ME-Gids.Net

Haha grasallergie!
Jeuk en rode plekjes.

Grigor?

Waarom het voor mij zo zwaar is , is de extreme derealisatie of onwerkelijk gevoel. Als ik ergens ga zitten of in het gras ga liggen heb ik helemaal geen idee meer waar ik ben en die stress vreet ook energie.
Ik zie wel MEers bijvoorbeeld naar zoiets als de ME dag gaan . In een bed of zo maar ik zou dat helemaal niet kunnen. Ten eerste fysiek te vermoeiend en ik zou de prikkels ook helemaal niet aan kunnen. De derealisatie en dan door de uitputting de angst/stress die er bij komt.

Ik bedoelde eigenlijk of jíj een grasallergie hebt:-)

Ja, ik snap je.

Nee geen grasallergie.

Ook dat nog

Lulu zelf dus (wel).

Nee, dan is het bij jou erg binnen grenzen blijven, als je tussendoor niet kunt rusten.

Ja die derealisatie, is naar.
Ik deed in het begin korte en bekende trajecten, maar was er wat minder heftig aan toe.
Dan kon ik ook wat wennen aan de lichtheid in mijn hoofd, de duizelingen, de wobbeligheid onder mijn voeten etc.. Maar idd binnen je grenzen blijven.

Ik weet dat jullie de amitriptyline namen voor het slapen en dat het ook hielp tegen de derealisatie toch?

Toen ik het nam was ik er slechter aan toe. Misschien zou ik het nu wel aankunnen om het wat op te bouwen. Sliep er echter niet echt goed op .

Hoeveel nam je?

Ik heb 't niet, maar lage dosis mirtazapine, ook een mogelijkheid. Ik weet eigenlijk niet wat het doet op derealisatie.

Ik heb ook lang derealisatie gehad maar het is vanzelf voorbijgegaan toen mijn conditie verbeterde. Het was niet iets dat mijn leven beheerste eigenlijk.

Ik zag de omgeving als een tekenfilm bijvoorbeeld na 10 min in een auto te zitten. Tot op heden denk ik dat het te maken heeft gehad met de lever en detox-problemen.

Het komt iig sowieso veel voor bij ziekten.

Hoi grig, ben de laatste weken erg overgevoelig geworden door die amitriptilyne (hartkloppingen, zoemen bij hart en in ledematen, veel last van hoofdhuid) dus ben moeten stoppen. Heeft mij wel een tijdje goed geholpen. Ook elders op het forum iemand die overgevoelig werd.

Mss wat de lady's hierboven ook aangeven, het gevoel van derealisatie hoort bij (erg) ziek zijn. Soms ook bij hevige uitputting dit gevoel. Probeer nog eens een kort ommetje, als het lukt, alleen om wat te wennen (als niet haalbaar dan niet). (Ai, text wat gewijzigd want ik klonk wel erg getterig, of get-achtig, sorry).

Vandaan in een vette crash.

Ja het is inderdaad enkel een symptoom maar het beheerst op het moment wel mijn dagelijkse leven . Dus iets minder mag zeker

Ja ommetjes lukken nu wel. Ben ik al heel blij mee. Maar ja ik ben afhankelijk van vrienden vanwege inkopen. En de A&H zit daar op die hoek waar ik naar toe was gelopen. Zou denken dat moet kunnen. 350 meter. Maar niet dus.

Lieve Lululululululululu,

Heb jij toevallig ook last van onwerkelijkheidsgevoel, ik wel namelijk?

Dit was al een tijd stukken beter. Nu ik weer gecrashed ben, komen warrige gedachten voor inslapen, afgesloten zijn/voelen helaas weer terug. Met een beetje onwerkelijkheidsgevoel.