ME-Gids.Net

Ik heb een poezebeest en ik heb een hond gehad, helaas is mijn hond voor een paar maanden terug overleden.
Ik had mijn hond ongeveer een half jaar (een volwassen hond uit asiel) toen ik de ziekte van pfeiffer kreeg, dat was een pittige periode opzichzelf al, maar ik kon met geen mogelijkheid mijn hond uitlaten, zeker de eerste maanden niet.
Ik heb hierin zoveel te danken aan mijn ouders!
Het was een drukke grote hond, een hond die veel beweging nodig had.
Wat heel fijn was dat hij altijd heel speels is geweest, wat ik überhaupt heel leuk vind, maar praktisch gezien ook heel fijn was, wanneer ik niet veel energie had, maar nog wel iets kon, kon ik gewoon zitten en hoefde alleen de bal gooien (met zo’n plastic weggooi ding kost minder spierkracht echt ideaal) en hij rende zich suf om de bal te halen en weer te brengen, hij zijn lol om het spelen en bewegen, ik mijn lol omdat ik echt kon genieten van zijn plezier en het samen zijn/doen.
Toen het wat beter met me ging dat ik ook naar buiten kon, reed ik met hem naar de duinen, waar ik op een “hoge berg” zand ging zitten vlak bij de rand van de duinen dus ik hoefde amper te lopen, met drinken, eten en alles mee zat/lag vertoefde ik daar en de hond vermaakte zich prima.
Als ik er aan terug denk waren dat, ondanks de zware periode, toch hele mooie momenten!
Ik lieg wanneer ik zou zeggen dat mijn hond geen “therapeutische” werking had, hij is een grote bijdrage geweest dat ik ben blijven proberen mijn bed uit te komen en naar buiten te gaan, wanneer ik hem niet had, had het ws langer geduurd, maar ik zou nooit een hond nemen vanuit (alleen) dit oogpunt.
Het is en blijft een verantwoordelijkheid die je als cvs/me –er veel moeilijker op kan brengen.
Naast genieten en lol met je hond kan het ook een druk op je geven.
Dit heb ik in latere periodes wel ervaren, dat ik chagerijnig was en me afsloot en dat deed ik naar mijn hond enigszins ook, wel anders dan naar mensen, maar ik was mezelf niet.
Nee ik wil niet spelen, en hij maar met zijn balletje van; kom nou! Spelen!
Ik merkte dat hij meer aandacht nodig had die ik niet altijd op die manier kon geven.
Of hij haalde kattekwaad uit (daar was ie goed in! hahaha) en werd ik veel bozer op hem dan normaal, ik was veel sneller geïrriteerd en lag hij daar in zijn mand me aan te kijken; nah zo erg is het ook weer niet en nu moet ik hier blijven liggen, lekker dan.
Ik voelde me schuldig naar mijn hond op dat soort momenten en dat gaf me echt een rotgevoel, ik kon niet geven wat ik te bieden had en zat ook nog mezelf totaal in de weg.
Nog steeds heb ik schuldgevoelens, omdat ik denk dat ik in een aantal zaken te kort ben geschoten, door mijn klachten omtrent cvs/me.
Er kunnen dus toch zeker meerdere kanten aan zitten!

Ik heb het allemaal kunnen doen omdat ik héél veel steun heb gehad van mijn ouders, die hebben alles gedaan wat ik niet kon in die periodes.
De laatste jaren woon ik samen met mijn vriend en die heeft ook veel gedaan.
Zonder hen had ik mijn hond nooit kunnen houden, het is dus zaak dat wanneer je een hond aanschaft een goede “back-up” te regelen, hetzij familie, hetzij een uitlaatservice, what ever is needed.

Wanneer je een hond neemt moet je goed nadenken of je dat echt wilt en kan en welke mogelijkheden je hebt.
Daarnaast het ras en grootte er op uitkiezen, ik zou niet meer zo snel zelfde type hond uitkiezen als dat ik had, qua karakter was/is het een hond die zeer goed bij mij past, maar qua energie vraag, kan ik niet op die manier geven en
omdat ik het gevoel heb dat ik te kort geschoten ben en dat nu weer zal gebeuren bij dit type hond, al is dat ook een groot deel mijn gevoel en eigenlijk niet hélemaal waar.

