Ik ben in behandeling bij DML en voelde een trage verbetering tot ik terug moest gaan werken van mijn huisarts. Alle vooruitgang tenietgedaan en ik al maanden in een diep dal.
Ik vroeg laatst aan mijn huisarts om mij in te schrijven voor een referentiecentrum (cgt, oefeningen, praattherapie,...) omdat ik nood heb aan gesprekken met lotgenoten, aan steun met aanleren van structureren en doseren, enz. Bovendien heeft men mij verteld dat een behandeling in zo'n centrum ervoor zorgt dat de controleartsen je minder lastig vallen, en dat je dus zekerder bent van je uitkering gedurende een langere periode.
Mijn huisarts wil mij enkel inschrijven indien ik de piste van DML verlaat, omdat "Brussel en Leuven net als water en vuur zijn". Maar ik vind niet dat de patiënt de dupe moet worden van de concurrentiestrijd in de academische wereld! Uiteindelijk stuurde hij me maar weer eens naar huis (voor de derde keer!) met de woorden "denk er nog maar eens over na".
Ik ben niet van plan de behandeling van DML te stoppen, aangezien ik wel een beetje beter werd na enkele maanden, en mijn recente achteruitgang enkel te wijten is aan het terug gaan werken (al dacht mijn huisarts er natuurlijk anders over).
Vandaar deze poll:
hoe doen jullie het? Combineren? Hoe is jullie dat gelukt? wat vinden jullie van de reactie van mijn huisarts? Normaal? Had ik meer voor mezelf moeten opkomen?
biomedische en psychosociale behandeling combineren
Moderator: Moderators
-
felixloena
- Oud-medewerker
- Berichten: 4445
- Lid geworden op: 04 mei 2009, 19:47
- Locatie: Limburg
- Contacteer:
biomedische en psychosociale behandeling combineren
Hoi
Ik ben in behandeling in Lelystad, en daar hoort ook een psycholoog bij. Ik heb het laatste 3kwart jaar gesprekken, en daar heb ik veel aan. Ik kan daar mijn boosheid en frustraties uiten, kijken hoe ik mijn leven kan invullen. Het is gewoon een plek waar ik alles kwijt kan. Ik krijg ook handvaten, voor als ik me paniekerig voel, of in een erg negatieve gedachtenspiraal zit.
Misschien kun je ook een fijne psycholoog zoeken, gewoon om mee te praten en niet om gedragstherapie te gaan doen. Volgens mij kan dat best tegelijk met DML
Succes
Ik ben in behandeling in Lelystad, en daar hoort ook een psycholoog bij. Ik heb het laatste 3kwart jaar gesprekken, en daar heb ik veel aan. Ik kan daar mijn boosheid en frustraties uiten, kijken hoe ik mijn leven kan invullen. Het is gewoon een plek waar ik alles kwijt kan. Ik krijg ook handvaten, voor als ik me paniekerig voel, of in een erg negatieve gedachtenspiraal zit.
Misschien kun je ook een fijne psycholoog zoeken, gewoon om mee te praten en niet om gedragstherapie te gaan doen. Volgens mij kan dat best tegelijk met DML
Succes
Leven is het meervoud van lef - Loesje
biomedische en psychosociale behandeling combineren
Vraag is aan je huisarts dat hij grapje maakte hierover. Hij zou ook kunnen zeggen dat je pas de behandeling mag beginnen in Leuven als je je minder zou aanstellen, of enkel als je blank bent van kleur. Jij doet toch gewoon wat je wil, deze vrijheid is een menselijk recht. Eén tip, dringend van huisarts veranderen, ofwel keihard zeggen waar het op staat en hem proberen te veranderen. Hoewel dat laatste moeilijk zal zijn.
biomedische en psychosociale behandeling combineren
Volg ook in Lelystad de behandeling met een psychotherapeut. in eerste instantie wouden ze mij niet verder behandelen met een psycholoog omdat ik deze niet nodig zou hebben (meeste verwerkt en het hele proces zelf doorgekomen zonder therapeut) maar ben zelf met een paar min punten van mezelf gekomen waar ik wel iets aan wil veranderen dat ten goede van mezelf kan komen. nu gaan ze kijken of ze hier iets mee kunnen.. merk er dus nog niets van maar hoop dat er nog iets aan mij te sleutelen valt 
biomedische en psychosociale behandeling combineren
Wellicht de berekenende patient spelen ???
