Eergisteren voor het eerst in m'n leven een ritje met de ambulance gemaakt
. Ik snap nog altijd niet wat er gebeurd is, misschien hebben jullie een idee?Even voor de duidelijkheid: ik heb paasvakantie en logeer bij mijn beste vriendin. Voor mij een ontspannende rustvakantie. Jammer genoeg heb ik al de hele paasvakantie een griepje ofzo. Keelontsteking, verkouden, hoesten, maagpijn, weinig eetlust. Ik zit ook in een periode van terugval van de ME en fibro. Voel me erg zwak de laatste weken, slapjes, trillerig. Heb vaak trekjes in mijn spieren. Evenwichtsproblemen. En nu die griep heeft me zo verzwakt.
Maar dinsdag leek ik me beter te voelen, dus in de namiddag heb ik de tuintafel afgewassen en me op het terras gezet met wat schoolwerk. Had wel last van mijn maag, dus niet veel honger. Dan was het tijd om te eten, ik ruim mijn spullen op. Ik merk dat ik veel te veel gedaan heb en voel me niet goed. Heb iets gegeten. Dan gingen we tv kijken. Ik was moe en dacht: ik ga even slapen. En dan begon het. Mijn ogen waren dicht en gingen op en neer, alsof je droomt. Mijn spieren kregen trekjes. Dat werd steeds erger. Ondertussen was vriendin konijnenhok aan het proper maken. Zij dacht dat ik hevig lag te dromen. Ik kon alles horen wat ze deed, maar kon ondertussen niet meer reageren. Ik kon niet meer bewegen, enkel nog slikken. Mijn lichaam was helemaal verkrampt. Ik besloot toen dat mijn ogen open moesten! Maar dat lukte niet meer... Mijn hart klopte erg hart, ik kon enkel oppervlakkig ademen. Toen kon ik haar roepen, kon terug praten.
Ik zei dat er een probleem was, dat mijn ogen niet meer open gingen.
Ze legde me op mijn rug. Riep haar moeder erbij, die ernaast op het werk was. Dokter gebeld, ze wilden me brengen. Maar ik kon echt niks meer, waren nog mensen bijgekomen en toen hebben ze ambulance gebeld.
Ik kon stilaan terug een hand bewegen. Mijn hartslag bleek heel hoog, pieken tot 235 volgens mijn vriendin. Mijn zuurstof gehalte was te laag.
Pas in de ambulance konden mijn ogen weer open, met hulp van de ambulancier. Mijn gezicht stopte met trekken. Kon al wat meer bewegen.
In het ziekenhuis vonden ze dat ik over mijn toeren was
Ja hoor, op vakantie, echt fijne dagen gehad, lekker buiten gezeten, ging even slapen. En dan krijg ik plots iets van de stress? Maar niemand gelooft me, omdat ik een heel zwaar jaar achter de rug heb op emotioneel vlak.Heb in totaal bijna 3u liggen schudden. Stilaan terug alles kunnen bewegen. En dan naar huis gestuurd met een kalmeringspil en ook het nr. van een neuroloog.
Maar iets in mijn hersenen zou niet kunnen omdat het aan beide kanten was, en dat zou al erg toevallig moeten zijn dat er dan ook aan beide kanten in mijn hersenen iets moest zijn.
Ze spraken ook over hyperventilatie. Maar was raar omdat mijn saturatie te laag was.
Dus, wat kan het zijn?
- Emoties die er toch uit moeten, nu ik eindelijk onstpannen was na een jaar me sterk houden? (sta ik zelf echt niet helemaal achter) Hyperventilatie, verlamming, ... door stress en emotie?
- Hyperventilatie door lichamelijke oorzaak... door mijn verkoudheid eventueel? Heb vriendin aangestoken ermee
zij is wel nr de dokter gegaan en haar luchtwegen waren echt opgezwollen. Die van mij dus wss ook.- Volledige lichamelijke uitputting. Ik heb een slechte periode. Ik moet de laatste tijd zoveel moeite doen om me recht te houden. Nu met het griepje was ik nog zoveel meer verzwakt.
- Iets anders? Die trekken/trillingen in mijn spieren heb ik al een tijdje. Hartkloppingen ook als ik iets doe. Maar ook soms als ik gewoon rust. Als ik 's middags opsta, raak ik bijna niet uit bed, zou zo door mijn benen kunnen zakken. Ben heel trillerig. En mijn evenwicht is sinds een tijdje gestoord.
Wat denken jullie? Ik moet weten wat er gebeurde! Kan dit zomaar van de ME?
Het rare is dat ik de laatste tijd vaak droomde dat ik mijn ogen niet meer open kreeg, vlak voor ik wakker werd.
Ik ben nog steeds heel stijf en slap tegelijk, lichaam is uitgeput, alles kost zoveel moeite. En mijn hart blijft zo hard kloppen. Als ik wakker word begint het een minuutje later, de hartkloppingen. Toch raar, tijdens je slaap adem je toch goed normaal? Mijn spieren trillen nog altijd soms.
Ik begrijp er niks van
Morgen naar de neuroloog. Maar je zal zien dat die niks vind en dus ben ik een hysterisch geval
.
.
