ME-Gids.Net

De rol van psychotherapeuten bij ME/CVS
03-08-2011

Moeten psychotherapeuten en psychologen ME/CVS-patënten nog wel willen behandelen? Dat is de gewetensvraag die Twisk, Arnoldus en Maes (foto) stellen aan de abonnees van het Tijdschrift voor Psychotherapie.

Het is knap dat dit driemanschap met hun kritische artikel in het huisblad van de Nederlandse psychotherapeuten is doorgedrongen. En het tekent de onafhankelijkheid van dit blad dat het aandacht wil besteden aan de andere kant van de Nijmeegse pasmunt voor CVS.

Twisk c.s. leggen de abonnees uit dat er in de wetenschappelijke literatuur twee visies op ME/CVS bestaan, een biomedische en een psychologische, die mijlenver van elkaar afstaan. Wessely en Bleijenberg beweren weliswaar een “biopsychosociale” visie op de ziekte te hebben – wat op een synthetische visie zou duiden - , maar laat dat “bio” er maar af, zeggen de auteurs. Daar doen deze twee onderzoekers in feite niets mee. In feite staan dus een biologisch en psychosociaal verklaringsmodel lijnrecht tegenover elkaar. And never the twain shall meet, voorlopig dan.

Met hun overzicht van alle fysieke klachten die CVS-patiënten kunnen hebben, lijken de auteurs te willen zeggen: hoe kun je nu als psycholoog pretenderen mensen met zoveel fysieke klachten te kunnen helpen? Ga je dan niet op de stoel van de arts zitten?

Het grootste deel van hun artikel wijden de auteurs aan de effectiviteit van CGT/GET. Daar is vooral in Nederland en het Verenigd Koninkrijk veel over gepubliceerd, zowel door psychologen als door patiënten en hun verenigingen. De trend daarin is overtuigend: de universitaire onderzoekers hebben een “bias” naar te florissant gepresenteerde uitkomsten, hoewel ze deze kwalificeren als “evidence-based”. Keer op keer komen CVS-patiënten er slechter uit dan beloofd, wanneer de patiëntenverenigingen zelf of overheidsinstanties naar de uitkomsten kijken. Denk maar aan het befaamde/beruchte onderzoek naar de effectiviteit van de Referentiecentra voor CVS in België.

Voer voor psychologen en –therapeuten, dit artikel van Twisk, Arnoldus en Maes. Wees voorzichtig met CGT/GET, heel voorzichtig, zeggen ze. Lang niet alle CVS-patiënten hebben er baat bij, en voor ME-patiënten is GET zelfs schadelijk. Misschien moet u bij dit ziektebeeld een andere rol ambiëren. Want sommige CVS-patiënten willen wel geholpen worden in de omgang met hun ziekte.

Willem Bulter

Frank N.M. Twisk, Rob J.W. Arnoldus & Michaël Maes: “ME/CVS, de psychotherapeut en de (on)macht van het evidencebeest.” In: Tijdschrift voor Psychotherapie [37] 04. Zie:
www.psychotherapie.bsl.nl