CGT officieel doen, dood en dood ziek naar de intakes, zodat je een zeer laag begin nivo krijgt, de oefeningen, etc. laten voor wat ze zijn, ja en amen zeggen tegen de gogen, af en toe eens een flinke terugval simuleren, zodat het programma naar beneden aangepast wordt en ondertussen - zonder het te vertellen - wel naar DML gaan. Krijg je je uitkering, geen dwang tot werken, werkt de huisarts mee wanneer je nog wat extras wilt, etc. Moet je medisch gezien wel een dubbelleven leiden, is duur voor de verzekering, maar dat is mi de enige methode om er niet aan onderdoor te gaan. Wanneer de medische wereld niet eerlijk tegen je is, zit er niets anders op als hetzelfde terug te doen, zeg maar.
Aan mijn lijf geen CGT, maar dat kan omdat ik financieel onafhankelijk ben en een lange neus kan maken naar al die huisarten en psycho's die denken het beter te weten dan alle patienten.
CGT officieel doen, dood en dood ziek naar de intakes, zodat je een zeer laag begin nivo krijgt, de oefeningen, etc. laten voor wat ze zijn, ja en amen zeggen tegen de gogen, af en toe eens een flinke terugval simuleren, zodat het programma naar beneden aangepast wordt en ondertussen - zonder het te vertellen - wel naar DML gaan. Krijg je je uitkering, geen dwang tot werken, werkt de huisarts mee wanneer je nog wat extras wilt, etc. Moet je medisch gezien wel een dubbelleven leiden, is duur voor de verzekering, maar dat is mi de enige methode om er niet aan onderdoor te gaan. Wanneer de medische wereld niet eerlijk tegen je is, zit er niets anders op als hetzelfde terug te doen, zeg maar.
Aan mijn lijf geen CGT, maar dat kan omdat ik financieel onafhankelijk ben en een lange neus kan maken naar al die huisarten en psycho's die denken het beter te weten dan alle patienten.
biomedische en psychosociale behandeling combineren
psychosociale behandeling hoeft geen CGT te betekenen, zoals in het centrum in Lelystad zijn ze totaal geen voorstander van CGT en zullen ze dit ook nooit aanraden. wel geven ze je de nodige aandacht (als je deze nodig hebt) op het gebied van omgaan met het rauw proces en je hart kunnen luchten..
aangepast, gaat deze poll wel over CGT??
cognitieve vaardigheden is namelijk weer een andere methode dan sociale vaardigheden zo haal ik dit uit het onderwerp.. correct me if i'm wrong
Groetjes,
Mieks
aangepast, gaat deze poll wel over CGT??
cognitieve vaardigheden is namelijk weer een andere methode dan sociale vaardigheden zo haal ik dit uit het onderwerp.. correct me if i'm wrong
Groetjes,
Mieks
biomedische en psychosociale behandeling combineren
Zou kunnen, maar de toppic starter begint met:
Alleen een praatgroep lijkt me geen kwaad kunnen, maar dan zit je wel in de hoek waar de meeste begeleiders je mi toch het liefste in de gogen hoek houden.
Overigens heb ik niets tegen cgt, vermits de sturende parameters de fysieke toestand zijn, en niet de veronderstelde psychische toestand, etc.
Maar dan praat je eigenlijk over hetzelfde type "gedragstherapie" dat je moet volgen wanneer je een gebroken been de kans wilt geven te genezen. Een gebroken been is evenwel wat zichtbaarder en daarmee is het makkelijker te begrijpen dat je rustig aan moet doen, zeg maar.
Wellicht dat de topic starter zich vergist dat "structureren en doseren" bij de Nijmeegse CGT een feed forward systeem is, waarbij je bepaalde gedragingen moet doen, omdat zij dat goed voor je geest vinden. Zonder daarbij rekening te houden dat het lijf dat meestal (dus in 100% - 6% = 94%) absoluut niet kan volgen en daarmee de fysieke situatie alleen maar slechter wordt.
Maar misschien haal ik de dingen door elkaar.
