Neuraal therapie

[marlène]

Dinsdag: De hoofdpijn en ligpijn is nog steeds weg. Wat een verandering in levenskwaliteit.
Oma en de osteopaat krijgen de foto te zien van de leverstenen en kunnen hun ogen niet geloven.

De kapper wordt voorgedragen bij de paus voor een mirakel. Ik zie er geweldig uit na enkele uren en mijn zonen beamen het volmondig. Tien jaar jonger.

Ik verzaak in mijn enthousiasme een middagdut te doen. Mijn leesplezier neemt de overhand. Een fout waar ik spijt van zal hebben.

[marlène]

Woensdag: De nacht was rampzalig. Een slapeloos kind dat mijn bed onveilig maakte, een hongerige mug, een lawaaierige hubby en tiener die van een feestje thuiskwamen, een andere tiener met een diepe snee in zijn voet om drie uur 's nachts.
Doe daar de nodige cocktail van slaapmiddel, pijnstiller en LDN bij en je weet dat ik als een zombie door het huis zwalpte.

Geradbraakt en met een lichaam dat een gevaarlijk diep dof broeierig gevoel uitstraalt, sta ik op. Geen enkele andere kwaal geeft dit gevoel. Even was ik het vergeten maar nu friste het ongenadig mijn geheugen op.
Het is al voorbij 9u00. Alles deed bovendien weer pijn.

Mijn geduld is beperkt en ik breng de jongste naar de kinderopvang. Zelfs de boterhammer smeren valt me zwaar vandaag. Eenmaal thuis ga ik terug naar bed en zet de wekker op 13u50. Vandaag komt een jeugdvriendin langs die ik in anderhalf jaar niet meer heb gezien. Het is niet de moment om af te bellen.

Ze is zelf patient bij Dr Coucke wegens lupus, epilepsie en fibromyalgie en na enkele maanden fel verbeterd van vermoeidheids- en pijnklachten. Haar moeder na twintig jaar CVS gesukkel en twee jaar rolstoel, loopt nu ook weer "gezond" rond.
De baxters van Dr Coucke werken duidelijk. En dat zonder cortisone. Als ik haar daar zo fit en vol rondingen in de zetel zie zitten, denk ik, misschien moet ik wel eens een afspraak maken.

[stier]

Wat een verhaal Marlène van die leversteentjes. Interessant! Kan me namelijk niet voorstellen dat het gezond is om die allemaal in je lijf te hebben, maar wie weet hebben wij dat ook wel. Nu zijn ze eruit en ik ben heel benieuwd of je je daar beter van gaat voelen. Hou ons op de hoogte en succes verder!

[marlène]

Donderdag: Het spook is terug. Het zit nog ergens onder een steen te loeren maar het roert zich duidelijk. Mijn stem is hees. Mijn vlees voelt aan als bedorven. Mijn adem ruikt naar alcohol. Mijn bloed borrelt als zuur door mijn aderen en alles gaat weer een versnelling trager. Mijn oksels doen pijn. Mijn borstkast ook. Bah slecht in mijn vel.

Hubby heeft al weken geleden een stapel van me gekregen om bij de belastingen binnen te brengen maar begrijpt er zelf geen jota van. Hij wil me wel brengen. De collega van de ambtenaar heeft zich namelijk vergist. Het gaat om teruggave van geld en dat kunnen we in deze tijden gebruiken.
Ik lig de rit plat, het is maar 2 kilometer.

De uren van de namiddag tikken voorbij terwijl ik koortsig onder de dons slaap. Waggelend kom ik naar beneden.

De pot met gesneden abrikozen en suiker staat sinds gisteren te weken. Vandaag zou ik een paar potjes confituur maken. Zwetend van de koorts sta ik boven de dampende pot. Terwijl ik sta te draaien in de suikerbrij vraag ik me af wat het spook heeft wakkergemaakt.

Ze weten nog niet waar het virus zich schuilhoudt. Misschien is het de lever en heb ik het getriggerd met de leverreiniging? Of is het de maandelijkse cyclus die nu begint en dus de vrouwelijke hormonen? Of heb ik de afgelopen twee weken teveel gelezen en te weinig geslapen?

De laatste keer dat het spook zich zo duidelijk manifesteerde was 22 mei jl. Rotbeest.

