Misschien minder prettigere woorden hier en daar maar ergens moet er wat duidelijkheid komen, vooral in mijn denken. Veel verder kom je niet als je niet gewoon de put open gooit denk ik.
Duidelijkheid dan maar ... ergens... hoop ik...
Hier en daar wat gepost op het forum valt me op dat er niet heel veel beweging is... of ik kijk verkeerd maar ik kan me niet lang concentreren op de andere topics, verlies dan al snel het overzicht, scrollen, plaatjes en flikkeringen leiden af denk ik.
Wel een paar stukken gelezen, gegoogled en goed voorbereid naar de reumatoloog. Alles liep daar vreselijk uit, pas rond half 4 aan de beurt en mijn energie was veel te laag,
Ik heb 3jaar geleden een coma gehad door een derde, daarna psychische behandeling gehad, dan val je in een vakje. anderhalf jaar geleden toen het allemaal net begon ben ik bij een internist geweest.Maar toen die begon met verhaln over psyche en ritme liet ik me snel onder sneeuwen.
Dit ker niet ik wilde het woord psyche niet eens horen, de man was gehaasd maar routinematig, niet overdreven aardig niet nors. Feitelijk kwam er weinig tot niets uit. haald een paar opmerkingen van mezelfkwam ik later erachter dat die niet helemaal kloppen, maar moeilijk om alles goed te herinneren. Maar voorop stond dat ik nu psychisch al lang en breed lekker in mijn vel zi, ik niet meer rook, heb gesport (gaa nu niet meer) e gezond eet, weinig E-nummers tot me neem. en niet of nauwelijks vlees eet, geen overgewicht heb.
Volgende maand
Vreemd was te merken dat bij onderzoek ik gemakkelijk mijn hande rplat op de grond kan krijgen bij het voorover buigen. Maar op het bd zitten met mijn benen vooruit en rug recht deed echt zeer! Ook de gewrichten zelf vallen mee in pijn, maar de tussen liggende gebieden, boven arm, tussen elleboog en pols enz, is zeer pijnlijk.
Feitelijk brengt het je nog niks natuurlijk, bloed en urine onderzoek, volgnde maand een neiwe aspraak.
Daarna in de bieb een paar boeken gelezen, en sorry maar nu komt het, ik las hier op de site een stukje over dat een groepje de uitslagen tot in de detail konden na en uit pluizen, in het boek meer dan moe wat ik las, vond ik persoonlijk vooral een klaagsong, sorry klinkt hard, maar als we dan duidelijkheid voor elkaar willen scheppen waarom dan niet hoe het gegaan is met de eerste stappen?? Positieve verhalen voor elkaar, of in elk geval op weg helpen. Dit was regelrecht althans zo komt het bij mij over negatief om te lezen. En ik schrok van de hoeveelheid middelen die mensen tot zich nemen. Tuurlijk overtuigd dat er iets oet om me weer beter te voelen ben ik ook, maar dlngegif gaan mengen met onduidelijke pillen. ?>!?!?! Net als het topic hier vond ik het eerlijk gezegd dan ook wel 'vaag'.
Ik belde ter informatie een oud arts van mijn werk en die riep bij de term al ver uit de buurt blijven van me/cvs diagnose, dat is namelijk een eind station waar je of niet serieus genomen word of niet meer uit komt.
Zijn theorie waar we het al over gehad hadden eerder, was dat er na mijn coma iets bipchemisch veranderd is in mijn hoofd, maar dat dit niet te ondrzoeken is. (nee die oplossing is NIET VAAG!! denk ik dan!)
Met man lief besloten nog maar even te wachten met het inwerpen van de rest van de documenten, wel dagboek en bijlage ingeleverd, brace laten zien (heft welgeholpen!) over me kunnen we nog langzaam beginnen als we de volgende keer weinig terug krijgen aan nieuwe ontwikkelingen, daarnaast wil ik nog naar de neuroloog.
Op het moment ben ik een beetje bang dat ik weer een infectie heb,blaas onsteking en iets met een schimmel... durf bijna niet naar de arts, nieuwe antibiotica de 10de keer in 16 maand, en daarna 2 weken totaal geen energie en nieuwe aanvallen. Zie er tegen op.... net als de komst van menstruatie die (bij jullie ook>???!!) een nieuwe aanval uitlokt...
NHoofd is inmiddels een beetje leeg, hoop gespui en niets lelijk bedoelt, maar af en toe is het een beetje lastig wie nu wel of niet te volgen...
doodmoe en klaar wakker