En daar lees ik toch echt een wens tot cgtIk vroeg laatst aan mijn huisarts om mij in te schrijven voor een referentiecentrum (cgt, oefeningen, praattherapie,...) omdat ik nood heb aan gesprekken met lotgenoten, aan steun met aanleren van structureren en doseren, enz.
Alleen een praatgroep lijkt me geen kwaad kunnen, maar dan zit je wel in de hoek waar de meeste begeleiders je mi toch het liefste in de gogen hoek houden.
Overigens heb ik niets tegen cgt, vermits de sturende parameters de fysieke toestand zijn, en niet de veronderstelde psychische toestand, etc.
Maar dan praat je eigenlijk over hetzelfde type "gedragstherapie" dat je moet volgen wanneer je een gebroken been de kans wilt geven te genezen. Een gebroken been is evenwel wat zichtbaarder en daarmee is het makkelijker te begrijpen dat je rustig aan moet doen, zeg maar.
Wellicht dat de topic starter zich vergist dat "structureren en doseren" bij de Nijmeegse CGT een feed forward systeem is, waarbij je bepaalde gedragingen moet doen, omdat zij dat goed voor je geest vinden. Zonder daarbij rekening te houden dat het lijf dat meestal (dus in 100% - 6% = 94%) absoluut niet kan volgen en daarmee de fysieke situatie alleen maar slechter wordt.
Maar misschien haal ik de dingen door elkaar.
1) Ze laten je bij de ziekenkas inderdaad langer gerust als je erkend bent door een cvs-referentiecentrum.
2) De wachtlijsten kunnen dik tegenvallen, meer dan een halfjaar tot een jaar. Tegen dan ben je helemaal opgebrand als je moet verderwerken.
3) Maak je geen illusies over de praatgroepen, het is er ieder voor zich. Je komt er op een bepaald uur binnen en na afloop gaat iedereen terug naar buiten. Je krijgt een reeks slides voorgeschoteld en er is geen mogelijkheid tot gesprek. Er worden geen namen of nummers uitgewisseld. Ze zorgen dat in elke groep telkens andere personen zitten zodat er geen affiniteit tussen de mensen worden opgebouwd.
3) Je huisarts mag je niet voor een voldongen feit zetten wat de keuze van een extra behandeling betreft. Als jij je daar lichamelijk beter bij voelt en het richt je portemonnee geen schade aan, dan is er geen reden tot stoppen.
4) Je hebt twee opties: ofwel speel je hypocriet en je zegt dat je DML niet meer ziet maar dat lijkt me ongezond voor je stresshormoon.
Ofwel verander je van huisarts die je ziekte erkent, je de nodige herstelperiode gunt om je reservebatterijen op te laden alsook je immuunsysteem te boosten en je steunt in je behandelingswijze. Dergelijke artsen bestaan er ook. Zeg ons waar je woont en binnen de kortste keren heb je de naam van een huisarts die de ziekte au serieux neemt.
Zo ga je uiteindelijk minder kosten aan de ziekenfondsen op lange termijn maar dat heeft jouw arts nog niet door. Hij speelt nu met jouw gezondheid.
2) De wachtlijsten kunnen dik tegenvallen, meer dan een halfjaar tot een jaar. Tegen dan ben je helemaal opgebrand als je moet verderwerken.
3) Maak je geen illusies over de praatgroepen, het is er ieder voor zich. Je komt er op een bepaald uur binnen en na afloop gaat iedereen terug naar buiten. Je krijgt een reeks slides voorgeschoteld en er is geen mogelijkheid tot gesprek. Er worden geen namen of nummers uitgewisseld. Ze zorgen dat in elke groep telkens andere personen zitten zodat er geen affiniteit tussen de mensen worden opgebouwd.
3) Je huisarts mag je niet voor een voldongen feit zetten wat de keuze van een extra behandeling betreft. Als jij je daar lichamelijk beter bij voelt en het richt je portemonnee geen schade aan, dan is er geen reden tot stoppen.
4) Je hebt twee opties: ofwel speel je hypocriet en je zegt dat je DML niet meer ziet maar dat lijkt me ongezond voor je stresshormoon.
