lulu schreef:Daarbij is een brede aanpak van belang, met aandacht voor lichamelijke, psy- chische en sociale factoren. Cognitieve gedragstherapie is effectief gebleken bij de behandeling van aanhoudende klachten na bijvoorbeeld kanker en andere aan- doeningen. Voor de context van lymeziekte is echter nog geen toegespitste cogni- tieve gedragstherapie beschikbaar die op effectiviteit is onderzocht.
Ook dit staat in het "interessante" stuk. Geen stap verder dus.
Er staat toch duidelijk in dat w.b. Lyme er nog geen effectiviteit van cognitieve gedragstherapie is onderzocht.
M.b.t. tot het pdf bestand
http://www.gezondheidsraad.nl/sites/def ... e_loep.pdf kom ik toch wel wat opmerkelijke dingen tegen;
....vroege succesvolle behandeling met antibiotica kan resulteren in een beperkte antistoffenontwikkeling. De verwekker die de antistoffen induceert is immers niet meer in het lichaam aanwezig. Laboratoriumonderzoek op bloed van een snel behandelde lymepatient kan dus resulteren in een negatieve testuitslag, terwijl er wel degelijk sprake was van een infectie. Serologisch onderzoek levert dan niets op.
Hieruit leidt ik dat het dus ook mogelijk kan zijn dat wanneer men een andere infectie heeft gehad dan Lyme die behandeld is met AB van dezelfde type die ingezet kunnen worden bij Lyme ervoor kan zorgen dat een daadwerkelijke Lyme-infectie (met of zonder EM) kan leiden tot een negatieve anti-stoffen test (Elisa).
Dus al zou iemand zich een tekenbeet herinneren en zelfs een EM , maar deze zou plaatsvinden
na een andere, met AB (van hetzelfde type als wat ingezet kan worden bij Lyme) behandelde bacterie infectie, kan nog steeds een anti-stoffen test (Elisa) negatief uitvallen terwijl men dus wel degelijk de Lyme-bacterie heeft opgelopen en ziekte van Lyme opgelopen heeft.
(hoop dat iemand mij nog kan volgen).
Zijn er eenmaal antistoffen aangemaakt, dan verdwijnen die niet zomaar, ook als de lymebacterie met behulp van het immuunsysteem en/of door behandeling met antibiotica alweer verdwenen is. Vaak blijven de antistoffen gedurende langere tijd - soms wel jaren - aantoonbaar.
Als men dus al antistoffen aanmaakt; that's the question. Geen anti-stoffen zal sowieso resulteren in een negatieve Elisa. Te vroeg testen kan dus ook zorgen voor een negatieve Elisa. Aanwezigheid van anti-stoffen zegt nog niks over een actieve infectie.
De LTT testmethode die in Augsburg gedaan wordt, wordt inderdaad afgeraden. Ik wil nog
niet meteen daarmee denken dat een LTT test niet zou deugen. Het zou wat zijn als in NL de LTT erkend zou worden en bij wijze van spreken ook ingevoerd zou gaan worden als testmethode bij Lyme; het is overduidelijk dat het de overheid te veel gaat kosten wanneer dit zou gebeuren.
Iedereen het pad opsturen voor CGT is daarentegen dan blijkbaar weer wel financieel haalbaar, ondanks dat er vele chronisch zieke patiënten bestempeld worden met somatische bla bla omdat er geen meetbare test aan geeft wat ze nou lichamelijk onder de leden hebben. Die kostenpost, verspilde in mijn ogen, kost ook aanzienlijk wat, maar that's life...in NL dan.
Lyme is niet de enige ziekte waarbij restverschijnselen na behandeling kunnen overblijven.
En de relevantie van Lyme op het ziekteproces laat mij blijven nadenken , want misschien zijn het alleen nog maar de restverschijnselen van de Lyme die iemand zo ziek houdt i.p.v. de Lyme zelf.
Naar mijn mening kunnen restverschijnselen ook bestaan uit een nog steeds tekort aan vit.B12 en/of vit.D, schildklierproblemen, bijnierproblemen e.a.
In mijn familie zijn er 2 personen die kanker hebben overwonnen en weer alles kunnen doen. Vast en zeker wellicht niet zo'n goede vergelijkenis, maar als je kanker kunt overwinnen dan moet dat toch ook zeker met Lyme kunnen.
Waarom houden velen dan toch die restverschijnselen? Zelfs degenen die via complementair flink aan de gang zijn gegaan voor het diep in de weefsels zittende vuil van de Borrelia en co-infecties eruit te halen.
Genoeg stof tot nadenken lijkt mij.