Geplaatst: 18 feb 2013, 16:14
dat snap ik, ik weet ook niet waarom dat is. met wat ik heb meegekregen heb ik sterk het gevoel dat het een soort halsstarrigheid is van bepaalde artsen, niet willen bijstellen van hun mening. van een paar artsen die dat hebben heb ik gemerkt dat ze logische argumenten wegwuiven en zelf met hele rare (onjuiste) argumenten komen die iedereen - zelfs zonder medisch diploma - kan weten of nagaan. Te simpel dus, en doet mij denken aan de starheid van vd meer en blijenberg, die ook altijd met hele rare dingen kwamen om maar hun eigen visie te kunnen blijven zien als juist, ondanks het vele bewijs dat dat duidelijk onlogisch maakt.
feiten aanpassen aan hun overtuiging ipv overtuiging aanpassen aan (nieuw duidelijke geworden inzichten en) feiten. De ICC (verbeterde versie vd CCC) bijv. gebaseerd op ervaring van 26 internationaal vooraanstaande artsen/wetenschappers met samen 400 jaar klinische ervaring, 50.000 patienten en zo'n 6000 wetenschappelijke studies en bewijs voor hele duidelijke en niet te weerleggen medische problemen in elk systeem van een ME-patient, wordt door sommige artsen afgedaan als ineens en alweer opnieuw 'bedachte' spelregels, alsof het is omdat men iets te doen wilde hebben. Ik vind dat behoorljk arrogant en nogal dom, als je nagaat waarop die criteria gebaseerd zijn, en niet heel wetenschappelijk om daar zo op te reageren.
waarom dat is, geen idee. misschien ego, misschien koppigheid, blinde vlek, zelf het ei van columbus willen en/of denken te kunnen vinden of iets heel anders.. starheid is iig juist een eigenschap dat funest is voor de wetenschap, maar een 'kwaliteit' die helaas heel wat artsen/wetenschappers niet alleen hèbben, maar ook nogal overheersend aanwezig is.. wetenschap is niet statisch, maar in beweging en iemand moet flexibel zijn om daarin een goede rol te kunnen spelen. om echt iets bij te kunnen dragen. Alle goede bedoelingen ten spijt, want ik ben er wel van overtuigd dat achter elke (meeste iig) wetenschapper op zich oprecht goede bedoelingen zitten.
als alle artsen/wetenschappers star waren, kwamen we nooit ergens en was MS, diabetes etc nog steeds niet erkend als medische ziekte en zijn het de 'open-minded ones' die bijdragen aan de nodige vooruitgang. Juist als wetenschapper moet je buiten de gebaande paden durven en kunnen denken en bijstellen waar je er naast zat (en dit al dan niet toegeven), dat laten en afgaan en toevoegen van nieuwe inzichten en gebruik maken van waar anderen belangrijke ontdekkingen doen en/of al ervaring hebben. Want wetenschap is ook vooral een gezamenlijk proces, geen one-man's-show, het is samenspel/optelsom van allerlei bijdragen en werk van anderen gedurende heel wat jaren die leiden tot een uiteindelijke doorbraak. En vooral zelf nadenken en niet wachten tot iets erkend is, want met de trage gang van zaken in de wetenschap zou dit betekenen dat er dus nooit iets gebeurt. dat is een beetje wat ik zo denk, wat mijn idee is erover
feiten aanpassen aan hun overtuiging ipv overtuiging aanpassen aan (nieuw duidelijke geworden inzichten en) feiten. De ICC (verbeterde versie vd CCC) bijv. gebaseerd op ervaring van 26 internationaal vooraanstaande artsen/wetenschappers met samen 400 jaar klinische ervaring, 50.000 patienten en zo'n 6000 wetenschappelijke studies en bewijs voor hele duidelijke en niet te weerleggen medische problemen in elk systeem van een ME-patient, wordt door sommige artsen afgedaan als ineens en alweer opnieuw 'bedachte' spelregels, alsof het is omdat men iets te doen wilde hebben. Ik vind dat behoorljk arrogant en nogal dom, als je nagaat waarop die criteria gebaseerd zijn, en niet heel wetenschappelijk om daar zo op te reageren.
waarom dat is, geen idee. misschien ego, misschien koppigheid, blinde vlek, zelf het ei van columbus willen en/of denken te kunnen vinden of iets heel anders.. starheid is iig juist een eigenschap dat funest is voor de wetenschap, maar een 'kwaliteit' die helaas heel wat artsen/wetenschappers niet alleen hèbben, maar ook nogal overheersend aanwezig is.. wetenschap is niet statisch, maar in beweging en iemand moet flexibel zijn om daarin een goede rol te kunnen spelen. om echt iets bij te kunnen dragen. Alle goede bedoelingen ten spijt, want ik ben er wel van overtuigd dat achter elke (meeste iig) wetenschapper op zich oprecht goede bedoelingen zitten.
als alle artsen/wetenschappers star waren, kwamen we nooit ergens en was MS, diabetes etc nog steeds niet erkend als medische ziekte en zijn het de 'open-minded ones' die bijdragen aan de nodige vooruitgang. Juist als wetenschapper moet je buiten de gebaande paden durven en kunnen denken en bijstellen waar je er naast zat (en dit al dan niet toegeven), dat laten en afgaan en toevoegen van nieuwe inzichten en gebruik maken van waar anderen belangrijke ontdekkingen doen en/of al ervaring hebben. Want wetenschap is ook vooral een gezamenlijk proces, geen one-man's-show, het is samenspel/optelsom van allerlei bijdragen en werk van anderen gedurende heel wat jaren die leiden tot een uiteindelijke doorbraak. En vooral zelf nadenken en niet wachten tot iets erkend is, want met de trage gang van zaken in de wetenschap zou dit betekenen dat er dus nooit iets gebeurt. dat is een beetje wat ik zo denk, wat mijn idee is erover