Ofwel verander je van huisarts die je ziekte erkent, je de nodige herstelperiode gunt om je reservebatterijen op te laden alsook je immuunsysteem te boosten en je steunt in je behandelingswijze. Dergelijke artsen bestaan er ook. Zeg ons waar je woont en binnen de kortste keren heb je de naam van een huisarts die de ziekte au serieux neemt.
Zo ga je uiteindelijk minder kosten aan de ziekenfondsen op lange termijn maar dat heeft jouw arts nog niet door. Hij speelt nu met jouw gezondheid.
Hello iedereen
alvast bedankt voor de reacties (ik hoop wel dat er nog meer komen!).
Ten eerste: Ik dacht dat de behandeling in een referentiecentrum CGT inhield, en dat je daar dan een schema krijgt met niveaus van inspanning, dus alle soorten activiteiten krijgen punten. Bijvoorbeeld, mijn achternicht mag slechts tot het eerste niveau gaan (recht zitten, boterhammen smeren, tv-kijken,...). Zo kan je ahw je energieverbruik tellen als waren het Weight Watchers-punten Zij is ook al anderhalf jaar thuis zonder dat de dokters enzo haar zitten op te jagen, terwijl ik al na twee maanden gepusht word om weer te gaan werken. En ze heeft letterlijk tegen mij gezegd dat het dikke onzin is, maar dat ze op die manier wel zeker(der) is van haar uitkering (en zij is niet de enige die me dat al zei).
Ten tweede: ik ben al zo vaak van huisarts veranderd. Zoals ik al eerder schreef, de voorlaatste heeft me létterlijk haar kabinet buitengegooid. Toen heb ik aan DML gevraagd of hij niemand kende in de buurt van Geel waar ik wel op kon vertrouwen. Hij heeft me toen twee namen gegeven en daar heb ik er dus een uitgepikt. Daar ga ik nu naartoe maar het valt dus niet zo mee als ik had gehoopt. Zou het niet wat verdacht zijn als ik wéér eens van huisarts veranderde??? Vrienden hebben me al begripvolle artsen voorgesteld, maar die zitten veel te ver van bij mij. (en ja, jullie mogen me altijd helpen in mijn zoektocht).
Ten derde: zijn er dan huisartsen die in ons geval ziekteverlof voorschrijven langer dan één maand? Dat zou ik nu eens willen zeg, dat hij me ineens een half jaar gaf (al weet ik dat dat nog niet genoeg zou zijn).
ps: ik heb optie vier al ernstig overwogen ja… is niet mijn aard, maar als het niet anders kan….
alvast bedankt voor de reacties (ik hoop wel dat er nog meer komen!).
Ten eerste: Ik dacht dat de behandeling in een referentiecentrum CGT inhield, en dat je daar dan een schema krijgt met niveaus van inspanning, dus alle soorten activiteiten krijgen punten. Bijvoorbeeld, mijn achternicht mag slechts tot het eerste niveau gaan (recht zitten, boterhammen smeren, tv-kijken,...). Zo kan je ahw je energieverbruik tellen als waren het Weight Watchers-punten
Zij is ook al anderhalf jaar thuis zonder dat de dokters enzo haar zitten op te jagen, terwijl ik al na twee maanden gepusht word om weer te gaan werken. En ze heeft letterlijk tegen mij gezegd dat het dikke onzin is, maar dat ze op die manier wel zeker(der) is van haar uitkering (en zij is niet de enige die me dat al zei). Ten tweede: ik ben al zo vaak van huisarts veranderd. Zoals ik al eerder schreef, de voorlaatste heeft me létterlijk haar kabinet buitengegooid. Toen heb ik aan DML gevraagd of hij niemand kende in de buurt van Geel waar ik wel op kon vertrouwen. Hij heeft me toen twee namen gegeven en daar heb ik er dus een uitgepikt. Daar ga ik nu naartoe maar het valt dus niet zo mee als ik had gehoopt. Zou het niet wat verdacht zijn als ik wéér eens van huisarts veranderde??? Vrienden hebben me al begripvolle artsen voorgesteld, maar die zitten veel te ver van bij mij. (en ja, jullie mogen me altijd helpen in mijn zoektocht).
