Pagina 2 van 2
Geplaatst: 09 jul 2009, 04:50
door Vanessa
Als je jaren in zo'n moeilijke omstandigheden moet leven is het logisch dat je het moeilijk krijgt.
Veel sterkte
Geplaatst: 09 jul 2009, 08:56
door JannekeB
Ik zie als een berg op tegen de revalidatie..... vooral dat heen en weer reizen er bij
Ben ik daar al wel aan toe? (kijkend naar hoe ik me de dagen er na voel als ik iets inspannends heb gedaan. Nu kan ik een gedeeltelijk bed-dagje doen, straks niet meer).
Aan de andere kant zie ik het ook als een stap vooruit, ik kan naast de medicijnen iets proberen te doen aan hoe ik me nu voel
Geplaatst: 09 jul 2009, 13:56
door Alie
kijk niet naar de dag van morgen maar naar vandaag
alles wat je nu kan is mooi meegenomen
die depressie gooi ik van mij af
dat hoort niet met bij mij
ik probeer blij te zijn met alle dingetjes wat ik nog kan
en probeer te ontspannen
te veel rust is niet goed ,je raak je moeheid niet kwijt
ik plan nooit meer iets van te voren
ook al is het een rot en gemene ziekte
er zijn nog veel ergere dingen
Geplaatst: 09 jul 2009, 14:11
door Gabutje
Depressie lijkt me zeker een voorkomende probleem bij me/cvs, want hoe hard moeten we soms wel niet vechten tegen de maatschappij/instanties e.d.? Als je maar genoeg weerstand in je leven ervaart en daarbij je ziekte, is + en + toch?
Ikzelf was altijd een opgewekt kind, zelfs tijdens het begin van het ontwikkelen van mijn ziekte zag ik altijd alles optimistisch. Dat viel zelfs mijn leeftijdsgenoten op, middelbare school, mbo, hbo. Maar sinds ik gestopt ben met mijn studie, en thuis zit, in strijd was met mijn vorige huisarts, mijn uwv ervaringen e.d.. Dat ik nog inwonend ben en niet mijn ontwikkeling kan maken die een gezond persoon ervaart. Het doet wat met je mentaal, hoe kan het ook anders? Ik heb nu veel gauwer paniek aanvallen, gevoeliger voor stress en vechten voor mijn rechten valt me steeds zwaarder. Sinds twee jaar terug, heb ik te maken met depressie (terwijl ik de ziekte al vanaf mijn 12e op 13e levensjaar heb en ik ben nu 27 jaar). Depressie is in mijn optiek iets wat met de jaren erbij komt, in mijn geval wel tenminste. Er staat me bij dat op deze forum al eens eerder een artikel is geweest over me/cvs en zelfdodingen? of heb ik daar elders gelezen? Wel heb ik in de winter er meer last van dan in de zomer, zit er over na te denken om zo'n speciaal lamp aan te schaffen. Want zomer's ben ik veel actiever en doordat ik me down voel onderneem ik veel minder terwijl er momenten zijn dat ik wel degelijk in staat ben om wat te doen. Daarnaast wanneer ik een depressie ondervind en daar wat aan doe, merk ik dat ik ook weer wat energie ervoor terug krijg (het is geen genezing, maar alle + jes zijn welkom toch?).
Ik heb morgen een gesprek met de arbo-arts, dat zorgt ook weer wat voor stress. Ik ga zo aan mijn voorbereiding werken, maar ik weet dat ik het hele weekend waarschijnelijk van de kaart ben. Ik hoop te bereiken dat zij mee willen werken aan reïntegratie, zoals Mee dat zelf heeft opgesteld. We zullen zien!
Geplaatst: 19 jul 2009, 10:58
door Sunny
Depressieve gevoelens hebben kan 1 van de symptomen van ME zijn, maar niet iedereen heeft last van alle symptomen.
Ik heb geen depressie, maar wel regelmatig last van depresieve gevoelens.
Ik vind dit een van de moeilijkste symptomen om mee om te gaan, omdat ik dan heel veel moeite moet doen om positieve dingen te blijven zien. En ook dat kost dan weer energie.