Het is raadzaam idd een volwassen hond er op uit te kiezen uit een asiel bijv.
Omdat een pup, net zoals eerder al is gezegt….van welk ras ook, heel veel tijd en energie kost, om de hond alles te leren. (niet dat een volwassen hond geen energie kost, uiteraard moet je in elke ras energie stoppen en zeker als je de hond net hebt, maar ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel)
Daarnaast weet je bij een volwassen hond meer hoe de hond is, en bij een pup is dat afwachten, zo zitten er wel eens honden die je geen plezier doet met 3/4 keer per dag er uit te gaan
Wanneer dit laatste het geval is en je een tuin hebt, zou je een zandbak in je tuin kunnen zetten/maken met zand er in en hem aanleren dat hij daar zijn behoefte mag doen.
Heb je een keer geen energie kan de hond zijn behoefte kwijt en jij hoeft alleen de achterdeur open te gooien.

Maar persoonlijk zou ik zeggen dat wanneer de enige motivatie om een hond te nemen is om je naar buiten te krijgen…..dan zou ik écht geen hond nemen en een ander middel/doel gaan zoeken om naar buiten te gaan.

ik had eerst 1 kleine hond nu heb ik er al 4 hahaha ,dus met wandelen samen gaat niet hé,maar een kleine hond is best te vrede in een tuintje hoor!!! en van opvoeding voor een pupy is het ook niet moeilijk nu,meestal leerd hij bij van de andere hondjes en spelen doet hij ook meestal met de hondjes,af en toe speeld hij eens met mij ja.als jullie een hondje koopt of pupy,neemd dan zo klein mogelijk,zoals ik al zei...kleine hondjes hebben maar een kleine tuin nodig en niet veel beloop ook
gr gisèle

Nou met een klein hondje moet je toch ook heel goed naar het type/ras blijven kijken.
Ik denk dan bijvoorbeeld meteen aan de jack russel.
Daar zitten er een heleboel tussen die veel beweging nodig hebben, ik ken 5 jack russels hier in de buurt, waarvan twee echt rustige hondjes zijn, die andere 3 zijn drukke hondjes en deze 3 vragen toch veel beweging.
1 eigenaresse vertelde dat haar hondje de boel gaat slopen als hij niet genoeg beweging krijgt.
Terwijl wanneer ik kijk naar de bulldogs die ik hier in de omgeving ken en een kennisje van mij heeft, die is een stuk groter dan de jack russels, maar beweging vragen geen van deze bulldogs veel.....kleiner of groter zegt niet altijd wat over karakter, gedrag en behoefte.
Daarnaast is het ook slim te kijken naar verzorging wat betreft vacht e.d, ik weet dat ik liever de energie die ik heb steek in het spelen en bewegen met de hond, dan veel tijd te steken in zijn/haar vacht.
Zo heb ik briards altijd leuke en mooie honden gevonden, naast dat deze honden me te groot zijn nu, zou ik een hond met dit type vacht zeker al niet meer kiezen i.v.m met vachtverzorging...........na een wandeling buiten en vooral met slecht weer etc, zie ik het niet zitten om nog kweet niet hoelang die vacht uit te pluizen en schoon te maken.
Met handdoek afdrogen en borstel er over en klaar moet het zijn.

das waar wat je zegt maar ik heb 2 mini maltezertjes en die zijn van karakter braaf en rustig,kan men goed met buiten gaan,mijn halve york/foks is ook rustig,ook op straat, echte york ook thuis kam maar op straat niet.Ik zou jullie aan raden een mini maltezertje of een chihuahua te nemen,kan men in een draagbare tas steken,zeker een chihuahua hondje,weeg maar hoogstens 2kl,is maar een idee hé van mij als men toch een hondje wil
gr gisèle

een chihuahua ras hondje ,daarin heb je lang harig en kort harig in,is het kleinste hondje maar wel zee duur!!! bij de fokker waar men 2 maltezertjes van komen kosten die chihuahua hondjes wel 700 euro hoor!!! mijn 1 mini maltezertje koste over 2 jaar 500 en men pas nieuw pupy mimi maltezertje al 700 euro!!! niet goed koop hoor!!!

maar je kan ook op sites kijken die tweedehands aanbieden

onder dieren
gr gisèle

Hai!