Ten derde: zijn er dan huisartsen die in ons geval ziekteverlof voorschrijven langer dan één maand? Dat zou ik nu eens willen zeg, dat hij me ineens een half jaar gaf (al weet ik dat dat nog niet genoeg zou zijn).
ps: ik heb optie vier al ernstig overwogen ja… is niet mijn aard, maar als het niet anders kan….
Als TV kijken mag op het "eerste" niveau net zoals rechtzitten en boterhammen smeren, dan stel ik me nog meer vragen bij het aantal hersencellen van die geleerde artsen.
TV kijken zuipt glucose van je hersenen en is extreem vermoeiend want ze moeten zeer snel meerdere prikkels verwerken zoals licht, geluid en bewegende beelden. Net hetgeen we zogezegd niet meer kunnen, zeker op dat niveau ...
Ik zal vast wel de enige zijn die geen tv meer kon/kan kijken zonder dat de hersenen beginnen te knetteren zeker.
TV kijken zuipt glucose van je hersenen en is extreem vermoeiend want ze moeten zeer snel meerdere prikkels verwerken zoals licht, geluid en bewegende beelden. Net hetgeen we zogezegd niet meer kunnen, zeker op dat niveau ...
Ik zal vast wel de enige zijn die geen tv meer kon/kan kijken zonder dat de hersenen beginnen te knetteren zeker.
http://opstaanmetmecvs.blogspot.com
Het is makkelijker een atoom te splitsen dan een vooroordeel. - Einstein
Be critical and use your own judgement when using this information. - Marlène R.
Het is makkelijker een atoom te splitsen dan een vooroordeel. - Einstein
Be critical and use your own judgement when using this information. - Marlène R.
Beste Kit, ik heb ook optie 4 overwogen. Dit vanwege de erkenning van de CGT door de uitkeringsinstantie UWV. Tot nu toe is het mij gelukt onder de CGT uit te komen en 'mag' ik nog een poosje proberen bij DML. Maar als ik toch aan de CGT moet, overweeg ook ik om stiekum wel de medicijnen van DML de blijven nemen, want daar heb ik het meeste vertrouwen in.
Maar als het er ooit van komt.. weet ik niet of het me dat lukt. Ik vind het gewoon erg lastig om niet eerlijk te zijn en ben dan veel te gestresst en gespannen daardoor.
Maar goed, hoe doe ik het nu? Want dat je geestelijke bijstand, praten, verwerken e.d. nodig hebt, kan ik me goed voorstellen. Dat had (en heb ik nog steeds) namelijk ook. Ik woon wel in NL, dus wellicht is het in België anders. Maar ik ga hier naar een psycholoog, naast de DML behandeling. De pschycholoog erkent ME, maar snapt niet wat voor impact het heeft.
Maar als het er ooit van komt.. weet ik niet of het me dat lukt. Ik vind het gewoon erg lastig om niet eerlijk te zijn en ben dan veel te gestresst en gespannen daardoor.
Maar goed, hoe doe ik het nu? Want dat je geestelijke bijstand, praten, verwerken e.d. nodig hebt, kan ik me goed voorstellen. Dat had (en heb ik nog steeds) namelijk ook. Ik woon wel in NL, dus wellicht is het in België anders. Maar ik ga hier naar een psycholoog, naast de DML behandeling. De pschycholoog erkent ME, maar snapt niet wat voor impact het heeft.
Toch kan zij mij wel helpen om met het verlies van gezondheid en werk om te gaan. En ook helpt ze mij om de paar uurtjes die ik dan heb per dag, vooral in te richten met leuke dingen, in plaats van met plichten. Dit omdat ik ook erg depressief werd/wordt van deze ziekte.
Daarnaast doe ik nu ook een cognitief based? mindfulness cursus. Dit is met name mediteren. Geeft je geest wat rust. Dit vind ik niet echt leuk, maar ik merk dat het wel goed voor me is, en ik hoop dat dit ook door het UWV wordt geaccepteerd als soort cognitieve therapie.
Want: die cognitieve therapie is wellicht nog niet zo beroerd, maar wel dat je daarbij (dat is hier in Nijmegen tenminste zo)
1. dus geen medicijnen (bv. van DML) mag nemen en
2. ze er dus je activiteiten niveau mee willen opkrikken; wat dus niet kan!! want dat merk je nu al, nu je gaat werken.