Ik kan me dan echt moedeloos en eenzaam voelen.
Alles voelt dan 'zwaar' en ik zie op tegen de toekomst.
Geplaatst: 19 jul 2009, 14:45
door Fritel
weet je, als je aan iemand die een depressie heeft vraagt wat hij graag straks of morgen zou willen doen, weet hij het gewoon niet.
Als je het mij vraagt weet ik wel beter; maar spijtig genoeg kan ik het vaak niet. Daar zit het verschil.
Geplaatst: 19 jul 2009, 16:40
door JannekeB
Ik heb een uitputtingsdepressie weet ik inmiddels... maar al is cvs niet psychisch, zoals de ha zei: het gaat ook tussen je oren zitten op een gegeven moment. Je wil inderdaad zoveel maar het kan niet. Dus ook met een depressie heb je daar last van hoor.
Geplaatst: 19 jul 2009, 16:44
door Gast
Fritel schreef:weet je, als je aan iemand die een depressie heeft vraagt wat hij graag straks of morgen zou willen doen, weet hij het gewoon niet.
Als je het mij vraagt weet ik wel beter; maar spijtig genoeg kan ik het vaak niet. Daar zit het verschil.
Hey dat is een goede. Ik weet genoeg dingen die ik zou willen doen, maar meestal komt er niet zoveel van.
Geplaatst: 20 jul 2009, 07:36
door JannekeB
En ik zeg: het is wel een goede, maar ook ik als depressieveling en cvs patient loop er tegen aan.
Geplaatst: 20 jul 2009, 09:17
door Alie
inderdaad een goeie
maar ik denk dat een depressieveling
ook wel zou weten wat hij wilde doen
want de meeste ME cvs patienten worden depressief
door hun ziekte
Geplaatst: 20 jul 2009, 10:21
door Fritel
dat is het juist, we worden depressief door de ziekte en de onmacht die ze meebrengt. En vaak zijn we het zodanig beu dat we vlug in een put geraken maar als het dan wat beter gaat hebben we weer moed om er tegen te vechten, allez, ik toch. Het is echt een "ups en downs ritueel "geworden, spijtig vind ik vaak dat die downs veel te lang duren tegenover die ups hé!
Samen zijn we sterk.
Geplaatst: 20 jul 2009, 10:51
door Sunny
Fritel schreef: Het is echt een "ups en downs ritueel "geworden, spijtig vind ik vaak dat die downs veel te lang duren tegenover die ups hé!
Bij mij meestal wel ja.
En als ik dan in een 'up' zit, wil ik zoveel 'inhalen', dat ik weer over mijn grenzen ga, nog meer oververmoeid word en weer in het downgevoel terecht kom.
Zo blijft het een cirkeltje...
Geplaatst: 20 jul 2009, 12:55
door Fritel
Sunny schreef:Fritel schreef: Het is echt een "ups en downs ritueel "geworden, spijtig vind ik vaak dat die downs veel te lang duren tegenover die ups hé!
En als ik dan in een 'up' zit, wil ik zoveel 'inhalen', dat ik weer over mijn grenzen ga, nog meer oververmoeid word en weer in het downgevoel terecht kom.
Zo blijft het een cirkeltje...
Volledig akkoord, ik zit er ook mee. Ik heb veel moeite om mijn grenzen te kunnen leggen en zodra ik me wat beter voel wil ik alles bijna tegelijkertijd doen, wat mis is, ik weet het. Dan ben ik voor de rest van de week "op straf". Tja, vroeger kon ik het zonder probleem en nu niet meer .......
Geplaatst: 22 sep 2009, 08:49
door JannekeB
Nu, na een paar maanden ad, lijkt de depressie plaats te maken voor een hogedrukgebiedje met mooi weer.
Ben ik minder moe na iets gedaan te hebben? Nee, want cvs zit niet tussen mijn oren. Kan ik de dingen beter aan? Ja, dat zeker. Niet alles is meer een himalaya om tegen op te klimmen.
Iemand zei tegen mij: je hebt niet alleen een depressie, je BENT ook de depressie.