Hoi mieperdepiep,

ik ben mijn medisch dossier nog eens gaan doorspitten m.b.t. de bloedwaarden B12, omdat ik toch nog eens goed wilde weten hoe het eigenlijk verlopen is door de jaren heen

. En ik geef daarom nog een aanvulling en ook wijziging op hetgeen ik eerder schreef.
louisa schreef:mieperdepiep schreef:Misschien eens andersom doen, de injecties gewoon volhouden en minder smelttabletten, die werken over het algemeen toch minder goed en jij had vroeger toch ook een lage of laagnormale B12 waarde?
Misschien best wel een goed idee dat anders om doen.
Mijn bloedwaarde van de B12 was vroeger toen het eens gemeten werd, volgens de info op de site van Stichting B12 en Hendrik de Jong, al veel te laag. Zij vinden waarden tussen 150 en 300 al een te lage waarde en/of dat je dan al ernstige klachten kunt hebben/krijgen.
Ik zat vroeger al onder de 150 en later nog lager, was ineens nog verder naar beneden gekelderd

, de precieze cijfers heb ik ff niet bij de hand.
Bij de natuurarts, in de tijd voordat ik bij Lelystad kwam, is de B12 een paar keer onderzocht bloedwaarden: 240, 300 (ref.waarden lab. 130 - 700).
Bij Lelystad, is in samenwerking met een andere internist in de onderzoeksfase, de B12 een paar keer getest bij schoon bloed en waren de bloedwaarden: (2009, ref.waarden lab. 140 - 670) 355, 170, 123.
Ik dacht dat de B12 toen nog lager was geworden, maar dat klopt dus niet.
De keldering zat na de 355 naar 170. Op advies van de internist ben ik bij 123 met de opstart behandeling van B12 injecties (5 weken, 10 injecties) begonnen via de huisarts.
De huisarts vond, echter, dat ik na 10 injecties moest stoppen en wilde niet meewerken aan verdere behandeling. Direct na de 10e injectie is het via Lelystad gaan lopen en heb ik zelf leren injecteren.
Na een aantal maanden (6-7) begon de mist uit mijn hoofd te verdwijnen en nog later werden de tintelingen, dove gevoel, kramp, pijn onder de voeten, minder tot zo goed als weg.
De neuropatische ernstige pijn in de spieren is er niet door verminderd, dat is op een geven moment helaas nog erger geworden tot niet meer draaglijk en daarvoor gebruik ik pijnmedicatie wat de pijn niet wegneemt, maar "te handelen" is.
Andere ME-klachten zoals o.a. bijvoorbeeld de inspanningsintolerantie, (PEM), is altijd gebleven en verergert. Er zijn cardiale klachten bij gekomen.
Beweging, ook gebleken bij inspanningstesten (fietsen, maar ook stuk lopen), maakt dat neuropatische pijn in de spieren verergert.
Het vitamine D tekort wordt behandeld. De medicatie wilde niet aanslaan, andere medicatie met hoge dosering begon na een tijd wel aan te slaan. Bloedwaarden na testen, blijven wisselen, wat niet verklaarbaar is.
Stoornissen slaap (inslaap- en doorslaap stoornis, geen goede klok, melatonine aanmaak is te laat) is gelinkt aan ME door de neuroloog, en er is gekozen om de doorslaap-stoornis te behandelen.
Zo terug denkend, wist ik in 2009 helemaal niets van ME, Vitamine B12, Vitamine D. Die informatie is later bijgespijkerd door er veel over te gaan lezen. Ik heb achteraf gezien, met de B12 waarden lange tijd (jaren) in het "grijze" gebied gezeten, zoals dat wordt genoemd (tussen 150 - 300).
En ja, bij de waarde van 123, kan ik nu achteraf gezien, denken dat er sprake was van een B12 tekort en dat de behandeling met B12 injecties goed is gegaan.
Sommige klachten zijn door de B12 injecties verlicht/verbeterd, maar andere ME-klachten zijn blijven bestaan, verergerd, nieuwe klachten zijn er bij gekomen en door de intoleranties, niet goed werkende darmen, dieet (gluten en tarwe) is er sowieso geen goede opname van B12 uit voedsel, dus (ook?) een opnamestoornis van de B12. Pfeiffer is de trigger geweest voor de ME, is mij verteld.
Er is mij verteld dat de B12 smelttabletten dezelfde werking/opname hebben als B12 injecties.
Door een beetje "injectie-beu/moe" te zijn geworden heb ik de laatste tijd minder vaak B12 injecties gebruikt, ben wel B12 smelttabletten blijven gebruiken, maar dat heeft in mijn geval, kennelijk, niet goed uitgewerkt.
Maar, als ik alleen een B12 tekort zou hebben gehad, had ik beter kunnen worden door de behandeling met B12 injecties, toch?
Vergeleken met vorig jaar, ervaar ik achteruitgang, na een terugval in december jl. ben ik na maanden nog steeds niet terug kunnen komen op het niveau van daar voor, activiteiten (al niet veel) gehalveerd, dagelijks meer tijd (uren) rusten.
Waar is het allemaal begonnen? Is de Pfeiffer inderdaad de trigger geweest, en daarna door de jaren heen steeds meer systemen in het lichaam zijn aangetast en niet goed meer zijn gaan werken, gevolg: steeds meer problemen, het domino-effect?, zodat steen na steen is omgevallen en stenen verder blijven gaan omvallen?

....

wat vind jij?
Groetjes, Louisa