Daarnaast doe ik nu ook een cognitief based? mindfulness cursus. Dit is met name mediteren. Geeft je geest wat rust. Dit vind ik niet echt leuk, maar ik merk dat het wel goed voor me is, en ik hoop dat dit ook door het UWV wordt geaccepteerd als soort cognitieve therapie.
Want: die cognitieve therapie is wellicht nog niet zo beroerd, maar wel dat je daarbij (dat is hier in Nijmegen tenminste zo)
1. dus geen medicijnen (bv. van DML) mag nemen en
2. ze er dus je activiteiten niveau mee willen opkrikken; wat dus niet kan!! want dat merk je nu al, nu je gaat werken.
Ik zou dus kiezen voor:
DML en daarnaast geestelijke steun zoeken in het psychische circuit (psycholoog, maatschappelijk werker o.i.d.), omdat die accepteren dat je al allerlei medicijnen neemt van een internist. Je moet dan wel op zoek naar iemand (ik denk door gewoon te proberen) die enigszins accepteert dat ME minimaal een lichamelijke kant heeft. Want echt begrijpen doe je deze ziekte pas, als je hem ook hebt.
En misschien toch ook doorzoeken naar een andere huisarts. Ik vond er een, heel toevallig doordat mijn eigen huisarts op vakantie was. Die begreep ME en ook dat het lichamelijk is. Tja, geluk dus. Toch denk ik dat als je een beetje doorzoekt dat het moet lukken.
Ik zou je vooral afraden om je activiteiten niveau gedwongen te laten opvoeren, want daar ga je aan kapot. Dat merk je nu al, nu je moet werken.
Structuur heb je mijns insziens ook niks aan. Zelf voel je het beste wat je wanneer kunt en wanneer de grens is. Ik heb zelf (doordat ik naar een herstellingsoord moest en thuis niet meer kon) 3 maanden in een strak ritme geleefd, maar dat hielp mij niks.
DML en daarnaast geestelijke steun zoeken in het psychische circuit (psycholoog, maatschappelijk werker o.i.d.), omdat die accepteren dat je al allerlei medicijnen neemt van een internist. Je moet dan wel op zoek naar iemand (ik denk door gewoon te proberen) die enigszins accepteert dat ME minimaal een lichamelijke kant heeft. Want echt begrijpen doe je deze ziekte pas, als je hem ook hebt.
En misschien toch ook doorzoeken naar een andere huisarts. Ik vond er een, heel toevallig doordat mijn eigen huisarts op vakantie was. Die begreep ME en ook dat het lichamelijk is. Tja, geluk dus. Toch denk ik dat als je een beetje doorzoekt dat het moet lukken.
Ik zou je vooral afraden om je activiteiten niveau gedwongen te laten opvoeren, want daar ga je aan kapot. Dat merk je nu al, nu je moet werken.
Structuur heb je mijns insziens ook niks aan. Zelf voel je het beste wat je wanneer kunt en wanneer de grens is. Ik heb zelf (doordat ik naar een herstellingsoord moest en thuis niet meer kon) 3 maanden in een strak ritme geleefd, maar dat hielp mij niks.
Laatst gewijzigd door joni op 01 jun 2010, 23:28, 1 keer totaal gewijzigd.
Nog 1 ding: financieel kan ik het natuurlijk niet voor je beoordelen. Wat kan wel, wat niet. Ik heb nu echt veel minder geld te besteden, maar wel de behandeling die ik zelf heb gekozen.
Maar als je niet zelf kunt kiezen, omdat je gedwongen moet werken en anders geen uitkering krijgt en echt niet zonder dat geld kunt..., dan weet ik het ook niet. Dan misschien toch optie 4, maar dat lijkt me echt heel veel stress geven, wat me ook echt niet gezond lijkt. Als je in deze situatie zit, veel sterkte me je keuze!
Maar als je niet zelf kunt kiezen, omdat je gedwongen moet werken en anders geen uitkering krijgt en echt niet zonder dat geld kunt..., dan weet ik het ook niet. Dan misschien toch optie 4, maar dat lijkt me echt heel veel stress geven, wat me ook echt niet gezond lijkt. Als je in deze situatie zit, veel sterkte me je keuze!