gedragen en me correct kan behandelen dan houd ik het wel een jaartje vol! Ik had dit korte lijstje van de bijnier vereniging oid, ben even de naam kwijt. Ik probeer nu nog niet te veel door te zoeken, maandag laat ik gelijk mijn bloed prikken op de cortisol dus dan wacht ik even de uitslag af. Als hij nu weer normaal is dan loop ik me voor niks druk te maken
Eerlijk gezegd was de toename me totaal niet opgevallen, ik weeg mezelf namelijk niet veel. Maar ik woog al 5 jaar (ondanks allerlei aankom-pogingen) 47 kilo en plots een paar maanden later zag ik tot mijn verbazing 53 staan. Mijn max is eigenlijk altijd 51 geweest, dat woog ik tussen mijn 12e en 15e. Waar het nou precies zat heb ik niet kunnen ontdekken, wel ietsje op mijn buik. Dunnere benen zou kunnen maar ik heb geen idee, ik draag heel wijde kleding dus dan merk je het niet zo snel. Nou is 6 kilo erbij ook niet heel veel moet ik zeggen. (En mijn lijf bestaat sowieso voornamelijk uit spier dus veel dunner gaat niet dan breken mijn spieren af. Wat ze overigens nu ook doen zonder afvallen...)
De striae heb ik geloof ik zo'n 4 jaar bewust. Maar ik weeg dus al sinds mijn 12e heel stabiel. 12e - 15e tussen de 49 en de 51 en 15e-20e 47. En ben in de lengte en breedte ook niet meer gegroeid sinds mijn 12e. Dus die striae zijn helemaal onverklaarbaar. Zijn ook maar kleintjes hoor. 5 mm dik en 5 cm lang ongeveer.
En sorry voor de onduidelijkheid, ik vergeet soms dat anderen niet in mijn hoofd kunnen kijken
Verder endocrinologisch onderzoek was meer een dingetje waar ik zelf aan dacht. Als er eentje mis is, wie weet anderen uit die hoek niet ook? Helemaal omdat ik al eerder schildklier problematiek heb gehad, wat ook te maken heeft met je hypofyse en hormonen. It's a long shot, but worth a try? Maar eerst eens de cortisol waarde afwachten en als die afwijkend is word ik sowieso doorverwezen (zal nu vragen om een van het UMC) naar een internist, dus dan kan ik het best even opperen.
Vandaag heb ik de ampullen opgehaald, ik heb ze mooi alle 10
Die zijn van mij en pakken ze nooit meer af! Vind het heel erg spannend het prikken, maar een voordeel: de vloeistof is rood en dat is mijn favo kleur Spuiten ze tenminste een leuke kleur in me!Maar mss kan dat nu bij je HA? Als dat niet zo is, moet je van te voren heel duidelijk horen of die nieuwe HA dat dan wèl wil, is echt afwachten.Het belangrijkste voor nu is dat ik bij een nieuwe huisarts de juiste behandeling krijg voor het B12-tekort
Je gewichtstoename en de striae zijn niet spectaculair nee ...
Haha. Dat is nou net wat onze zorg- en hulpverleners wel kunnen, zeggen zeEn sorry voor de onduidelijkheid, ik vergeet soms dat anderen niet in mijn hoofd kunnen kijken
](./images/smilies/eusa_wall.gif "Brick wall"){kind=small}
Ja, na (evt volledig) cortisolonderzoek ook de schildklier nog eens checken, dat zou ik wel doen.
Mooi rood is niet lelijk.Life smells...
Ik heb mezelf ondertussen al in wat facebook groepen voor B12-lotgenoten genesteld en daar heel veel info gevonden En een mevrouw houd een lijst bij met huisartsen en allerlei soorten specialisten in heel NL die ervaring hebben met B12-tekort, dus ik heb haar een mailtje gestuurd en nu duimen dat ze er toevallig eentje in de buurt weet
Ik heb zelf al twee heren op het oog, eentje heeft een vriendin van mijn moeder en de ander heeft goede recensies op de zorgkaart. Dus ik ga sowieso met die twee een afspraak maken. En dan uiteraard vragen hoe ze tegen de behandeling aanstaan en dergelijke.
