is dit nu een depressie in wording of??????

[hanne]

hoi,

voel me al een tijdje erg vreemd, al zeker een maand hoofdpijn van zwaar hoofd tot migraine en alles daartussen.
maar ik voel me ook heel onwerkelijk alsof ik in een luchtbel zit en kan de hele dag janken. Voel me niet zwaar ongelukkig maar ook niet gelukkig. ben exstreem prikkelbaar wil gewoon met rustgelaten worden
heb ook een erge terugval op het moment.
Ik heb niet het gevoel dat ik depressief ben maar is dit nu een voorbode dat dit eraan zit te komen of is dit weer iets anders?
Ik heb ook al ergens gelezen dat onwerkelijkheids gevoel bij cvs kan horen tja

groetjes

[vlindertie]

Hallo Hanne,

Ik ben zelf een paar keer depressief geweest maar bij mij kwam er geen hoofdpijn aan te pas. Wel een voortdurend, niet ophoudend gevoel van zwaar ongelukkig zijn. Als ik jou dan zo lees denk ik niet dat er een depressie aankomt, maar dat je een terugval hebt en je er weer wat nieuwe symptomen bij hebt gekregen. Helaas. Dat luchtbel gevoel hoort idd wel bij CVS. Je hersens gaan op stand by omdat het allemaal teveel is. Mocht je je er zorgen over blijven maken, gewoon blijven posten en eventueel even naar je huisarts toe.

Succes en veel liefs,

Vlindertie

[marlène]

Klinkt eerder als terugval en neurologisch systeem dat het zwaar te verduren heeft.
Mijd prikkels zoals tv, radio, bewegende beelden, geuren, ... en draag steunkousen gedurende enkele weken (tot maanden). Het is toch winter, niemand ziet het.

Steun je lichaam zodat het niet te veel energie hoeft te besteden aan het herstellen van deze 'lek'.

[Jazzie]

Heb je nog zin in bepaalde dingen, haal je nog plezier uit bepaalde dingen?

Want dat is een belangrijk verschil tussen CVS en depressie. Mensen met CVS hebben zin in van alles, maar worden beperkt door de vermoeidheid.

Terwijl mensen door een depressie überhaupt weinig belangstelling hebben voor de dagelijkse activiteiten en er daardoor ook weinig of geen plezier meer aan beleven.

[hanne]

Hoi,

ik heb nog wel zin in van alles maar ben bang...
Ben al 5 jaar ziek en heb sinds vorig jaar zomer de diagnose cvs/fibro maar wat er nu gebeurd dat is echt nieuw.
Ik kon nog geredelijk functioneren, dat wil zeggen niet werken maar wel voor twee kleine kinderen zorgen en wat studeren, poetsen wordt gedaan door een hulp. Op deze manier trok ik het net.
Nu kan ik gewoon niet meer. gisteren reed ik in de auto en was plots een gedeelte weg "kwijt" zo van he, hoe kom ik hier nu terecht?
Het gevoel dat je elk moment tegen de grond kunt gaan en dat alles heel ver weg is, dat je alles ziet door een filter.
me gewoon zo raar voelen en huilen kan de hele dag janken zonder aanleiding terwijl ik normaal nooit huil (ook niet goed
Ben gisteren bij mijn dokter geweest en hij wilde er nog geen daignose depressie opplakken, dat zou ook niet kloppen denk ik, heb meer het gevoel dat er in mn hoofd van alles mis gaat.
Wel ben ik heel bang, tot nu toe ging het of beter of ik bleef stabiel, nu gaat het zo slecht dat ik bang ben....
Vrees zelfs dat ik mijn studie op deze manier niet ga kunnen afmaken (moet eigenlijk afstuderen dit jaar).
En ja dat maakt me verdrietig en boos en "depri" ik kom steeds meer gevangen te zitten in dit lijf dat me steeds meer afpakt beetje bij beetje en telkens moet ik mijn plannen weer aanpassen en maar weer minder en minder. Ik wordt gedwongen iemand te zijn die ik niet ben maar dat zal jullie allemaal heel bekend klinken vrees ik.....

groetjes hanne

[nyx]

He Hanne,

Ik begrijp heel goed dat je bang bent want waar stopt het. Wanneer blijf je stabiel en hoeveel moet je nog opgeven.
Dat zijn de vragen die ook geregeld door mijn hoofd spelen. 5 jaar geleden kan ik ook niet meer werken en langzaam maar zeker toch weer opgekrabbeld. Had weer een leuke baan en ja dan gaat het weer helemaal mis

Ik vind het erg moeilijk om (positief) naar toekomst te kunnen blijven kijken maar of je dan echt depri bent weet ik niet. Ik denk dat je gewoon moederloos en machteloos door de hele situatie.

En huilbuien ja die ken ik maar al te goed. Vroeger huilde ik nooit en nu om niks. Maar ben er wel achter dat het vaak is als ik echt over mijn grenzen ben gegaan dat ik gewoon niet meer kan. Dus huilen van vermoeidheid. Misschien is dit bij jou ook het geval

Heel veel sterkte en en hoop voor je dat je toch nog kan afstuderen.

Gr.
Nyx

[JannekeB]

Ik kan me het ook heel goed voorstellen, zeker als je een tijdje stabiel bent geweest. Zoals je het beschrijft verrast je lichaam je op een onaangename manier, dit klinkt niet als een depressie. Door hoe je lijf doet kun je wel depressieve klachten krijgen.

[marlène]

Vrees zelfs dat ik mijn studie op deze manier niet ga kunnen afmaken (moet eigenlijk afstuderen dit jaar).

