ME-Gids.Net

* wakker worden en niet weten wie je bent en waar
* wakker worden en echt niet meer weten welke dag het is
* denken: "dat moet ik niet vergeten", onderweg naar het briefje het dus wél vergeten...
* een voorwerp zien, weten hoe het verrekte ding heet maar er niet op kunnen komen
* iemand tegen komen en niet meer de naam weten klinkt ook heel bekend. Ik herkende mijn re-integratie coach niet eens
* op een rotonde de verkeerde afslag nemen, keert en weer bij de rotonde denkt: ja van welke kant kwam ik nou net????

LOL JannekeB, ik lees mezelf net!!

Deze rubriek is een giller, gewoon een lijst van maken en meenemen naar je controle-arts.

Tegen de dag dat het zover is, ben ik anders weer vergeten wat voor mij nu al volkomen normaal gedrag is geworden maar eigenlijk best terug mag verdwijnen!

In een ondergrondse parking staan en denken, help hoe geraak ik hier terug uit.

Sorry, maar het is inderdaad net een komedie Maar wel een hele herkenbare!

- Ik ben van 1997 tot 1999 ervan overtuigd geweest dat het 1997 was.

- Als ik mijn mobiel weer kwijt ben, kijk ik als eerste in de koelkast (dan heb ik dorst en stop mn mobiel terug in plaats van de frisdrank)

- Ik schenk regelmatig mijn drinken in een vlabak in plaats van een glas

- Ik herken nooit iemand, best beschamend

- Niet weten waar je rijdt, waar je vandaan kwam of waar je naartoe ging.

- Ik probeer soms mijn sokken over mijn schoenen aan te trekken

- Ik vergeet de hele tijd wat ik nog wil opschrijven hier en dan denk ik "o ja" en dan vergeet ik het meteen weer

- Ik grijp altijd naast dingen (met name glazen en borden)

- Ik neem de telefoon soms per ongeluk op met "hello my dear" of "Here, zegen deze goede spijze amen".

- Welke dag het is? Ik zou het echt niet weten, al zei je het me vijf minuten geleden.

- Als iemand me dingen vraagt als "noem iets met een G", dan weet ik ineens niets meer met een G.

Eressea schreef:Ik neem de telefoon soms per ongeluk op met "hello my dear" of "Here, zegen deze goede spijze amen".

dit zal wel het toppunt zijn van cvs

Nou inderdaad!!

# "s middags gaan slapen, wakker worden en denken dat het ochtend is....
# Het een denken en het ander schrijven (als bijvoorbeeld net iemand iets zegt schrijf ik dat op in plaats van wat ik wilde opschrijven)

Janneke dat wakker worden 's middags en dan niet weten of het ochtend of laat in de middag is heb ik ook.
Laatst zat ik op de rand van mijn mij aan te kleden.
Eerst de steunkousen, dan de sokken, daarna de schoenen.
Toen ik mijn lange broek aan wilde doen ging dat niet.
Gek hè, als je je schoenen al aan hebt.

-Verleden WE nog, ik kleed me aan en trek dus mijn broek over mijn pyjamabroek aan en dan zit ik na te denken dat er 'iets' niet klopt, maar wat? Frustrerend

-Ik moet kleefpleisters hebben en open de koelkast ipv de kast ernaast, eerst denk ik dat het gewoon een vergissing is van kast. Gewoon verkeerd handvat vastgegrepen. Ik wil de rest van de kleefpleisters opruimen, open ik toch terug de koelkast!

-Ik kijk hier in 'Praatcafé' het topic over 'huisdieren' want ben 'zot' van dieren. Overtuigd dat ik recent foto's had gezet. Wel neen, had ze dus nog niet geplaatst, nu wel en daar ben ik 100% zeker van.

-Ik merk dat ik dus deze week soms 3x snel achter elkaar hetzelfde heb gevraagd, nogal lastig.

Het gaat precies van kwaad naar erger. Het zijn dingen dat ik vroeger gewoon aan verstrooidheid zou gekoppeld hebben, terwijl ik niet zo'n verstrooide persoon ben (was). Het is gewoon erger dan verstrooidheid.
Of ik ben er mij gewoon bewuster van en begin op alles ook te letten. (focussen)

Haha de verkeerde kasten opentrekken. Die is ook zo bekend. En dan vooral die koelkast!

Verkeerde kast???

Wat denk je van naar de wc willen en dan de werkkast in stappen .

marlène schreef:Haha de verkeerde kasten opentrekken. Die is ook zo bekend. En dan vooral die koelkast!

De koelkast is een kast die ik voor vele dingen zou opentrekken, precies of die staat op mij te roepen 'DOE MIJ OPEN!'
Wat ik al niet in de koelkast heb willen opbergen

@truus73: Ook niet slecht! Zolang het enkel blijft bij de werkkast instappen en niks anders, als je naar de WC moet

Lenthe, gelukkig bleef het daarbij want de stofzuiger staat daar.

Welke psychologische uitleg zouden ze daar weer niet voor verzinnen?

Verkeerde kasten / deuren openen lol

hahaha dit is een supertopic!!
Ik herken mezelf hier volledig in...
* niet op namen komen...
* waar heb ik mijn portefeuille toch weer gelegd?...
* hallo politie? ja zou U me effe kunnen helpen...mijn auto staat hier ergens in de stad en ik weet niet meer waar...
* zeg schat waar ken ik die vent van?...Oh dat is onze buurman lieverd!

vreemde is dat ik van zulke zaken al langer last heb, ik bedoel van voor ik echt ziek werd...

groetjes,

Jeroen

Ooooohh zoooo herkenbaar allemaal!
Hier wat voorbeelden van mij:

-Zoeken naar mijn bril terwijl ik hem al op heb
- Afspraak bij tandarts afzeggen en dan de verkeerde tandartspraktijk mailen
- Pincode vergeten als je wilt afrekenen
- Of, daarvoor nog, in een winkel staan en niet meer weten wat je daar wilde kopen
- 's Middags na een half uur slapen ineens denken dat het nacht is
- Kastje opendoen en dan vergeten waarom
- Zelfstudie Frans doen en telkens opnieuw kunnen beginnen met de eerste hoofdstukken..ziet er telkens weer als nieuw uit! Wel lekker goedkoop!
- Op een uitvaart gecondoleerd worden door iemand die je héél bekend voorkomt, maar waarvan je volstrekt niet meer weet hoe je haar kent (pas veel later realiseerde ik me dat het ging om de moeder van de vriend van mijn zus, iemand die ik al diverse keren had ontmoet de laatste jaren!! )
- Geen enkel inzicht meer hebben in verkeerssituaties. Ik raak op mijn scooter vaak in paniek bij een kruispunt, omdat ik bij wijze van spreken niet meer snap wat ik er kwam doen, zodra ik er op meer dan één weggebruiker moet letten..
-Tenslotte: ik loop heel vaak tegen deurposten en tafels die al jarenlang op dezelfde plek staan!

Ik had vroeger alles onder controle en dat was ook wel nodig in mijn werk als ziekenverzorgende daarom vind ik het ook zo moeilijk dat het allemaal een stuk slechter gaat en ik de simpelste dingen vergeet en heel vaak niet op woorden kan komen

Ik vind het heel frustrerend allemaal en voel me er verdrietig van.........