Maar bij mijn eigen huisarts blijven is gewoon niet gezond voor mij. Ik voel me heel erg onveilig bij haar en heb totaal geen vertrouwen meer in haar kunnen. Daarnaast heb ik gewoon de energie niet om constant de strijd met haar (en de assistentes) aan te gaan. Al deze heisa heeft me nu enorm belemmerd in mijn herstel van de oorzaak van dit topic. Het is alweer twee weken sinds de pijn over is en ik ben er nu gewoon nog slechter aan toe. Ik begin nu eindelijk weer een beetje te herstellen.
Ik zal proberen een beetje kort op te noemen wat dingen zijn die het voor mij gewoon heel moeilijk maken om verder te gaan met mijn huidige huisarts:
- Heeft mijn klachten vanaf dag 1 niet serieus genomen.
- Heeft meerdere keren opmerkingen gemaakt over zaken waar zij geen verstand van heeft en daar later excuses voor moeten aanbieden.
- Heeft nooit tijd, nooit plek. Verterkt zonder waarnemer en aankondiging op vakantie.
- Kijkt niet in het medisch dossier. Kijkt niet naar brieven van internist of fysio. Kijkt niet wat een vervanger uitgevogeld heeft bij het vorige consult. Controleert waardes niet.
- Veranderd constant van mening. Dan wel pijnstilling, dan niet en dan weer wel. Dan niet NPO dan weer wel. En meer kleine dingen.
- Duld geen inspraak van patient op normale manier, moet eerst escaleren.
- Is ontzettend denigrerend in haar manier van praten doen en laten en opmerkingen.
- Weigert goede behandeling voor B12-tekort. (Nu na heel veel drama een half-goede behandeling. Nog steeds niet wat netjes op de bijsluiter staat. En laat al merken dat ik maar 10 injecties krijgt en ze daarna wilt stoppen. Niet direct gezegd maar had het al over opnieuw bloed prikken en dan over 10 weken verder kijken. Dan ziet ze torenhoge B12 waardes en roept ze OPGELOST! En krijg ik geen injecties en word ik nog zieker. Of ik fix het weer door weer elke dag aan de balie te staan en te bellen en te bitchen en de apotheker en de fysio en mijn moeder erbij te halen. Ik moet levenslang injecties en dus sowieso nog een jaar zeer frequent. Dat is dus constant conflicten.)
- Stuurt niet door naar specialisten behalve psycholoog.
- Legt niet uit dat alles wat ik vertel in de praktijkondersteuner bij haar in het dossier komt. (Die ze niet leest dus niet erg, maar toch)
- Elke keer dat ik daar ben geweest kom ik met een verslagen gevoel naar buiten, zelfs als ik wel iets geregeld heb wat ik wil.
- De laatste paar keren werd ik er zelfs ontzettend emotioneel van.
- En tijdens het conflict bloedlink.
Al met al is het vertrouwen helemaal weg. Ik geloof niet dat als er iets is ze mij serieus neemt en ik ben bang dat ze dan doodleuk iets over het hoofd ziet. En dat dat ooit op een dag misschien levensbedreigend is of heel erg schadelijk. Ze heeft ook niet de zelfkennis om door te verwijzen als ze het zelf niet weet, dus ook daar kan ik dan niet op vertrouwen. Kleine kans dat het misgaat, maar ik weet elke keer als ik daar kom dat ik met lege handen naar buiten ga. En ooit gaat dat mis. En ik ga daar niet op zitten wachten.
En sowieso is het verdriet die ik erdoor heb en de energie die het kost het gewoon echt niet waard. Ik vraag niet veel, alleen maar om normaal behandeld te worden.