Ik denk dat je net een goede reden hebt gegeven waarom je een extra inspanning vergt van je hersenen ...

Neem mijn bovenvermeld advies dus maar dubbel ter harte en slik Q10 300 mg, carnitine, kokosolie (om te kunnen studeren), lecithine, omega (6:3 in verhouding met 4.1 tot de lecithine)

Geen koffie, dat vertraagt het ontgiftigingsproces in de lever!

Probeer even niet meer met de auto te rijden. Je hersenen moeten heel veel indrukken tegelijkertijd verwerken. Dat lukt niet meer bij je. Daarom krijg je een zwart gat af en toe. Je bent over je grenzen wat je hersenen betreft. Geef ze de kans te herstellen.

I've been there, done that, seen it, ... Het zal voorbij gaan maar je moet het wel een kans geven.

Niet aarzelen hulp te vragen aan je ouders, partner, vrienden, ouders op school om taxi te zijn. Zeg heel eerlijk dat je tijdelijk een gevaar op de weg bent en dat het je niet lukt. "Je reflexen doen het even niet meer."

Niemand kan je de hand reiken als je hem niet uitsteekt.

Je komt er wel, vraag hulp, luister naar jezelf, doe het rustiger aan.

Sterkte inmiddels Hanne,

Marlene

[hanne]

hoi,

Ik slik al zeker een jaar Q10 en ook carnitine en vitamine d, DHEA, en nog wat andere, de omega capsulles daar ben ik mee moeten stoppen omdat ik visintollerant blijk... volg nu ook een dieeet bij christine tobback daarnaast heb ik nog een hoop andere intolleranties die ik nu dus vermijd.

hoe zit dat met de palmolie? is dat een subblement of gebruik je dat om te koken? heb het al wel in de biowinkel zien staan maar geen idee wat je ermee doet?

sorry voor de schrijffouten, krijg het niet juist op "papier"..

bedankt voor jullie meedenken, uiteindelijk zitten hier meer "exsperts" bij elkaar dan ergens anders

groetjes hanne

[karolien]

Beste Hanne,

Ben je al lang met het dieet van Christine Tobback bezig want zulke gevoelens kunnen ook samenhangen met ontgifting. Dus, het kan zijn dat het tijdelijk is.
De ziekte is neurologisch en ik heb een folder van het ME/CVS-congres van 2 jaar geleden en daar staan heel wat psychische klachten die samengaan met vb. voeding.(voedingsovergevoeligheden)
Ook heb ik jaren geleden boeken gelezen hierover en daar stond ook in dat je gevoelens tijdelijk kunnen veranderen door dieet.
Dit zal de tijd verder uitwijzen, he.

Hopelijk is het dit en duurt het niet meer te lang.
Ook kan bij een dieet de situatie tijdelijk, int begin, erger worden om dan nadien te beteren.

Ik spreek ook uit ervaring.

[Melanie]

@hanne

dat depressieve gevoel is heel naar dat heb je ( ik doel op mezelf) zelf niet in de hand ( dat denk ik) en soms als ik er last van heb ga ik ook twijfelen goh ben ik dan toch depressief.
je moet het maar laten gebeuren maar ik ben er 'bijna' van overtuigd dat een bepaalde soort van stemming door de ziekte komt.
Fijn is het niet hoor. Het maakt de ziekte niet draaglijker om het zomaar even te zeggen. Tegendeel zelfs het komt er nog bij. En net of het al niet genoeg is deze slopende ziekte.

Dat depressieve gevoel heeft je in de greep net zoals de ziekte ons in de greep heeft.

[hanne]

hoi,

ik denk ook echt dat ik niet depressief ben. zie echt nog wel de mooie dingen. het is dus vooral mn hoofd dat zo raar doet. en als je je klachten dan verteld dan krijg je al snel de reactie mmmm depressief (ook dokters!)
dat maakt het dan ook verwarrend voor jezelf.

ik volg het dieeet van christine nu 1,5 week maar heb voordien een mayrkuur gedaan (is een darmreiniging en ontgiftingskuur) dat ging heel goed, dat wil zeggen dat ik me juist tijdens de kuur heel goed voelde , licht en helder in mn hoofd meer energie, wel slap van de honger dat wel. en de ontgifting ging heel goed dat wordt gemeten. dus ik vindt het wel "raar" dat ik me toen juist zo goed voelde en toen ik weer mocht eten begon de ellende, conclusie voedselovergevoeligheid en zo ben ik bij christine terecht gekomen.
soms heb ik spijt dat ik aan die mayrkuur begonnen ben want sindsdien is het ellende maar goed zal nodig zijn om daarna juist beter te gaan. iets waar ik doormoet.
we gaan maar gewoon wer een stap terug doen en mn plannen maar weer in de vriezer steken (zit al goed vol daar
kan ook een met mn docenten bespreken om eventueel in twee jaar af tev studeren ipv dat jaar.... ah moelijk gaat ook he

groetjes hanne

echt bedankt voor jullie reacties dat helpt me echt vooruit xxx

[verlorengezondheidman]

Je kunt van een (niet (h)erkend) progressief ME/(cvs)-klachtenpatroon denk ik wel depressief worden, we zijn lichamelijk chronisch invaliderend ziek maar we krijgen geen deugdelijke behandeling in Nederland

Onwerkelijkheidsgevoel, paniekaanvallen en evenwichtsstoornissen zijn helaas voor mij schering en inslag.

[marlène]

Hanne

de kokosolie is bij voorkeur koudgeperst