[karolien]

Hoi Marlène,

Misschien is het gewoon een reactie van je lichaam op de toch wel zware leverreiniging en kan het zijn dat je je nadien weer veel beter voelt?
Volgens mij heeft je lijf gewoon even rust nodig nu.
Veel sterkte

[louisa]

Hoi marlène,

Ik lees (ook nog steeds) met interesse je dagboek over de neuraal therapie. Krijg je nog steeds spuitjes? Heeft een andere arts de behandeling overgenomen?

Ik heb veel bewondering voor je ervaringen en hoe het met je gaat. Hoedje af! ( zeggen jullie in België, toch?) En je schrijft interessante en leerzame informaties op allerlei vlakken. Is dat vanwege ervaringen/kennis uit je vroegere werkzame leven?

Blijf goede moed houden!

Groetjes, Louisa

[marlène]

@ Louisa

Voorlopig nog geen arts gevonden die de neuraal therapie heeft overgenomen. Zou er eens werk van moeten maken. Ik heb wel eens gebeld maar blijkbaar zijn er nog maar een 20-tal artsen in heel België actief en houden ze geen contact met elkaar. Je herinnert me er aan dat ik het nog maar eens moet proberen. De aanhouder wint.

Fijn dat je de informatie waardeert. Laten we zeggen dat ik met één leven nooit genoeg zal hebben Ik had graag filosoof, arts, leerkracht, ontdekker, schrijver, lezer, ... geweest. En nu dus nog minimum 14 uur per dag slapen en de rest traag en voorzichtig om niet terug doodziek te worden en terug naar af. Mijn energie en plannen naar de maan. Uitstel.

Mijn moeder is verpleegster en ik ben opgegroeid tussen de dokters. De redenen waarom ik niet voor dokter ben gaan studeren, is domweg vanwege mijn prikfobie (en wellicht ook teveel chemie) lol.

Ik kan sinds kort terug "lezen" en deel jullie dus graag wat me bevalt.

[marlène]

Vrijdag: Nog steeds een rotslecht en doorziek gevoel. Alsof alle snaren gespannen staan en trillen bij de minste beweging.
Alles gaat traag en met de wijsheid van een oud vrouwtje wacht ik het einde van de dag af. Mijn lever is gevoelig. Mijn mond gevoelloos. Mijn hormonen gooien mijn buik overhoop.

Alleen een douche en aankleden, een beetje lezen. Dat wordt het vandaag.

Wachten tot het beest weer onder zijn steen kruipt en ik mijn leven terugkrijg. Morgen is een nieuwe dag.

[marlène]

Zaterdag: Het broeierige zit er nog in. Het beest zit weer onder zijn steen, alleen zijn staart zwiept af en toe nog eens. De officiële koorts was weg, nu nog dat griepgevoel.

Vandaag staat een vuurproef op het programma: 45 km rijden naar Gent. Afspraak bij professor Ebo, allergoloog en immunoloog. Mijn derde (lange) autorit dit jaar. Had stiekem gehoopt dat hubby zou voorstellen te rijden, niet dus.
De jongste gaat mee, hij was de aanleiding, herinner u de vlekken enkele weken geleden.

Het bleek een maat voor niets. De professor praatte me onder tafel. Deed alsof zijn neus bloedde. Ik kreeg niet gezegd wat ik wilde zeggen.
Zonder veel resultaat terug naar huis. 90 km in de benen.

Dan maar een boterham gaan eten bij een boezemvriendin die op vakantie vertrok. Niets heerlijker dan buiten een hapje eten. Ik had de trip overleefd en kreeg eten geserveerd. Het was een foute dag, fout eten hoorde daar bij.

Op de terugweg heb ik een vriendje opgepikt zodat de jongste een speelkameraadje had terwijl ik zou slapen. Tegen 19u terug wakker geworden, tegen dan was het tijd om te eten. Goed 5 uur geslapen dus.

Mijn foute dag helemaal afgewerkt door voor de eerste keer in anderhalf jaar uit te gaan. Het kon niet meer stuk, ben een glas (thee) gaan drinken.

Heb nog wel genipt aan het glaasje cava van de kameraad maar na drie slokken kreeg ik zo'n ellendig gevoel dat ik hoopte dat hij niet zou vragen om recht te staan en door te gaan. Alsof mijn lijf in stukken aan elkaar hing. Van drie slokjes ... Ben nog net thuisgeraakt na een dik uur. Het was halféén. Ruim drie uur later dan mijn bioritme. Voelde me oud en versleten.