En een mevrouw houd een lijst bij met huisartsen en allerlei soorten specialisten in heel NL die ervaring hebben met B12-tekort, dus ik heb haar een mailtje gestuurd en nu duimen dat ze er toevallig eentje in de buurt weet Ik heb zelf al twee heren op het oog, eentje heeft een vriendin van mijn moeder en de ander heeft goede recensies op de zorgkaart. Dus ik ga sowieso met die twee een afspraak maken. En dan uiteraard vragen hoe ze tegen de behandeling aanstaan en dergelijke.
Maar bij mijn eigen huisarts blijven is gewoon niet gezond voor mij. Ik voel me heel erg onveilig bij haar en heb totaal geen vertrouwen meer in haar kunnen. Daarnaast heb ik gewoon de energie niet om constant de strijd met haar (en de assistentes) aan te gaan. Al deze heisa heeft me nu enorm belemmerd in mijn herstel van de oorzaak van dit topic. Het is alweer twee weken sinds de pijn over is en ik ben er nu gewoon nog slechter aan toe. Ik begin nu eindelijk weer een beetje te herstellen.
Ik zal proberen een beetje kort op te noemen wat dingen zijn die het voor mij gewoon heel moeilijk maken om verder te gaan met mijn huidige huisarts:
- Heeft mijn klachten vanaf dag 1 niet serieus genomen.
- Heeft meerdere keren opmerkingen gemaakt over zaken waar zij geen verstand van heeft en daar later excuses voor moeten aanbieden.
- Heeft nooit tijd, nooit plek. Verterkt zonder waarnemer en aankondiging op vakantie.
- Kijkt niet in het medisch dossier. Kijkt niet naar brieven van internist of fysio. Kijkt niet wat een vervanger uitgevogeld heeft bij het vorige consult. Controleert waardes niet.
- Veranderd constant van mening. Dan wel pijnstilling, dan niet en dan weer wel. Dan niet NPO dan weer wel. En meer kleine dingen.
- Duld geen inspraak van patient op normale manier, moet eerst escaleren.
- Is ontzettend denigrerend in haar manier van praten doen en laten en opmerkingen.
- Weigert goede behandeling voor B12-tekort. (Nu na heel veel drama een half-goede behandeling. Nog steeds niet wat netjes op de bijsluiter staat. En laat al merken dat ik maar 10 injecties krijgt en ze daarna wilt stoppen. Niet direct gezegd maar had het al over opnieuw bloed prikken en dan over 10 weken verder kijken. Dan ziet ze torenhoge B12 waardes en roept ze OPGELOST! En krijg ik geen injecties en word ik nog zieker. Of ik fix het weer door weer elke dag aan de balie te staan en te bellen en te bitchen en de apotheker en de fysio en mijn moeder erbij te halen. Ik moet levenslang injecties en dus sowieso nog een jaar zeer frequent. Dat is dus constant conflicten.)
- Stuurt niet door naar specialisten behalve psycholoog.
- Legt niet uit dat alles wat ik vertel in de praktijkondersteuner bij haar in het dossier komt. (Die ze niet leest dus niet erg, maar toch)
- Elke keer dat ik daar ben geweest kom ik met een verslagen gevoel naar buiten, zelfs als ik wel iets geregeld heb wat ik wil.
- De laatste paar keren werd ik er zelfs ontzettend emotioneel van.
- En tijdens het conflict bloedlink.
Al met al is het vertrouwen helemaal weg. Ik geloof niet dat als er iets is ze mij serieus neemt en ik ben bang dat ze dan doodleuk iets over het hoofd ziet. En dat dat ooit op een dag misschien levensbedreigend is of heel erg schadelijk. Ze heeft ook niet de zelfkennis om door te verwijzen als ze het zelf niet weet, dus ook daar kan ik dan niet op vertrouwen. Kleine kans dat het misgaat, maar ik weet elke keer als ik daar kom dat ik met lege handen naar buiten ga. En ooit gaat dat mis. En ik ga daar niet op zitten wachten.
En sowieso is het verdriet die ik erdoor heb en de energie die het kost het gewoon echt niet waard. Ik vraag niet veel, alleen maar om normaal behandeld te worden.