Emotioneel?!

[Draakje]

Ben zeker emotioneler was net als goa keihard, maar huilen kan ik bijna niet meer sinds een jaartje
Daarvoor huilde ik wel vaker maar ook niet makklijk, krijg wel brokken in mijn keel en het huilen komt soms wel na een woedeaanval maar ook niet altijd.
Lijkt me heerlijk om weer eens te huilen

[Musicchris]

Ik vind het heel moeilijk te zeggen of mijn emoties sterker zijn geworden, omdat ik op mn dertiende al ziek werd en toen nog aan het begin van de puberteit stond. Wel ben ik altijd redelijk emotioneel geweest, terwijl ik juist uit een heel rationele familie kom (wat lekker veel onbegrip opleverde) en erg vatbaar voor depressie (ook familiekwaal). Daar kan ik tegenwoordig wel goed mee leven, en de depressie blijft ook ver weg, behalve als ik weer eens tegen mijn grenzen aanloop. Dan kan ik wel huilen van machteloosheid. En als ik al moe ben en er zit maar een klein dingetje tegen, dan kan ik helemaal instorten. Voel ik me echter lichamelijk redelijk goed, dan ben ik ook echt het zonnetje in huis. BIj mij hangt het dus heel sterk samen met moeheid....Het is ook af en toe om gek en verdrietig van te worden. En toch.. keep on smiling!

[Sunny]

Ik voel me ook regelmatig emotioneel. Soms kan ik dan zo heftig huilen dat ik moeite heb om normaal te ademen. Het lijkt dan wel of de tranen uit mijn tenen komen. Dit kan soms uren duren. Geestelijk voel ik me dan soms wel wat beter, alsof ik weer wat opgeruimd heb en er weer wat ruimte en rust in mijn hoofd is, maar lichamelijk is het erg vermoeiend. Dit voel ik dan de dag of zelfs dagen erna ook nog. Huilen kost me veel energie.

[Alie]

ja ik ken dat sunny
ik heb dit ook vooral de laatste tijd
het hoort erbij maar het lucht niet echt op
je word er inderdaad doodmoe van
sterkte ermee
liefs alie

[Sunny]

ja ik ken dat sunny
ik heb dit ook vooral de laatste tijd
het hoort erbij maar het lucht niet echt op
je word er inderdaad doodmoe van
sterkte ermee
liefs alie

Dank je wel Alie!

[annac]

Ik weet dat ook mijn zoon met huilen alleen energieverlies heeft, welke niet opweegt tegen de opluchting die een normaal mens ermee ervaart.

[Nienke]

Dat heb ik ook annac, het kost zoveel energie als ik een huilbui heb! Wel is het zo dat als ik heb gehuild, me wel rustiger en wat meer ontspannen voel dat het eruit is. Omdat ik door het vermoeider worden van zo'n huilbui, en dan in bed lig dat ik wel heerlijk in slaap kan soezen, binnen 'n half uur ben ik dan weg! De opluchting bij mij komt bij mij vaak als ik hiervan ben uit geslapen, en uitgerust ben, zover ik dat dan kan voelen

[sowfia]

Grappig dat ik op dit oud topic terecht kom.
Ik maakte mij van de week namelijk nog de bedenking dat ik tegenwoordig toch snel ontroerd of geraakt kan worden, ik voel soms de tranen al in mijn ogen bij het lezen van de krant... Vroeger weende ik nooit, daarom vroeg ik me af of dit ook door de ziekte zou kunnen komen. Blijkbaar wel dus!

[Peet]

Hier ook sneller en vaker een huilbui!
Soms omdat ik zoooo moe ben dat ik me geen raad weet, soms uit frustratie...

Maar wat ik ook gemerkt heb is dat ik veel "aanhankelijker" ten opzichte van mijn man geworden ben!!!
Ik vind het vreselijk als hij niet thuis is (werken moet toch ook gebeuren) en ben zoooo blij als hij er dan weer is! Het liefst hang ik de hele tijd tegen hem aan!
Voorheen waren wij nooit zo klef, maar nu? Mijn zus noemt ons al "Pritt en Pattex" ...

[Amaike]

Ik ben idd ook een stuk emotioneler. Toppunt merkte ik toen ik de hele avond moest huilen omdat er iemand dood was gegaan in een comedyserie... een comedyserie notabene. M'n vriend keek me eerst raar aan en moest daarna lachen. Ik wilde zelf ook lachen, maar als ik dat deed begon ik nog harder te huilen, heel raar.

Merk ook dat aanhankelijke ja. En dat is heel lastig als je een vriend hebt die zich, naast zijn gewone baan, ook nog in allerlei besturen van van alles en nog wat zit, en dus regelmatig 's avonds ook op pad is.

[Alie]

ook ik ben nog gauw emotioneel
maar huilen is er niet meer bij
het lukt niet meer
ik werd er doodmoe van als ik huilde
ik knapte er niet van op
het putte mij uit

[verlorengezondheidman]

Emotioneel gezien ben ik een stuk labieler geworden als voor de ziekte, ABSOLUUT!
Onverwachts zonder echte aanleiding word ik weleens emotioneel, als ik heel erg moe ben (wanneer ben ik dat niet...??!!) ben ik er bevattelijker voor.

[orchidee]

Dooddnormaal dat "emotioneler" worden.
DML merkt het bij het grootste ddel van zijn patienten!

Zie artikel hier: meeting te nieuwrode en ook www.hetalternatief.org

Grrroetjes,
Dirk

[Gijs]

Ik heb er ook last van ...
Woede en verdriet, verdriet en woede.
Machteloosheid tegen onbegrip en erger nog "schijnbegrip".

[verlorengezondheidman]

Het feit dat deze ziekte niet wordt geaccepteerd cq erkend maakt het probleem en de complexiteit rondom deze ziekte alleen maar groter en erger, als je door ziekte dan ook nog eens emotioneler bent geworden krijg je m.i. een sneeuwbaleffect op emotioneel vlak