Ik ben een CVS-er mèt hond. Al twaalf jaar. Ik heb geen hond genomen om die reden; ze was er gewoon al. En ja, het helpt denk ik toch. Je moet er uit. En al kan ik af en toe wel jànken omdat ik er dus ook echt uit MOET... hoe ik me ook voel.... je voelt je toch wel weer prettig als je even een frisse neus gehaald hebt en het toch maar weer hebt gedaan. En soms valt het mee. En dan kan je net iets verder dan je dacht. Of maak je heel even een praatje met iemand. Of groet iemand je vriendelijk... of kijkt er een aardige man om.... en ook dat is prettig. Want je zit toch veel alleen binnen. Het helpt mij om niet helemaal dicht te slibben, zeg maar.... , en het motiveert je ook om wat aan je uiterlijk te blijven doen, als je regelmatig naar buiten moet. Maar soms vind ik het ook erg moeilijk, hoor..! Dan durf ik met moeite naar de stoeprand, en dan doet ze net niks.... terwijl ik niet verder kan. En in de tuin vertikt ze het.... dan kan ik wel janken.. Maar ja. Ik zou haar toch niet willen missen.
Maar of ik weer aan een hond begin als deze er niet meer is, is maar de vraag. Ik voel me wel vaak schuldig, omdat ze niet genoeg beweging krijgt... ik heb nu net een Spartamet aangeschaft en hoop nu zo af en toe even met de hond naast de fiets te kunnen rijden als dat gaat....

Ik ben benieuwd of je er echt voor gaat! Het zou fijn zijn als je iemand in de omgeving hebt die je hond dan af en toe even GOED uit zou kunnen laten...lekker even kan laten rennen, een keer mee naar het strand nemen ... Dan heb je toch het gevoel dat je goed voor de hond zorgt.

Sterkte met het nemen van de juiste beslissing voor JOU!

Groetjes,

Hab58

Honden zijn geweldig, en ik geloof wel dat het therapeutisch werkt.
Maar je moet wel kunnen wandelen of een hond uit kunnen laten.

Ik zat er zelf weer aan te denken, ik heb bijna mijn hele leven honden gehad. Nu niet haalbaar voor mij. durf het nog niet aan.

Ik heb anderhalf jaar geleden vrijwilligerswerk gedaan (kattenasiel) receptiewerkzaamheden.
Niet vol gehouden, daar hadden ze geen honden, ik heb toen gevraagd of ik niet tijdelijk een hond in huis kon nemen, totdat er een baasje voor zou zijn, via een ander asiel. Dat doen ze niet, niet slim ze hebben wel kattenopvangers, geen hondenadressen.

Heb half jaar geleden een parkiet genomen, voor de afleiding, heb ik ook al eerder gehad, deze is nu uit logeren, om te kijken hoe het zonder hem vergaat, ik had hem tam, maar hij maakte veel rotzooi, en elke keer als ik op de bank lig, gaat dat beestje aan mijn stoel vreten etc, dus vaak in de been. Vaker schoonmaken etc, ik heb nu toch liever andere prioriteiten.

toch werkte die afleiding wel, moest hem s'morgens van mijn brood halen, dan weer van mijn toetsenbord. Hij hield me wel bezig, mnder tijd om te denken, nu zonder vind ik het ook heerlijk.

Groetjes Lijda

Ook ik heb een hond,ik vang zelfs buitenlandse zwerfhonden op.Ik heb dit gedaan omdat ik er dan toch uit moet,en ik vind het natuurlijk leuk om te doen.Voor de dagen dat het minder is gebruik ik sinds kort een booster en ik moet zeggen....het gaat prima zo....
En daar komt bij dat ik me nog nuttig kan maken voor de maatschappij...