[marlène]

Zondag: Gisteren was de meest intense dag sinds mijn total crash in november 2008. Een autorit van 90 km, gaan lunchen bij een vriendin én gaan slapen na 21 uur. Een mijlpaal.

Hoe ik me voel? Slecht gezind. Niet omdat ik ongelukkig ben. Mijn lijf is o.p. en dan ben ik zeer snel geïrriteerd. Maar ... niet ziek vandaag! Het spook is nu helemaal in zijn spelonk verdwenen ook al heb ik hem gisteren gesard en uitgedaagd.

Ik word even wakker dankzij een klein aapje dat naast mijn bed staat en vraagt hoe laat het is. Véél te vroeg! Hubby staat voor één keer op. Een uur later is het mijn beurt.

We gaan naar Sunparks vandaag. De jongste heeft geen "vakantie" gehad deze zomer en voelt zich tekortgedaan. Ziet en hoort dat zijn klasgenootjes naar de zee, strand en bergen zijn geweest.

Ik val om van uitputting in de auto, vervolgens in Sunparks. Toeval wil dat ik een bank inpalm net naast een (vroegere) klant. Gelukkig is hij geen grote prater.
Iedereen wil dat ik mee het water inkom. Brrr, veel te koud en te druk. Laat mij maar liggen.

Het is al laat als we doorgaan, de kinderen vonden het geweldig. Ik droom van een auto met een bed in.


Tip:


Tips om fibromyalgiepijn te verduidelijken

De National Fibromyalgia Association (VS.) heeft volgende tip om jou fibropijn duidelijk te maken aan je omgeving.

Laat hen het volgende doen:
1. Zet een wasknijper op de top van je vinger.
2. Zet de keukenwekker op 30 minuten of houd de klok in het oog.
3. Kijk hoe lang je dit volhoudt: 15 minuten, 10 minuten, 5 minuten?
4. Probeer je nu eens voor te stellen dat je die pijn altijd hebt. Dan kan je begrijpen wat het is om constant pijn te hebben.

Maar mensen met fibromyalgie kunnen de pijn niet weghalen door de wasknijper eraf te halen.

[metoo]

Hi Marlene,
Ik vroeg me af, denk je dat neuraal therapie evt. ook zou kunnen samengaan met de behandeling van DML, ik bedoel dan meer als ondersteuning, en misschien de bijwerkingen van de zware medicijnen wat te verzachten. Ik ben nog niet bezig bij DML, wel de onderzoeken gehad nu en wacten op de uitslag + behandelplan. Maar zou om me misschien wat beter te voelen/aan te sterken voor ik daaraan ga beginnen wel willen laten behandelen bij een neuraal arts. Denk jij dat dat verstandig is, of dat je dat beter niet kunt doen? Het is zomaar een gedachte, omdat ik best opzie tegen alle medicamenten straks, ik wil uitvinden hoe ik mijn lichaam hier het best op kan voorbereiden...als dat al kan...Hetzelfde eigenlijk ook met de LDN waarover hier veel gesproken is, en waar jij geloof ik ook goede ervaringen mee hebt?

[marlène]

Meteoo

Neuraal therapie is zeker geen tegenhanger van DML zijn behandelplan.

Bekijk het als volledig natuurlijke behandeling dat de homeostase (evenwicht) terug in je lichaam brengt.
Met andere woorden, geen 'stress' meer voor je immuunsysteem.

Dat gebeurt op meerdere manieren terug in orde te brengen:
- je lichaamstemperatuur, belangrijk voor je fabriek draaiende te houden

- in het bindweefsel waar de stof ingespoten wordt, bevinden zich aan elkaar gekoppelde suiker- en eiwitmoleculen. Alle lichaamscellen kunnen via dit netwerk onderling communiceren en effecten op afstand veroorzaken. Op zichzelf kunnen de cellen dat nl niet.

- de elektrische geleiding in het zenuwstelsel en het zenuwstelsel stuurt de signalen door van wat er fout loopt en wat er bijgestuurd moet worden. Je humeur, je immuniteit, alles hangt ervan af. Slechte geleiding, foute boel.

- de spanning van het celmembraam

- het lozen van gifstoffen uit de cellen

- meer zuurstof in je cellen wegens minder gif

- minder pijn wegens minder gif

- meer energie wegens meer zuurstof


Voor de prijs moet je het niet laten. Mijn sessies kosten 25 euro per week waarvan 16,8 euro vergoed door het ziekenfonds.

