Pagina 3 van 15

Geplaatst: 19 jan 2009, 22:06
door Tellebel
Wat valt er onder 100% beter worden? Ik geloof niet dat je 100% de oude kunt worden.. Ik zie mezelf niet zo snel meer een marathon lopen, nachtjes doortrekken, spontaan op vakantie gaan etc etc. Ik denk wel dat je met de goede medische zorg en aanpassingen in je leefpatroon je er mee kunt leren leven. Maar ik denk dat je er altijd wel rekening mee zult moeten houden (dieet, jezelf in acht nemen, je sociale leven "plannen"). Als ik weer zou kunnen studeren, gezellig met wat vrienden een filmpje kan kijken op de bank en dergelijke, dan ben ik al lang tevreden!

Geplaatst: 20 jan 2009, 10:04
door verlorengezondheidman
@Tellebel: ben het helemaal met je eens marathon zal ook voor mij ook (helaas) niet/nooit??!! :( meer gaan.
Ik ben al blij met 50 % RECOVERY.

@Siem: ben het niet met je beredenering eens dat je met je (positieve) geest de ziekte kan oplossen, op deze manier houd je de TUSSEN JE OREN MAFIA GEDACHTE in stand wat door diverse medici geroepen wordt en al erg genoeg is.

Geplaatst: 20 jan 2009, 10:55
door truus73
@verlorenetc. Siem zegt ook:
natuurlijk blijft een passende behandeling onmisbaar.
En dat vind ik toch heel belangrijk, een passende behandeling. Alleen die is er nog steeds niet, helaas.

Geplaatst: 20 jan 2009, 17:02
door Alabama
@verlorengezondheidsman: ik ben absoluut tegen de TOM's
ik denk dat genezing moeilijker zal gaan als je in je hoofd negatief bent, ookal zou je de wondermiddel hebben.
gaat erom dat je in je hoofd ook wat dingen gaat veranderen.

ik geloof niet dat ik met psychologische gesprekken of zelfs opnames zou kunnen genezen.

Geplaatst: 20 jan 2009, 20:01
door verlorengezondheidman
@siem: dan zitten we toch op dezelfde frequentie en heb ik je voorgaande bericht(en) verkeerd geinterpreteerd....
Mijn welgemeende excuses hiervoor :wink:

Geplaatst: 20 jan 2009, 20:09
door tony
siem schreef:zelf ben ik niet zo van het medische. ik begrijp helemaal niks van al die termen en laat het met alle plezier aan de artsen over (hoewel ik ze voor geen meter meer vertrouw)
ik ben meer van het psyche. je gedachten hebben zoooo veel invloed op je lichaam. als sommige (ik beschuldig niemand hoor, maar er zijn gewoon mensen..) die zichzelf een ziekte aanpraten, dan moet het ook mogelijk zijn om met bepaalde gedachte jezelf in de juiste richting te sturen, richting genezing. natuurlijk blijft een passende behandeling onmisbaar. maar het psyche moet echt niet onderschat worden. ik moet toegeven dat het echt moeilijk is om erin te geloven. maar ik geloof nog meer dat ik niet zo wil blijven leven, als een patient, en dat ik ga genezen. en als er nog niemand is genezen van cvs/me dan word ik maar de eerste (als ik het tenminste heb, want onderzoeken zijn nog in volle gang)

nog maals, ik beschuldig niemand!!
ik vind juist dat het psyche overschat wordt wat betreft de invloed op me/cvs. maar ieder zn eigen mening :wink:

Geplaatst: 20 jan 2009, 20:57
door verlorengezondheidman
@tony schreef:
ik vind juist dat het psyche overschat wordt wat betreft de invloed op me/cvs. maar ieder zn eigen mening

Daar ben ik het helemaal mee eens :)

Daarnaast ben ik van mening dat iedere ME/CVS-er op een andere manier met de ziekte omgaat, wellicht dat wat betreft bij het omgaan met de ziekte de psyche juist wel een grotere rol speelt :roll:

Geplaatst: 20 jan 2009, 21:14
door Alabama
@verlorengezondheidsman: geeft niet ;)

@tony: misschien kan ik het ff beter zo uitleggen:
er zijn twee me/csv patienten. de ene heeft het helemaal opgegeven maar krijgt een goede behandeling. de ander die gaat er helemaal voor en krijgt zelfde behandeling. wie zou eerder genezen? of wie zou een betere leven krijgen?

wat jij zegt tony, psyche wordt door de meeste artsen overschat maar door sommige ook onderschat. ergens middenin is het gunstigst.

Geplaatst: 20 jan 2009, 21:22
door tony
@ siem: ja in sommige gevallen wordt het misschien onderschat, en dan kan ik me heel goed voorstellen ja dat het beter werkt als je ook psychische ondersteuning hebt, zoals in je voorbeeld. maar naar mijn mening wordt er bij veel me/cvs-ers al snel gedacht dat er een psychische oorzaak is terwijl dit veelal niet het geval is. en wordt er te weinig aandacht besteed aan het medische aspect.

Geplaatst: 20 jan 2009, 21:52
door Alabama
wat jij zegt tony. helemaal met je eens.
de psychische hulp wat je zou krijgen bij cvs/me komt omdat je door cvs/me psychische problemen krijgt. is ook niet gek.
ze moeten de psychische hulp niet zo zetten dat het de oorzaak is van onze klachten. maar als gevolg.

Geplaatst: 22 jan 2009, 12:25
door Daniel
Of je 100% kan herstellen is waarschijnlijk voor iedereen verschillend. Als je alleen al kijkt naar het immuunsysteem, dat is al uniek voor elk individu.
Daarbij komen ook factoren als leeftijd, de mate van ziek zijn en zoals siem al zei de psyche aan te pas.

Geplaatst: 23 jan 2009, 23:57
door Alabama
jep wat daniel zegt. het psychische onderdeel moet een klein onderdeel zijn, alleen om de psychische dingen te herstellen die door cvs/me zijn verstoord. niet meer en niet minder..

Geplaatst: 26 jan 2009, 15:53
door Simone
Ik ben er van overtuigd dat ik voor 100 % kan genezen, maar tot nu toe nog niet door invloed van de medische wetenschap. Maar wie weet wat ze over een paar jaar weten. Wat de psyche betreft. Het is vast hiervoor ook al gezegt. Ons lichaam is één geheel en het één werkt op het ander. Zit je psychisch niet lekker in de vel dan heeft dat invloed op je lichaam, zit je lichamelijk niet lekker in je vel dan heeft dat invloed op je psyche. Maar uiteindelijk zal de oplossing gevonden moeten worden in ons lichaam en niet in onze psyche, alhoewel het wel mee kan werken aan herstel.

Geplaatst: 29 jan 2009, 23:37
door truus73
Simone Ik ben het helemaal met je eens.

Geplaatst: 30 jan 2009, 14:51
door verlorengezondheidman
Artikel van Frank Twist laat m.i. een realistische kijk zien op de ziekte;
d.w.z. geen direct(e) (vervroegd) overlijden (bewijs het maar eens...) als gevolg van ME/CVS maar in ieder geval WEL een indirect (vervroegd) overlijden...

http://www.hetalternatief.org/Interview%20H2.htm