Heb al 12 jr een hond, labrador teefje, schat van een beest, wel wat eigenwijs, na de scheiding heb ik haar mee genomen. Waar je aan moet denken: een hond moet 4x per dag even naar buiten om zijn/haar behoefte te doen, dat valt lang niet altijd mee.Ben je te ziek dan moet je al iemand in de buurt hebben die de zorg van je overneemt (een van de redenen dat ik naar Den Helder ben verhuis, woon nu vlak bij mijn dochter, in geval van nood kan ze daar terecht). En van die 4x zeker 1x flink lopen minstens een uur. Ik neem haar mee naast de scoot, gaat prima.
Waar ik tegen aan ben gelopen is dat ze van alles mankeert, ik ben per maand zo'n 50 euro kwijt alleen al aan medicijnen, maar ze doet het daar goed op dus dan laat je ze nog niet inslapen. Daar komt dan natuurlijk nog voer, koekjes, speeltjes, jaarlijks doktersbezoek voor de prikken bij.
Soms loop ik te "swabberen"op mijn benen bij het korte uitlaten, maar je komt inderdaad wel veel in de buitenlucht en lopen doe je dan toch ook wel al zijn het kleine stukjes. Al met al vraagt ze toch wel veel energie van me en als ze er niet meer is neem ik zeker geen andere hond meer.
Dat was het dus over mijn ervaring met een hond.
Groetjes Truus

Ik heb ook een hondje een coton de tulear en ben er geweldig blij mee. Ik zou hem niet meer kunnen missen maar nu ben ik ook een hondegek. Als ik een slechte dag heb kan ik hem gewoon in de tuin uit laten dat is het voordeel van een kleinere hond. Hij brengt mij heel veel vreugde. Wat inderdaad wel zo is, is dat je je goed moet realiseren dat het wel veel kosten met zich mee KAN brengen. Zo is onze hond allergisch en zijn wij veel met hem aan het dokteren. Speciaal voer, medicijnen, tests enz. Maar ik zou hem zeker niet willen missen.

Groetjes Patricia

Ik heb sinds kort samen met mijn vriend een hondje, en het gaat best goed! Wij hebben thuis zelf ook altijd een hond gehad dus ik weet hoe het is. Ik vind het heerlijk om hem elke dag even uit te laten, het is gewoon fijn om zo'n beestje om je heen te hebben!

Een hond is er bij ons ook gekomen toen ik ziek thuis kwam te zitten, ze is nu 11 en hebben haar nu 8 jaar. De reden was ook om lekker naar buiten te gaan wandelen en iemand om me heen, toen. Ze was altijd ons kind. Inmiddels hebben we een dochtertje van bijna 4 erbij.
Nu merk ik, dat lekker knuffelen met onze demente oma, me een beetje oppept!

Mijn beesten helpen mij ook ontzettend om zeker mentaal mij fijn te voelen. Het patroon dat je elke dag moet volgen met de beesten is ook goed voor me.De beweging die je krijgt is ook belangrijk. Tja soms is het lastig als je je echt slecht voelt, maar dan bel ik ff iemand om ze te doen en doen ze gewoon minder.
Ik heb een hond, die ik niet uit hoef te laten ivm de hoeveelheid grond bij m'n huis. Ik heb 3 katten, kippen en mijn grootste hobby m'n paarden.

Natuurlijk vind ik het fijn dat ik een hond en een kat heb, ik beleef ook veel plezier aan ze, maar dat neemt niet weg dat ik toch of ik me nu goed voel of niet 4x per dag met de hond naar buiten moet, ik heb een klein tuintje van zo'n 7 bij 8 m en ze wil daar hoogstens een plasje in doen.
Toen ik vorig weekend zo beroerd was dat ik eigenlijk niet eens kon lopen, zat mijn dochter in de nachtdienst en kan dan niet mijn hond voor haar rekening nemen en verder heb ik hier niemand. Vind het dus wel degelijk een zware verplichting al zal ik haar straks vreselijk missen. De hond bedoel ik.
Maar ik geniet er zo veel mogelijk van zo lang ze er nog is. Hoewel ik ook het gevoel heb dat ik haar eigenlijk te kort doe in aandacht.