ME-Gids.Net

Ik kook spaghetti en zet een teil klaar in de wasbak, en een bord op het aanrecht. Vervolgens neem ik de kookpot met de spaghetti en het kookwater, en kap die uit in het bord.

Kookwater over het aanrecht, in het bord, op de grond, en de spaghetti uiteraard evengoed verspreid.

Ik lees al zo lang ik hier op het forum kom "neutraaltherapie". Zag net pas aan de titiel van het topic daarover dat het "neuraaltherapie" is.

heel in het begin van mijn ME,had ik nog een klein hondje,Roxy Music.
ik liet haar uit,toen ik weer thuis was dacht ik he?
geen hondje.was ik gewoon naar huis gegaan zonder haar.,
gauw naar buiten ,en daar zat ze nog ,op het zelfde grasveldje.
volgens mij had ze me niet eens gemist.

lievegroetjes
petraroos

De verkeerde deksel op een potje doen, dus eigenlijk de deksels wisselen of de was in de prullenbak gooien in plaats van de wasmand en nog meer van dat.

Of dat ik hele rare zinnen zeg, ik ben dan druk aan het vertellen en de mensen kijken mij raar aan, en met dat ik de zinnen zeg, denk ik wat zeg ik nou dan weer. In mijn hoofd lijken het de goede woorden tot dat ze uit mijn mond komen.

Druk in de weer en dan niet weten waarom en waar ik mee bezig ben.

Ik heb wel eens dat ik halverwege de zin niet meer weet wat ik wilde vertellen en dan ineens stil val.

Persoon: ja ga vandaag naar tentoonstelling blablabla...(2 minuten max later) dus wat denk je. Moet ik op de fiets met dit weer? Denk je dat het droog blijft?
Ik: Oh is de tentoonstelling vandaag?
Persoon: eh ja? (met zo'n blik van dat zei ik toch net?)

De magnetron vergeten terwijl je hem net hebt aangezet en hij achter je aan het werk is en dan je afvragen wat er zo stinkt?

Tijdens het nieuws ...

Hubby: De Japanners hebben toch een apart gevoel met kernenergie met die twee bommen in het verleden.

Ik: Huh?

Hubby: Hiroshima

Ik: Aja

Reporter: De Japanners zijn van nature kalm maar dit land heeft toch wel een aparte band met nucleaire energie.

Ik: Wat bedoelt ie daar nu mee?

Hubby: (vol ongeloof) Dat heb ik je toch net uitgelegd, Hiroshima ...

Ik: Ja mijn geheugen werkt niet, zeg ik toch altijd weer.

Zoon: Moeder jij bent een genie, jouw geheugen is fenomenaal, jij weet alles.

Ik: Tja, dat geldt dan niet voor korte termijn geheugen ...

ohjeee allemaal zo herkenbaar... pfff gatenkaas.. maar goed of dan krijg je een opmerking van als je het niet meer weet, dan zal het wel niet belangrijk zijn.... DAT GELDT IN MIJN GEVAL NIET

imaginary dat antwoord krijg ik ook vaak of dat je niet geïnteresseerd bent in wat de anderen vertellen omdat je het gewoon weg vergeten bent, maar niet omdat het niet interessant genoeg is

In de week tegen een kennis verteld dat onze auto een jaar oud was. Die van hun hadden ze ook net een jaar. Gisteren hadden wij hen uitgehaald om samen naar een feestje te gaan. Vroeg haar man aan mijn man van wanneer we de nieuwe auto hadden. Antwoord van mijn man; we hebben hem nu bijna 2 jaar. Dit klopte inderdaad. Kon wel door de grond zakken van schaamte.

Eergister wou ik mijn zoon die koorts had een dafalgan geven. Had die opgelost in glas water en zette het even op salontafel. Maar er stond nog een glas water van mezelf. Gaf hem toen het verkeerde glas. Reactie: "mama, ben je zeker dat dit de dafalgan is?" Als zo iets bij je thuis gebeurt, kan je er nog mee lachen, maar bij andere mensen toch meestal een schaamtegevoel.

Zolang je er zelf om kunt lachen

blossom schreef:imaginary dat antwoord krijg ik ook vaak of dat je niet geïnteresseerd bent in wat de anderen vertellen omdat je het gewoon weg vergeten bent, maar niet omdat het niet interessant genoeg is

ja klopt anders zou ik een hoop andere dingen wel onthouden en dat doe ik niet

Nog twee voorbeelden:

- Plots vergeten wat je voorkeurskant is
- Willen afwassen en niet meer weten hoe je dat moet doen (het je wel kunnen inbeelden maar niet fysiek uitvoeren, bedoel ik dan)

Ik heb vanmorgen bijna mijn kom en lepel in de vuilnisbak gegooid. Ik wilde het op het aanrecht gaan zetten na het ontbijt maar toen besefte ik gelukkig net op tijd dat ik met mijn spullen boven een open vuilnisbak stond om ze weg te gooien. Geen idee hoe ik daar gekomen ben, in mijn gedachten was ik namelijk onderweg naar het aanrecht.

Ik wil gisteren naar de wc gaan, loop ik de voorraadkast in.....

Ik ging dit weekend met mijn vriend samen boodschappen doen 's middags, loop ik te zwalken als een dronken idioot. Ik ving een blik op van iemand die het zag en lichtelijk afkeurend keek (misschien beeld ik het me in, maar ik vatte de blik wel zo op)