Als ik zie wat ik na 6 maanden kan ...

Van een bedlegerige plant naar ... 16 kilometer fietsen vandaag!!! Later meer details. Het is niet alle dagen feest maar vandaag wel!

Deze week val ik van de ene verbazing in de andere.

[marlène]

De LDN, dat gaf me teveel pijn en ik voelde me echt niet lekker meer de laatste tijd. Had niet het gevoel dat ik nog vooruitging.

Ik ben 100% overtuigd van de werking en de efficientie. Alleen zit ik met een zeer vervelende bijwerking. Mijn pijn steeg fenomenaal in die mate dat het ondragelijk werd en ik ben sinds een tweetal weken gestopt.

Volgens een forumlid zou het wel eens aan schimmel kunnen liggen. Dat ga ik eens deftig uitpluizen. eerst schimmel uitroeien, dan pas LDN opstarten dus.

Zodra ik kan, begin ik terug met de LDN. Het is een spotgoedkoop middel dat de immuunbalans in evenwicht brengt door de exorfines uit je lichaam te verwijderen op een versnelde manier.

Die exorfines belasten je systeem zo dat het immuunsysteem geen energie meer overhoudt om zich bezig te houden met andere zaken in je lijf zoals spoken, kankercellen, vuile beesten, ...

LDN is een geneesmiddel dat interageert met andere medicatie. Dat zou ik zeker met DML overleggen als je het wil nemen.

[metoo]

Hi Marlene,
Dank voor je antwoord, wat heerlijk dat je vandaag hebt kunnen fietsen...het was er een mooie dag voor...geniet nog maar even na.
Ik denk ook dat het wel naast elkaar zou moeten kunnen, ben alleen sinds mijn laatste ervaring met 'iets alternatiefs' een beetje huiverig om weer wat te proberen.
Ik ben nl. na zo'n 3 mnd. behandeld te zijn met een soort bioresonantie en homeopatische druppels zodanig verslechterd dat ik niet meer voor mijzelf kon zorgen. Het leek eerst enorm goed aan te slaan, ik kon weer van alles, en had bergen energie over, zo veel dat ik ook niet meer sliep en compleet hyper was, en een emotional rollercoaster ride beleefde, dit was echt een heel erg beangstigende ervaring...met na 2 mnd. een enorme crash als gevolg.
Dat is nu zon'n 3 mnd. geleden, en ben nog altijd aan het terugkrabbelen hiervan, heeft me echt heel wat stappen terug gezet.
Ik ben dus ook wat huiverig voor de neuraal therapie, maar aan de andere kant, als ik er sterker van kan worden, en zo beter de behandeling van DML kan doorstaan, dan wil ik het wel graag proberen, het zal toch n og wel even duren eer ik met al die medicamenten kan gaan beginnen.
Die vergoeding, is dat door de NL of BE ziekenfonds?

[marlène]

Neuraal therapie is niet zo alternatief. 1 op 4 artsen beoefent het in de duitstalige landen.

Onze artsen zijn gefocust op onderdrukken, symptoombehandeling terwijl neuraal therapie regulerend werkt.

De reden waarom het hier nauwelijks bekend is, is omdat de opleiding in het duits wordt gegeven en alle vakliteratuur in deze taal is opgesteld.

Alleen een arts kan de specialisatie neuraal therapie volgen. Geen kwakzalvers dus tenzij de arts niet bekwaam is ...

Heb me nooit hyper gevoeld, heel af en toe een energiebommetje maar meestal ging dat in geleidelijke opgaande weg en toen ebte het weg als de volgende spuitjessessie er weer aankwam.

De naaldjes zijn piepklein, je voelt ze amper (en ik heb een prikfobie). Alleen de procaine kan een klein beetje pijn doen gedurende 3 seconden. Hangt af van het aantal prikjes dat je reeds hebt gehad op die plek. Hoe meer prikjes, hoe minder dat je ze voelt.

Ik heb geen enkele weerslag gehad. In tegendeel, ik heb net gevoeld dat toen ik de spuitjes niet meer kreeg, mijn vooruitgang sterk vertraagde.

Daarom ben ik begonnen met LDN om niet te moeten afwachten op Sint-Juttemis tot de wetenschappers met een mirakelpilletje komen om ons te genezen. De rest van het verhaal ken je.

De vergoeding waarvan sprake is België.